Sucre, 25 aug - 3 sept 2018

Sucre, la ciudad blanca en... stad van de chocolade, mmm! De stad ligt gelukkig een stuk minder hoog en het historische centrum is een aaneenschakeling van witte, koloniale woningen met typische balkonnetjes onder een blauwe hemel met zachte temperaturen. De mensen zijn hier SUPERvriendelijk en bovendien wemelt het hier van scholieren en studenten: veel jong en goedlachs volk op straat. Wat maakt dat we ons hier heel snel thuis voelen. Het doet ons een beetje denken aan Leuven en onze eigen studententijd. Qua logement vallen we met ons gat in de boter: we komen terecht in een appartement van een klassiek herenhuis op een boogscheut van Plaza 25 de Mayo. Heerlijk, terug een beetje ons eigen plekje en opnieuw zelf koken! De afgelopen 2 weken hebben we zoveel kip en eieren gegeten dat we ze bijna zelf kunnen leggen ;-). Eenmaal we een idee hebben van wat we allemaal willen doen, besluiten we zelfs om 3 dagen langer te blijven.

Toch rare jongens die Bolivianen! Jong en oud kicken op gepimpte auto’s ergens uit de periode 1985-1990, met overdreven grote luchthappers, mega spoilers en aangepaste lichten met enig kermisgehalte. En als voetganger kun je het hier wel schudden: rood of groen, dik of dun, groot of klein, dé auto heeft hier ALTIJD voorrang! Verder gaan ze uit de bol voor patroonheiligen: élke dag is er wel een processie. Iedereen, met of zonder kostuum, marcheert door de straten op de muziek en het gedreun van een grote fanfare. Omdat ons appartement schuin tegenover de kathedraal ligt, mogen we elke keer weer meegenieten ;-).
In het centrum zijn vele gezellige straten om door te slenteren, mooie groene plazas, kleurrijke mercados, veel straatstalletjes, cafeetjes en natuurlijk lekkere chocolatiers. De vele kerken zijn mooi van buiten, zozo van binnen. De leukste kerk is overduidelijk La Merced, want daar kun je genieten van het uitzicht vanop het dak en de kinderen

springen van koepel tot koepel. Van een alternatieve speeltuin gesproken ;-)! Vanuit La Recoleta is het ook genieten van een mooi uitzicht op de stad. De Mercado Campesino is waauw! Ze verkopen hier zowat alles. En in massale hoeveelheden: een superlatief van veel. Héél veel dus ;-). We kuieren tussen de kraampjes door, genieten van de babbeltjes met de marktkramers, nippen aan een vers gemaakte fruitmilkshake, lachen met de lange koeientongen en de opeengestapelde koeienpoten, en krijgen rillingen bij de gedachte aan kippensoep van al die afgehakte kippenpoten en kippenkoppen.

Sucre is omgeven door bergen, met her en der een indiaans dorpje waar de tijd al eeuwenlang stilstaat. Heel authentiek allemaal. Een must is de markt in Tarabuco. Zowat iedereen uit de omliggende dorpjes, elk in hun typische klederdracht, komt op zondag naar Tarabuco om daar hun handgeweven textiel te verkopen. Heel kleurrijk! Meteen ook de kans om wat kadootjes in te slaan.
De volgende dag brengt ons opnieuw in dit dorpje.
Daar bezoeken we ons Plankindje, Maria-Belem. Een hele speciale en unieke ontmoeting! We brengen eerst een bezoekje aan haar school. 23 nieuwsgierige, enthousiaste kindjes staan ons op te wachten.

Maria-Belem is even oud als Lente, 9 jaar, even groot als Floris en een beetje verlegen, maar echt een schatje. Eens in haar klasje volgt de ene vraag na de andere: Waar ligt België? Welke taal spreken jullie? Wat betekent ‘hola’ in het Nederlands? Welke huisdieren hebben jullie? Ze zingen voor ons enkele liedjes en Lucas, Lente en Floris doen een poging om het refrein van het tuimellied te zingen, maar euhm, dat zit al heel ver weg :-). Als ze dan nog vragen om ons volkslied te zingen, gooien we het heel snel over een andere boeg, want dat zingen is toch niet echt ons ding! Ze tonen welke spelletjes ze op de speelplaats spelen en laten zien hoe ze hun handen moeten wassen, iets waar ze zeer veel belang aan hechten. Het is echt supergezellig en zo tof en we vinden het heel jammer als we afscheid moeten nemen.

Nadien gaan we samen met Maria-Belem, haar mama, papa en 2 oudere zussen lunchen. En dan is het tijd om weer terug te gaan naar Sucre. Onze dank aan de mensen van Plan International die dit bezoek op korte tijd hebben georganiseerd en die uitblinken in enthousiasme. Die projecten maken het verschil en het is fijn te zien dat dit alles mogelijkheden geeft voor die meisjes en jongens! Dit bezoekje gaan we niet snel vergeten!!

Vanuit Sucre doen we een aantal uitstappen. We lezen dat er zoveel te doen is rond dino’s en het Parque Cretacico is een ideaal startpunt. Op een gigantische grote wand in een krijtgroeve zijn er allemaal voetafdrukken van dinosauriërs te vinden. Die dino’s hebben vroeger nogal omhoog zitten lopen, maar de gids verduidelijkt dat de miljoenen jaren tektoniek het ganse oppervlak hebben bijeengeplooid. In het park staan er ook replica’s in ware grootte, en dat is voor de kinderen uiteraard de max. De skeletten van de dino’s sluiten ook naadloos aan bij de vele skelettenlegers die de kinderen ’s avonds in de strijd gooien tijdens een spelletje Clash Royale (zucht).
Voor een andere uitstap gaan we de sportieve kant op en lopen we een heel eind over een authentiek Inca pad door de bergen. De stenen liggen er niet bepaald effen bij en na 5 minuten zegt Floris dat hij blij is dat hij geen Inca is. Wijselijk verzwijgen we dat we nog 2 uur te gaan hebben ;-). We lunchen in een klein dorpje gelegen in de

Maragua krater (spectaculair uitzicht!) en lopen dan nog een heel eind door om nog maar eens andere dino voetafdrukken te zien. Deze keer van T-rex en co. We sluiten de dag af met een bezoekje aan een gehucht waar we een cholita van de Jal’ca stam op traditionele manier zien weven. 7 maanden werk om zo’n mooi doek te maken…
We plannen ook een dagje platteland. Een aantal jaar geleden werden enkele (kansarme) vrouwen betrokken in een project om op ecologische wijze groenten te kweken. Hierbij kregen ze van de overheid de middelen en het materiaal om zelf een serre te bouwen en een stuk land te bewerken. De kinderen vonden het heel fijn om mee te helpen zaaien, planten en oogsten. Het is tof om te zien dat met dergelijke (kleinschalige) projecten of initiatieven een nieuwe wending wordt gegeven aan het leven van die mensen. We sluiten af met een lekkere vegetarische almuerzo van eigen kweek en lachende cholitas.

Onze voorlaatste dag in Sucre was een heerlijke autoloze zondag. Geen vieze uitlaatgassen, oversteken zonder bijna overreden te worden, heel veel mensen op straat en veel leuke dingen voor de kinderen om te doen. Lucas en Floris spelen na 2 maanden nog eens op een kickertafel en Lente die dacht dat ze al haar kunstjes op de trampoline verleerd zou zijn, was heel blij toen ze een hele reeks trampolines zag staan.
Met onze gastheer, Raul, klikt het ook prima. Gelukkig kon hij ons helpen toen onze bankkaart werd ingeslikt en we dineren zelfs eens samen met zijn familie. Blijkt dat heel dat grote herenhuiscomplex van hem is. De avond eindigt bij de piano, waar we om beurten wat op tokkelen, kei gezellig!
En toen was het maandag 3 september... meester Tomas en juf Els hebben er heel veel zin in, de kinderen net iets minder, en we beginnen met euhm... een pedagogische studiedag ;-)!