Bogota, 25-29 november 2018

We gaan met het vliegtuig van Quito (Ecuador) naar Bogota (Colombia) om ons een lange busrit door een tumultueuze grensregio te besparen. Zo komen we in het laatste land van dit grote reisavontuur, weliswaar met nog 2 maanden op de teller. Hier in Colombia is 2 jaar geleden een eerste vonk overgeslaan die deze hele reis mee vorm heeft gegeven. Het is een groot land waar er vanalles te doen en te beleven valt, en met een erg vriendelijke en gastvrije bevolking. We hebben er ongelooflijk veel zin in. Des te meer omdat er iemand komt aansluiten: moeke komt voor 3 weken meereizen! Al weken op voorhand waren de kinderen aan het aftellen en eindelijk is het zover!

We logeren in een appartement in het hartje van La Candelaria. De ontwerper van de stad heeft het simpel gehouden: er zijn Carrera’s en Calle’s in een rastervorm. We zitten vlakbij Carrera septima: een brede winkelstraat met alleen voetgangers, tal van winkeltjes, overdekte artisanale mercado’s, boutiques, straatmuzikanten en -performers, overal eetstalletjes op wielen,…: kortom vanalles te zien. Rijk en arm, groot en klein, dik en dun: het bruist hier van het leven en het is gezellig druk. We voelen ons snel in onze sas en in afwachting van de komst van moeke geven we nog eens een stevige (Colombiaanse) lap op het schoolgebeuren. We hadden de kinderen eerst wijsgemaakt dat moeke naar hier zou komen om examens af te nemen, maar diene vlieger gaat niet op ;-).

Het ophalen van moeke in de luchthaven verloopt vlotjes en uiteraard valt er veel te vertellen. Heel veel! De kindjes hun mond staat niet stil. Naar het einde van die dag doen we samen een verkenningstourtje in Bogota, wat voor moeke uiteraard een nosedive is in the colombian way of life. Het is leuk om te zien dat vrij veel dingen die voor ons al evident zijn, nog door haar ontdekt worden, met alle verwondering vandien. Kortom: het is vrij overweldigend ;-)! We bespreken ook een eerste stuk van het reisplan en wij/airbnb doen weer goede zaken. Verder heeft moeke wat kadootjes mee, zoals nieuwe gezelschapsspelletjes. Joepie, gedaan met regenwormen, UNO en pesten, we kunnen eens iets anders spelen! Ook onze bestelling van wel 1 kg Côte d’Or chocolade en een lekker, vers brood komen goed aan. Ze mogen hier in Zuid-Amerika dan wel de lekkerste cacaobonen hebben, er kan geen enkel land tippen aan onze heerlijke Belgische chocolade!

De volgende dag is het al prijs: we splitsen ons op :-). Niet dat er een haar in de boter zit: moeke, Els en Lucas verkiezen om het goudmuseum (nog) eens te zien, terwijl Tomas, Lente en Floris het natuurhistorisch museum gaan bezoeken. Het goudmuseum is een must om te zien. Vergeet vooral je zonnebril niet: het schittert fel aan de ogen want er ligt gigantisch veel goud uitgestald. Niet in munten of staven maar vooral in voorwerpen en versieringen van de Muisca indianen. Toen de Spanjaarden hier 500 jaar geleden voet aan wal zetten, rolden hun ogen uit hun kas bij het zien van indianen getooid met zoveel goud. Hier is effectief de legende van het El Dorado ontstaan waardoor in de 16e eeuw danig veel kolonisten werden aangespoord om te kiezen voor een avontuur in Zuid-Amerika. Tomas, Lente en Floris zien en herkennen heel wat opgezette dieren van tijdens de rondreis en bij deze is de biologieles afgerond.
In de late namiddag slenteren we kort door de oude wijken van La Candelaria: via de Carrera septima naar het grote Simon Bolivar plein, daarna via Calle 11/12 tussen de imposante koloniale gebouwen richting Plazoleta Chorro de Quevedo, waar de stad is ontstaan. En vervolgens via het erg mooie steegje Callejon del Embudo terug huiswaarts. Tal van mooie gebouwen, winkeltjes, kerken, grafitti,…: te veel om op te sommen.

De laatste dag beginnen we met een bezoek aan de kerk van Monserrate. Deze kerk bevindt zich op de bergtop van de 3000m hoge gelijknamige berg. De weg ernaartoe is versierd met de taferelen van de kruisweg van Jezus. Moeke neemt het nogal letterlijk op en gaat ook bijna 3 keer neer: het is nog even wennen aan de hoogte voor haar. We stappen de hele weg naar beneden, met op het einde als beloning een mango uit het vuistje.

Die namiddag plannen we een remake van de stadswandeling. Lucas voelt zich echt niet goed en Tomas en moeke gaan alleen op pad. We beginnen bij het mooie Iglesia Museo de Santa Clara. Dat ligt tegenover het presidentieel paleis en die gaf precies een feestje, want alles was afgezet door tal van MP-soldaten met mitrailleur. Na wat onschuldig vragen en een knipoog van An kregen we een persoonlijke MP-escorte naar de ingang ;-). Daarna ook het Botero Museum. Fernando Botero is een (nog levende) kunstenaar en heeft een uitgesproken eigen stijl om personen en voorwerpen buiten proportie af te beelden, met vrij gekke kunstwerken als resultaat. Dat er nog enkele Picasso’s, Renoirs en Monets hangen is leuk meegenomen. ’s Avonds nodigen we Andrea uit, een nichtje van Tomas zijn schoonbroer, en tafelen we gezellig op zijn Belgisch.

Bogota heeft zoveel te bieden dat we hier eigenlijk graag nog terugkomen vooraleer we inschepen naar België. Wordt vervolgd. Maar eerst gaan we nog de rest van Colombia verkennen.