Galápagos, 15-24 nov 2018

De Galápagoseilanden: doen we het of doen we het niet?
Van alle reizigers die we tegenkomen en die de eilanden bezocht hebben, bleek dit hét hoogtepunt van hun reis. Het is een beetje een (dure) droom, maar na wat rekenwerk en vergelijken, hakken we dan toch de knoop door. We laten ons leiden door een aantal reisverslagen om de eilanden over land te verkennen: we gaan voor 9 dagen Santa Cruz en San Cristobal. Een bootcruise zou helemaal te gek en te duur zijn voor ons: een week met de kids op zo’n boot… dan zijn wij waarschijnlijk zotgedraaid :-) en duiken kunnen ze toch (nog) niet.

De Galápagos eilanden zijn de bergtoppen van een aantal vulkanen en liggen ongeveer 1000km ten westen van Ecuador in de Stille Oceaan. Sommige eilanden zijn vrij groot en vormen samen één groot nationaal park. De Galápagos worden in één adem samen vermeld met Charles Darwin, die na studie van unieke diersoorten er zijn evolutieleer op baseerde.

Santa Cruz
Als we uit het vliegtuig stappen schijnt de zon overdadig, maar we kraaien te vroeg victorie. We zitten nog maar in de taxi op weg naar Puerto Ayora en het miezert al. En spijtig genoeg zal dat niet de eerste/laatste keer zijn. Het weer is een hele week wisselvallig en er valt kop noch staart aan te krijgen. Als de zon schijnt is het wel volle petrol: we zitten vlak tegen de evenaar en zonder zonnecrème kun je tussen de kreeften gaan liggen.
We logeren in een appartementje in Puerto Ayora en doen van hieruit onze uitstapjes. We eten een paar keer in Los Kioskos. Een zeldzame combinatie van lekker en goedkoop. ’s Avonds staan alle tafels op straat en kun je vers gevangen vis of kreeft eten. Héérlijk en gezellig! In tegenstelling tot het eten zijn de prijzen voor een georganiseerde excursie exuberant: de grootste haaien leven hier niet in zee maar op het land. Geen idee wat die gasten hier gegeten of gedronken hebben, maar werkelijk iedereen wil hier een tour verkopen aan woekerprijzen. Ze vergeten zelfs de welklinkende intro “hola amigo” en dát is erover ;-). We laten ons inspireren door de Lonely Planet en wat lokale adviezen en schakelen in DIY modus.
De stad heeft een pier en de kinderen verschieten zich een bult als blijkt dat de zitbanken bezet zijn door… slapende zeeleeuwen. Hilarisch! Overdag wemelt het van de krabben op de lavarotsen en ’s avonds, met de spots aan, ontdekken we (kleine) zwartpuntrifhaaien en enkele roggen. Een eindje verderop is de vismarkt. Leuk om zien: de vissers kuisen er de vangst van de dag en in het water verdringen de pelikanen en zeeleeuwen elkaar om de restjes op te slokken. In de lucht zien we indrukwekkende fregatvogels van heel dichtbij. Ondertussen moet je nog de grond in het oog houden want je struikelt bijna over dino-achtige iguana’s…

In het Darwin Research Center zien we de eerste reuzenschildpadden, van klein tot (erg) groot. Er is een kweekplaats om de soort in aantallen te vermeerderen. Veel goede info en mooie illustraties. Vlakbij is la Playa de Estacion. Niet erg groot, maar een leuke plaats om te snorkelen en al gauw het favoriete strandje van de kinderen. We gaan er meermaals heen en de kinderen doen hun eerste snorkelpasjes. Zowat onze eerste kennismaking met de onderwaterwereld: veel vissen in alle kleuren en vormen, zee-iguana’s en af en toe een zeeleeuw. Zo rustgevend om daartussen te zwemmen!

Het mooiste strand van Santa Cruz is zonder twijfel Tortuga Beach: na een stevige wandeling kom je aan op een erg groot spierwit strand met azuurblauw turquoise zee. Met de zonsondergang is het hier fantastisch! De iguana’s liggen her en der te chillen dus gezelschap verzekerd. Nóg een eind verder doorlopen en je komt in Manta bay, waar het rustig zwemmen en spelen is voor de kinderen. We zien hier enkele blue footed boobies die gewillig poseren voor de lens. Het snorkelen valt hier wat tegen of misschien hadden we een gans eind verderop moeten zwemmen tussen de mangrove wortels.

We doen ook een uitstap naar Las Grietas: een langgerekte diepe scheur in de lavarots waar je kan zwemmen en snorkelen. Het is vrij diep, het water glashelder en er zwemmen verschillende vissen. Onze mond valt open als er plots een enorm exemplaar langs ons heen zwemt. Vlakbij heb je Laguna de las Nimfas. Deze lagune is omringd door mangrove wortels die bescherming bieden aan vele jonge diertjes. We gaan er met de kids op speurtocht, maar het valt een beetje tegen.

Landinwaarts brengen we een bezoekje aan een reuzenschildpaddenboerderij (leve scrabble!) nabij Santa Rosa. Je kunt er gewoon tussenlopen en ze van dichtbij eens goed bekijken. Schrik moet je niet hebben want deze reuzenschildpadden doen het fameuze spreekwoord (zo traag als...) alle eer aan. Er zijn er veel en sommige zijn echt héél groot. Als ze uitademen heb je meteen een goed geluidsfragment voor een volgende horrorfilm. Toeristen zijn ze wel gewoon: de beesten staren je aan en laten het allemaal zijn gangetje gaan. Vlakbij is een lavatunnel en met de zaklamp in de hand verkennen we een heel eind ondergronds.

San Cristobal

De boottocht ’s ochtends naar San Cristobal was…heftig! Gelukkig blijft alles erin en kunnen we even bekomen op de pier. Onmiddellijk valt het op dat de zeeleeuwen hier de plak zwaaien. Er zijn er erg veel én er zijn verschillende pasgeborenen: de vrouwenharten smelten bij het horen van het gebleit van de jongskes. Na de almuerzo gaat het richting Loberia strand. Meteen is de ellende van de boottocht vergeten. Her en der verspreid liggen een 30-tal zeeleeuwen met puppies te rusten. Daartussen is er ook nog plaats voor ons :-). We zoeken wat schelpjes bij elkaar, snorkelen tussen de vissen en krijgen maar niet genoeg om naar de zeeleeuwen te kijken. Misschien een beetje té veel, want plots wordt Floris achtervolgd door een waggelende zeeleeuw. Hij komt er met de schrik vanaf ;-).

De volgende dag schijnt de zon volop en doen we een trekking naar Cerro Tijeritas. Dat is een schiereiland met aan weerszijden zowel rots- als zandstrand. Op een lavaklif zouden tal van fregatvogels nesten. Nu ja, zoveel zien we er nu ook niet. Dan maar gaan snorkelen in de idyllisch mooie baai aan de voet van de rotsklif. Het water was frisjes, maar het was echt de moeite. We zwemmen samen met 4 zeeschildpadden (1 was echt megagroot), een zeeleeuw en vele mooie vissen. Vervolgens stappen we naar Punta Carola, ditmaal een mooi zandstrand met leuke surfgolven. Het zicht onder water is wat troebel en dat bemoeilijkt het snorkelen. Af en toe is het toch wel verschieten als er plots op 1 meter afstand een grote zeeleeuw voorbij zoeft of indien je snel moet opkrassen voor een zeeschildpad. Tenslotte gaan we naar het kleine maar populaire strand Playa Mann. Uitblazen van onze wandeling, schelpencollectie verder uitbreiden en onder water zien Lente en Tomas een gigantisch grote school grijs/gele vissen. Fantastisch! Te land zijn er vele zeeleeuwen. Plots beginnen 2 mannetjes te vechten en beginnen elkaar te achtervolgen. Enkele mensen moeten zelfs wegspringen :-). Ondertussen zijn we expert in zeeleeuwgeluiden: de gorgelende boeren zijn het plezantst, het geitachtige gebleit van de puppies het schattigst.

De laatste dag op San Cristobal doen we een remake van Playa Mann, liggen wat te chillen in het zonnetje en snorkelen nog verschillende keren. Daarna volgt het onvermijdelijke: de terugtocht met de boot naar Puerto Ayora. Niemand had er zin in, maar gelukkig is het iets rustiger (met de golven mee) en komen we heelhuids aan. We hebben nog 1 dagje te goed op Santa Cruz en laten de kinderen kiezen wat ze het liefst zouden willen doen. Ze gaan voor spelen en zwemmen aan hun favoriete strandje Playa Estacion en een beetje slenteren langs de vele souvenirswinkeltjes.

Deze uitstap (beter: uitspatting) was een fantastische afsluiter van onze trip in Ecuador. Een prachtige natuur, van jungle tot bergen tot kust, en dat in een klein land. Toch hebben we het gevoel dat er hier nog veel meer te zien en te beleven valt en dat geeft een reden om zeker eens terug te gaan!