Inmiddels is het bijna half drie 's nachts en heb ik al meerdere keren geprobeerd te gaan slapen, maar ondanks dat ik écht moe ben val ik niet slaap. Jetlag? Moeders heeft al geklaagd dat het verslag van dag twee er nog niet op staat, dus dan toch nog maar even de laptop op schoot.

Dinsdag 2 februari 2016, schooldag twee in China. Het normale rooster gaat vandaag in en dat betekent dat ik niet zo vroeg m'n bed uit hoef vanochtend. Het voelt een stuk minder koud dan gisteren, maar een dikke sjaal en handschoenen zijn hier ook vandaag geen overbodige luxe.

Er zijn meer mensen op straat met mondkapjes voor. Tot nu toe heb ik slechts een enkeling gezien. Hier wordt bij de weersvoorspellingen ook een cijfer afgegeven voor de kwaliteit van de lucht en vandaag is dat cijfer dus niet zo best. Voor zover ik het goed begrepen heb is de kwaliteit in de winter extra slecht vanwege de verwarming die hier centraal door de overheid geregeld wordt. Deze gaat elk jaar aan op 15 november en uit op 15 maart, ongeacht hoe het weer dan is. Als de zomer vroeg is het binnen dus bloedverziekendheet en als de winter lang doorzet is het ook binnen ijs- en ijskoud. Dit geldt trouwens alleen voor noordelijke steden in China. De blauwe of gele rivier wordt als scheidingslijn gezien en om het gemakkelijk te houden heeft alles onder deze rivier gewoon helemaal geen verwarming.

Ik ga met de metro naar school en ben bést een beetje blij met mezelf als ik op het juiste perron uitstap ondanks dat ik gisteren vergeten ben van deze naam een foto te maken. Maar wees niet bang, toch iets te vroeg gejuicht want vervolgens neem ik doodleuk exit B in plaats van exit D met als gevolg dat ik een kwartier om moet lopen om via een brug aan de andere kant van de snelweg te komen omdat ik nu dus aan de verkeerde kant sta.

De les is net begonnen als ik aankom. Vandaag staat de eerste les met Chinese tekens op het programma. We krijgen uitleg over de originele tekens die nog van bepaalde elementen afgeleid zijn en een aantal basic strokes en radicals. Super leuk om te tekenen en de zon, maan, mens en water weet ik inmiddels, maar hoe ga ik in hemelsnaam de overige 3.000 tekens onthouden? Oké, eigenlijk zijn er ruim 30.000 verschillende tekens, maar met 3.000 tekens heb je zo'n 99% van het Chinese geschrift onder de knie. De overige 27.000 laat ik er dus maar bij zitten denk ik.

's Middags is het de bedoeling dat we met een stuk of 15 studenten en coördinatoren gaan lunchen bij een restaurant in de buurt. Aangezien ik nog steeds geen geld uit de muur heb gekregen ga ik toch nog even snel naar binnen bij de Bank of China. Ondanks dat het Maestro stickertje op elke automaat prijkt waar ik geweest ben is dat dus meestal niet het geval. Bij de Bank of China is de kans aanwezig dat het wel gaat lukken. En jawel, we kunnen weer even vooruit. Een van de coördinatoren heeft me vluchtig het restaurant aangewezen, maar het juiste adres is verloren gegaan tussen haar gebrekkige Engels en mijn dramatische Mandarijn dus ik heb de zoektocht al snel gestaakt en heb lekker zelf een warm plekje gekozen.

Na school zijn een klasgenootje en ik een Chinese SIM kaart gaan halen. Het is toch wel gemakkelijk om een lokaal nummer en overal internet te hebben. Daarna zonder problemen thuis gekomen. Chinese woordjes gestampt en het meisje van twee 'Engelse les' gegeven, oftewel een boekje gebladerd en een puzzel gelegd en ondertussen een beetje Engels tegen het kind praten. Rond half negen gaan de vader des huize, de 'tante' (waarvan ik vermoed dat ze geen tante is maar een veredelde nanny) en oma hun stemmen verheffen en een kwartiertje later wordt er om de haverklap op tafel geslagen en nog nét niet tegen elkaar geschreeuwd. Het is best apart om opeens met veel andere mensen in een huis te wonen en zeker als je alleen met handen en voeten met elkaar kunt communiceren. De 'tante' komt met grote, boze passen onze kant op gelopen en grist zonder iets te zeggen het kind van haar kruk en brengt haar naar boven. Oma en vaders gaan ondertussen gewoon lekker verder met bekvechten. Nu is mijn Chinees niet op een dusdanig niveau dat ik kan volgen wat er aan de hand is, maar dit lijkt me een uitstekend moment om 'mijn' slaapkamerdeur achter me dicht te trekken. Adios en succes ermee!