28. Cape Tribulation -- Townsville

Na het tweede nachtconcert vanmorgen om vier uur , heb ik nog 'n half uurtje naar een of ander knaagdier geluisterd , dat of aan een boom of aan de poten van ons appartement zat te knagen . Daarna nog heel even geslapen en om twintig voor zes snel gedouched , en op het strand naar de zonsopgang gaan kijken . Ook dat was een bijzonder spektakel , ook omdat het eb was , en een deel van het koraalrif vanaf het strand niet alleen te zien , maar ook aan te raken was . Ik hoop dat de foto's enigszins weergeven hoe bijzonder dit was , maar zoals altijd is het zelf beleven en live zien altijd het mooist . Nadat we ontbeten en gepakt hebben , vertrekken we om half acht voor de ca 450 km naar Townsville naar het zuiden . Sinds we in Cairns geland zijn is het tijdsverschil met Groeet Genhei inmiddels opgelopen naar acht uur . We moeten dus aan beide kanten van de verbinding tussen Australië ( Queensland ) en Europa ( Groeet Genhei ) goed uitkijken om niet

te appen , skypen Face-timen of te bellen tijdens de nachtrust van de ander . Het eerste gedeelte gaat weer terug door het Daintree N.P. naar de ferry . We verlaten de streek waarvan men ook wel zegt ; the Green meets the Blue , ofwel het groene regenwoud ontmoet de blauwe oceaan . Via Port Douglas en Cairns bereiken we omstreeks elf uur Innisfail . Onderweg reizen we langs ontzettend veel suikerrietplantages , soms afgewisseld met enorme bananenplantages . De suikerrietindustrie is een enorme werkgever voor deze streek , ca vier duizend farmers verbouwen vanaf de Daintree River tot Townsville vele honderd duizenden hectare suikerriet . De suikerrietstekjes groeien in een jaar tot ca drie meter hoogte en worden dan afgehakt en uit deze afgehakte stammen wordt de suiker gehaald . Het stuk dat in de grond blijft steken kan dan nog vier keer 'n jaar opgroeien en opnieuw geoogst worden . Omdat in deze velden veel ratten zitten , wordt het afval van de oogst verbrand omdat door de urine van de ratten de ziekte van Weil verspreid kan worden . We bezoeken in het leuke stadje Innisfail het suikerrietmuseum , en drinken in de mooie haven 'n lekkere cappuccino . Nadat we in Mission Beach omstreeks half twee nog door het warme

zeewater pootje hebben gebaad , moeten we even gas geven om tegen vijf uur in Townsville te arriveren . Hier zoeken we best lang naar ons hotel Seagulls op de Esplanade , maar uiteindelijk zijn we nog net op tijd omgekleed om nog hier in het hotel van het Thaise buffet te genieten voordat we weer naar onze kamer terugkeren . We face-timen nog met Jos,Ester, Myrthe en Kyra , en ik ga verder met dit dagboek terwijl Mia met de anderen verder appt en sms-t.