Volunteering at the farm in Banos, 31 okt - 7 nov 2018

Het was altijd al het idee geweest om ergens tijdens de reis iets van vrijwilligerswerk te doen met het hele gezin. Je kunt lang met een idee spelen maar daarmee wordt het geen realiteit. Vanuit Mancora hebben we via Workaway contact gelegd. We kunnen voor een week terecht op een boerderij bij Monica en Holger, hun dochtertje Emily (4 jaar) en wat andere familieleden. Hun boerderij is gelegen in Runtun in de buurt van Banos. Het uitzicht is prachtig en doet ietwat denken aan Oostenrijk met een tropisch accentje. Monica en Holger hebben enkele groente- en fruitserres, wonen in een bescheiden huisje en ontvangen al een tijd vrijwilligers om te helpen. De vrijwilligers slapen, eten en leven mee in hun huis. We slapen vrij basic met een matras op een betonnen vloer. De afspraak is dat we in de voormiddag werken (4-5u) en ’s namiddags vrijaf.

Donderdag 1/11. Slecht geslapen. Om 7u zitten we samen aan de ontbijttafel en eten we soep met aardappelen, groenten, rijst en brood. Vandaag werken we mee aan een serre in opbouw. Wij mogen houten boomstammen klaar leggen. Niet 10, niet 20, maar véél! De kromme stammen houden we apart, en na enkele uren kunnen we zelf tussen de kromme exemplaren gaan liggen ;-). De kinderen konden niet echt meehelpen op de werf, wat ze wel een beetje jammer vonden, maar in plaats daarvan speelden ze met Emily en dat vonden ze wel fijn. We koken samen het middag- en avondeten (het gaat een vegetarisch weekje worden) en doen een gigantisch grote afwas. Tijdens de namiddag stappen we een uurtje bergaf naar centrum Banos en gaan op verkenning wat er zoal te doen is: véél en we hebben er goesting in!

Vrijdag 2/11. Opnieuw slecht geslapen. Een vreselijke ‘putmatras’. We werken in een serre van babaco-fruit en wroeten erop los om de aarde rond elk boompje te bewerken en te bemesten. Het zijn er opnieuw…véél! Het is fysiek zwaar werk. Na ongeveer 5 uur zijn we zo stijf als een plank. De kinderen kunnen zich uitleven op een berm die ze moeten ontdoen van onkruid. Vinden ze best leuk. Aan tafel is het wat stilletjes en dat voelt wat vreemd aan. Het is niet evident om een vlotte conversatie in het Spaans te doen en dat is toch een ‘soort van’ barrière. Over het werk zijn ze toch wel tevreden. Na het eten wacht onze trouwe vriend gedwee op ons: den afwas…:-(.

In de namiddag gaan we naar een dichtbijgelegen dierenparkje. De kinderen mogen de dieren eten geven en hun dag kan niet meer stuk als ze zelfs schattige konijntjes mogen vasthouden. Maar wij zijn moe. Die avond besluiten we met een koude douche want voor een of andere reden komt er geen warm water.

Je voelt het al: de moraal zakt een beetje weg en we gaan ons moeten herpakken. Dat begint met een (dringende) nood aan een betere nachtrust. Ondertussen groeit het idee om voor hen een composthoop te maken zoals in Weerde. Iets waar Monica al langer van droomt. Hier zwieren ze alle resten in het gras, maar dat voetbalt niet zo lekker ;-).

Zaterdag 3/11. Het weekend zijn we vrij en het belooft een mooie dag te gaan worden. We gaan raften op de rivier Pastaza met level III & IV rapids. Met heel de familie in zo’n rubberboot en peddelen maar. Na een ganse reeks veiligheidsinstructies kiezen we het ruime sop en beginnen we meteen de andere boten kletsnat te maken. De speeltijd is snel gedaan want algauw wordt de boot meegesleurd door de stroming. Floris en Lente zitten achteraan en wij (+ ander koppel) maar peddelen onder de militaire beats van de drillmeister-gids. De stroomversnellingen zijn best stevig en vele keren gaat de boot wild te keer in het witte kolkende water. Iedereen kletsnat en vol adrenaline. Het was werkelijk dé max! En eigenlijk zo’n beetje wat we nodig hadden. We doen inkopen voor het avondeten, want we hadden voorgesteld dat wij eens zouden koken op z’n Belgisch. Dat werd een succes: een gezellige avond en lekker eten!

Zondag 4/11. Goed geslapen en we blijven wat liggen. Een letterlijk ijskoude douche luidt de dag in. Het miezert buiten en misschien gaan we onze plannen moeten bijsturen. Tegen de middag klaart het op en we zetten aan om te gaan ziplinen. Het is een parcours van 6 ziplines, de langste 500m, in totaal >2000m, en dat in een mooie setting: boven een rivier in een canyon met de bijhorende watervallen. We gaan in allerlei standjes van de grond (rechtop, omgekeerd, superman, duo) en het is dolle pret. Op de boerderij voelen we ons beter en beter. We vertellen over ons thuis en het leven in België en zij uiteraard ook over hun leven. Toch slikken als je hoort dat Holger op zijn 13e gestopt is met school en moest gaan werken van zijn vader, want de centen waren op. Vanuit die context hebben hij en Monica dan toch mooi teruggevochten en hier iets moois in gang gezet.

Maandag 5/11. Geen werk in de serres vandaag want Holger gaat vanalles inkopen (plastiek folie, plastiek buizen, …) voor zijn serre in opbouw. Wij stellen voor om de composthoop te maken en de boel daar wat op te netten. Deze klus doen we samen met de kindjes en de tijd vliegt voorbij. Weliswaar moeten we het stellen met het materiaal dat we daar vinden, maar het resultaat mag er zijn. Monica en Holger zijn bij terugkomst erg tevreden dus iedereen happy. Zelfs de muggen want onze benen staan vol beten.

In de 2e helft van de namiddag stappen we bergop voor een mooie wandeling naar het bekende Casa del Arbol en schommelen we beurtelings met een heel grote schommel boven de vallei met zicht op de Tunguruhua vulkaan. Toch wel een beetje akelig zo boven de afgrond, maar wel heel leuk om te doen! Ondertussen zijn er 2 nieuwe vrijwilligsters uit Chili en Frankrijk aangekomen op de boerderij. Leuk en gezellig, maar bye bye privacy in de gemeenschappelijke dorm. Maar ook joepie, de afwas deze keer niet voor ons. ’s Avonds paniek in de keet: Floris zijn paspoort is kwijt! Alles ondersteboven gehaald. Nada. Hersenen pijnigen: waar zijn we de laatste dagen overal geweest, en wat als?
Stand van zaken in de badkamer: douche even koud, ondertussen ook een lek onder de lavabo.

En als uitsmijter een tip van Lente: bij het eten best alles opeten of we krijgen het de volgende dag toch in een of andere vorm op ons bord ;-).

Dinsdag 6/11. Slecht geslapen. Paspoort zat daar misschien ook voor iets tussen. Drup, drup. We hebben nu een koude douche én een bad... Vondst van de dag: Floris zijn paspoort!! Ergens tussen 2 schriften verstopt. Oef! Vandaag met zen allen onkruid wieden in de serres. Non-stop, bijna 4 uur lang. Onze fietstocht van in de namiddag laten we varen. Kinderen hebben er echt geen zin in en willen het liefst gewoon op de boerderij blijven (in de tuin is een zelfgemaakte zipline en die vinden ze geweldig). We gaan toch nog even naar de stad en ploffen neer in de zetels van een café met patio vol bloemen en we vieren onze ‘4 maanden’ op reis met een koffie en een lekker stuk taart. Monica en Holger willen graag dat we langer blijven en vinden het spijtig dat we vertrekken. Maar onze jungle trip is geboekt en daar kijken we heel erg naar uit! ’s Avonds op de boerderij bakken we samen met de kindjes american cookies en in een mum van tijd is alles op. Lekker dus!

Woensdag 7/11. Weeral slechte nacht, maar …de laatste dag. We wieden verder onkruid in die ene serre tot de finish. Ook de kinderen doen goed mee. Vervolgens komt -spijtig genoeg- de schoonmoeder binnen met een volgende taak: we binden de tomatenplanten op en knijpen de okselscheuten eraf. Allé, we zijn blij met de variatie! We hebben in het snotje dat de andere 2 vrijwilligsters afzien. Open vraag of ze dit zullen volhouden ;-). In de namiddag gaan we naar de Piscinas de la Virgen: verschillende thermische buitenbaden, glijbanen, etc. Dit hadden onze spieren nodig :-)! Kinderen amuseren zich geweldig. ’s Avonds koken we een mega-spaghetti voor de hele groep en Monica zorgt voor een lekker babaco-dessertje. Emily heeft voor elk van de kindjes een mooie tekening gemaakt en ook wij hadden nog een cadeautje. Na de afscheidsknuffels en -kussen voert Monica’s papa ons weg naar het busstation. Einde van een toch wel fysiek zware, af en toe op onze tanden bijtende, maar tegelijkertijd ook leerrijke en gezellige week. En nu op naar de jungle!