Donderdag 18 februari, ik sta een mailtje te lezen in de lift en hoor de deuren opengaan. Ik kijk op om uit te stappen en verwacht niet dat het donker is in de hal en dat er twee mensen met capuchon op vlak voor de deur staan om in te stappen, dus ik schrik me kapot. Inclusief hoorbaar happen naar adem en geschrokken handgebaren. De mensen vinden het gelukkig maar wat grappig.

Vandaag staat in het teken van Chinese tekens. We doen meerdere spelletjes met flashcards en het valt niet tegen wat we tot nu toe geleerd hebben. Lunchen doen we bij de Chinese fastfood keten om de hoek van de school en daarna gaan Lesly en Ronja een Chinese SIM kaart halen. Ik ga ondertussen even pinnen, want ik wil vanmiddag proberen de treintickets naar Xi'an en van Xi'an naar Chengdu te regelen. Lâoshī Angela helpt me met het zoeken van reisgegevens en de beschikbaarheid en prijzen van ticket en na school gaan we naar een ticket loket in de buurt. We zijn al heel snel klaar, want ik heb m'n paspoort niet bij me. Morgen voor de herkansing.

Ik ga met Lesly en Ronja naar de Silk Street Market. Eens kijken of we nog leuke prullaria kunnen scoren. Tot nu toe heb ik nog niets leuks gezien in de souvenirwinkeltjes, behalve een paar ontzettend leuke kleurige gelukspoppetjes op een zwart lijstje. Natuurlijk ook gelijk het duurste in de winkel met made-in-China-meuk. Misschien maar goed ook, want m'n koffer mag eigenlijk niet nóg zwaarder worden. De Silk Street Market is heel groot en niet zozeer een market, maar meer een heel groot winkelcentrum van zes verdiepingen hoog met allemaal kleine winkeltjes met artikelen als zijde, imitatie kleding, schoenen, tassen, horloges, zonnebrillen en allerlei souvenirs. De hal hangt vol met grote afbeeldingen van allerlei wereldleiders en beroemdheden die deze plek bezocht hebben. Iedereen in de mall spreekt Engels en dat zie je hier echt bijna nergens. Über toeristisch. We slenteren wat rond, halen een ijsje (nee dat is niet gek, want het is hier binnen zeker vijfentwintig graden) en ik kom de felgekleurde gelukspoppetjes weer tegen. De verkoper is lichtelijk gestoord, want zijn vraagprijs is 360 kuài (ongeveer 50 euro) per stuk. Bij de Temple of Heaven was de vraagprijs 125 kuài (zo'n 17 euro) en vond ik ze eigenlijk al te duur. Ik moet wel zeggen dat de kwaliteit beter is en ze een stuk zwaarder zijn dan de eerste versie. Hoewel dat in mijn gevalletje zware koffer niet heel gunstig is. Hoewel op de grote banners in het winkelcentrum staat dat er niet onderhandelt kan worden met de fixed prijzen trekt de verkoper zich daar niet veel van aan. Er zijn amper bezoekers en ik denk dat dit een van zijn eerste deals van de dag is. Verkoper blij, ik blij, iedereen blij.