27. Cairns --Cape Tribulation

Vanmorgen , 10 oktober , zijn we om kwart voor zeven opgestaan , en hebben de koffers weer ingepakt . Het ontbijt liep enige vertraging op , omdat ik 12 eitjes in de waterkoker wilde koken , en het water over de waterkoker spetterde. Dat was niet zo goed voor de elektriciteitsvoorziening in onze blok van het hotel . Dus het werd effe donker , tv, haardroger , ventilator enz hadden effe rust , de klusjesman van het hotel liep over de gang , en na een kwartiertje was alles weer in orde , ook onze eitjes! Uiteindelijk zijn we om half tien vertrokken , het zonnetje scheen weer heerlijk en het was alweer 29 graden . De eerste km's zijn bekend terrein , omdat we die voorgisteren en gisteren al heen en weer gereden hebben naar Perry en Angele . Met weemoed rijden we langs Kewarra Beach , en na Palm Cove begint de mooie bochtige kustweg met prachtige uitzichten op de lange stranden langs de Oceaan richting Noorden . We bezoeken het leuke

havenstadje Port Douglas met zijn magnifieke hotels en lodges , de keurige verzorgde winkels in de hoofdstraat en lopen een half uurtje over het al iets drukkere maar mooie strand . Als we Port Douglas om half twaalf verlaten , zien we in de haven veel boten en jachten liggen in de best duurdere prijsklasse .We rijden verder langs een streek met heel veel suikerrietplantages , en zien dat er overal al geoogst wordt , en dan staat het suikerriet zeker 3 meter hoog . Maar daarnaast staat suikerriet van 1 meter hoog , en de derde oogst staat ook al op het veld , ca dertig cm hoog . Om kwart voor een laten we ons nogmaals verleiden om een krokodillen cruise te maken , maar geen enkele krokodil gezien , alleen ' n hoop spannende verhalen over vroeger van de kapitein gehoord en enkele wetenswaardigheden over de bomen en planten langs de Daintree River . Daarna steken we met de Ferry de Daintree River over . De folder zegt ; " The Daintree Ferry is where your adventure begins " . Na ongeveer zes km nemen we ' n afslag naar het Baku Beach House om 'n kop koffie te drinken , maar er is wel een tamelijk onverzorgde camping met dito terras , wel een

mooi strand , maar niet het Beach house dat wij zochten . We keren om en rijden deze onverharde , slechte en stoffige weg terug en vervolgen onze route door het Daintree N.P. Bij de Alexandra Range Lookout hebben we een prachtig uitzicht over de zee en strand richting Port Douglas , waar we vanmorgen waren . Langs onze route ligt ook het Discovery Centre , waar je door , en via een met verhogingen in en boven het regenwoud loopt . Maar vandaag is wat beesten betreft enigszins onze pechdag , want we zien vrijwel geen enkel dier . Ook niet de zeer zeldzame Cassuarris , een ca anderhalf tot 1, 8 meter hoge loopvogel , die hier redelijk vaak te zien moet zijn . Na dit enigszins teleurstellende bezoek moeten we nog een uurtje doorrijden voordat we in ons volgende onderkomen aankomen . Dit is een leuke , maar ook weer spannende verrassing . Midden in de jungle , het tropisch regenwoud , liggen ongeveer 15 blokken van vier appartementen , langs een kronkelweggetje , ongeveer vijftig meter van het prachtige vrijwel lege strand . Er is een fijn verzorgd restaurant , in een open ruimte onder een groot tentzeil in de Bush . Na een eerste goedgekeurde inspectie , laden we de koffers uit , drinken een kopje koffie op de kamer , en lopen daarna

over het enigszins verlichte paadje naar het restaurant. Ook hier zien we op de menukaart weer vrijwel zes a zeven dezelfde gerechten opstaan als aan de westkust , maar de door ons uitgekozen Barramundi wordt weer lekker verorberd met een lekker glaasje wijn . Omstreeks negen uur gaan we weer naar ons apartementje , waar we jammer genoeg merken dat hier geen WiFi voorhanden is . Dus om 10 uur liggen we weer in bed , luisteren naar de oerwoudgeluiden , het geritsel om het huisje , de vallende takjes of beestjes op het golfplaten dak , en vallen in slaap .

Zaterdagmorgen , elf oktober , vier uur 's nachts .
In onze tropische volière worden we gewekt door de geluiden van allerlei vogels en beesten die we gisteren in het Discovery Centre wel hadden willen horen en zien , en deze morgen eigenlijk ook wel , alleen niet zo vroeg ! Als je zelf stilletjes in je bed ligt en luistert , is 't net alsof je midden in een repetitie van St. Cécilia bent beland , en je hoort het gekwetter en gesjilp van de dames , tussen de diepe tonen van de heren . Na dit nachtconcert dat vreemd genoeg na drie kwartier ophoudt , vallen we weer in slaap , maar

omstreeks zes uur zijn deze muzikanten weer verzameld en beginnen opnieuw . We staan uiteindelijk maar op om zeven uur , en na ons ontbijtje op het privé terras vertrekken we om kwart over negen voor onze verdere tocht door het Daintree N.P. We proberen eerst nog vier km verder naar het noorden te rijden naar Emmagon Beach , maar omdat we nu geen 4WD meer hebben , maar " slechts " een Toyota Camry , durven we de oversteek door het riviertje niet aan , en de waarschuwingsborden voor de krokodillen weerhouden ons ervan om te voet de oversteek te maken . De wandeling langs de Emmagon Creek is verboden terrein , dus we draaien om en zoeken ons heil vandaag meer naar het zuiden. We kozen eerst voor een redelijk korte Boardwalk , over een weg van planken , door het regenwoud naar alweer een van die mooie stranden hier . We wandelen over het strand , het rif ligt hier bijna om aan te raken , en als we door
een in zee stromend kreekje gestopt worden om verder te lopen , wandelen we weer terug naar onze auto . We besluiten om nogmaals ( op het zelfde toegangskaartje ) naar het Discovery Centre te gaan , maar verder als wat

visjes, vlinders en vogeltjes zien we ook deze keer niets bijzonders meer . Tot slot van onze wandeldag lopen we nog de Jindalba Boardwalk , ditmaal alleen door het regenwoud , en ook hier zien we geen bijzondere dieren en vogels meer .Ik denk dat omdat het hier nu lente is , weinig bloemen in het wild bloeien , en daardoor weinig of geen vlinders vliegen .We doen ook nog een poging om op een Farm naar exotisch fruit te proeven en ook te kopen , maar helaas was de proeverij om twee uur , en en verkopen doen ze niet zonder aan de proeverij mee te doen ! Dus we rijden nog even bij de supermarkt hier , kopen de laatste twee bananen , twee kiwi's en twee ijsjes de vuist en rijden terug naar ons hotel . Ik zie dat je voor de receptie tot zes uur WiFi hebt , dus maak van deze gelegenheid snel gebruik om ons dagboek aan te vullen . Dat lukt gelukkig net , het is nu kwart over zes , de deur van de receptie wordt gesloten , en zo meteen zal de verbinding wel worden verbroken . Bovendien valt langzaam de duisternis in , en moet ik me gaan douchen en omkleden voor het avondeten . Mia heeft net nog een uurtje gezwommen , en zit nu naast me te appen . Morgen zal ons device wel weer werken , dan zitten we 500 km zuidelijk in Townsend . Ik probeer het verslag nog door te sturen , en de foto's voeg ik morgen weer toe .