Vanuit Banos hebben we een 4-daagse jungle trip geboekt naar Cuyabeno. Dat is niet bij de deur en met de nachtbus gaan we naar de meeting point in Lago Agrio, in het verre noordoosten van Ecuador dicht tegen de grens met Colombia. Het regent hard. Bij het ontbijt maken we kennis met onze groep: 5 twintigers waaronder een praatzieke Zweed die van in het begin voor de ambiance zorgt. Hmm, we geven het toe, voor het eerst voelen we ons toch wel de oudjes van de bende ;-). We gaan verder met nog een bus naar een plaats aan de rivier vanwaar we met de boot dieper het reservaat invaren. Gelukkig is het ondertussen gestopt met regenen. De boottocht naar de lodge duurt ongeveer 2-3 uur en al snel varen we in écht oerwoud. Heel veel soorten bomen waarvan sommigen bijzonder groot. Langs de rivier veel lianen en overhangende en omvergevallen bomen in het water die er een hindernissenparcours van maken. Nelson de gids heeft er zin in. Hij ziet en hoort allerlei dieren waar wij los over zouden zien: felgekleurde vogels, apen, toekans, macau’s, een luiaard… De lodge ziet er prima uit: verschillende bamboehutten bij elkaar met hangmatten om heerlijk in te relaxen en een uitkijktoren. Qua muggen valt het heel goed mee. Diezelfde avond varen we naar de grote lagune om naar een fantastische zonsondergang te gaan kijken. Met z’n allen plonsen we ook in het water: lekker warm met vettige plakmodder aan de voeten! Tenslotte gaan we met de flashlight speuren naar kaaimannen. Toen bleek dat eerdere zwemmen plots geen zo’n goed idee… We zien her en der blinkende ogen. We kunnen eentje van heel dichtbij zien en fotograferen. Als eye-opener kan deze eerste dag al tellen!

We slapen erg goed (we hebben dan ook wat slaap in te halen) en worden wakker met jungle muziek: allerlei vogels, krekels, kikkers, brulapen,… Een beetje overdonderend zelfs. Tijdens het ontbijt bleek het geroep niet enkel van brulapen te komen, maar ook uit de lodges rondom ons. Sommigen hadden bezoek van enkele kikkers en oversized kakkerlakken in hun badkamer ;-). Bij ons blijft het gelukkig bij één enkele verloren gelopen kakkerlak en dus een klein kreetje.
Die ochtend worden we met de boot gedropt en beginnen we aan een trektocht met onze rubberlaarzen, want Cuyabeno heeft meer iets weg van een moeras. Bijzonder veel impressies en we komen ogen te kort. Foto’s trekken van al dit moois is niet altijd eenvoudig, de meeste dieren zitten vrij hoog en springen of vliegen snel. We zien verschillende soorten apen en vogels. Nelson blijft maar gedreven vertellen over bomen, planten en zelfs over de kleinste bewoners van de jungle: mieren, termieten, hagedissen, spinnen,… te veel om op te sommen. We spelen Tarzan en Jane en slingeren aan lianen en steken riviertjes over op glibberige boomstammen. Deze hele tocht duurt tot een stuk in de namiddag. Tegen de avond worden we opnieuw getrakteerd met een mooie zonsondergang en nadien volgt een jungletocht door het donker. We halen de zaklampen boven en de kinderen vinden het ongelooflijk spannend. We zien vanalles zoals een tarantula, een schorpioenspin, allerlei oversized insecten (krekels, sprinkhanen, kakkerlakken), kikkers, hagedissen etc... Op de terugweg zien we nog een kaaiman in het water glippen.

De derde dag begint met een langere boottocht naar een community van de Siona indianen. Tijdens de tocht blijft Nelson zoals altijd in actie en zien we tot grote vreugde van de kinderen een (kleine) anaconda. Gelukkig is de 10 meter lange mama of papa niet in de buurt ;-).

In het dorp aangekomen is de hitte enorm (amper bomen). We maken kennis met enkele nieuwsgierige kindjes en met een mevrouw die ons traditioneel yucabrood leert maken. We trekken wat yuca wortels uit de grond, pellen en wassen ze en vervolgens gaan we met z’n allen aan het raspen. Na het uitwringen is het droog en bakken we beurtelings een flap brood. En dat is dan meteen onze ‘aperitief’. Daarna varen we naar de sjamaan.
De eerste is niet thuis ;-), dus dan maar naar het 2e dorp. Nadat die vlug in zijn kostuum springt komt hij de hut binnen, geeft wat uitleg en stelt voor om een aantal rituelen te doen. Drie proefkonijnen ondergaan een zuiveringsritueel, waarbij de sjamaan hun rug geselt met een tak vol stekels en bladeren. Dolle pret voor de toeschouwers, iets minder voor de slachtoffers :-). Daarna moest nog het hoofdritueel volgen. Zowel Lucas als Els zijn ‘vrijwilligers’ en na een hele resem bezwerende spreuken en geflapper met zijn bladerenbos zijn beiden gezuiverd van kwade geesten en demonen. Dit alles duurde veel langer dan gepland (lees: veel kwade demonen te verdrijven) en bijgevolg komen we net te laat aan voor de zonsondergang in de grote lagune. Gewoontegetrouw gaan we weeral kaaimannen zoeken, met succes want er is een erg fotogeniek exemplaar.

De laatste dag vroeg uit de veren en verzamelen we op de uitkijktoren om dieren te spotten. Er zijn er een aantal te zien, maar we moeten toegeven dat we enigszins verzadigd zijn. Na het ontbijt pakken we in en beginnen we aan de lange terugtocht met de boot. We zien nog enkele speciale vogels en een troep kapucijnaapjes door de kruinen van de bomen springen. Eenmaal aangekomen splitst de groep op en gaan wij met de bus naar Quito. Wat een uniek reservaat is dit, en een ongelooflijk, ontspannend avontuur! We ontwaken uit een droom en moeten toch wel even ontwennen.