San Gil, 4-9 dec 2018

Den Heiligen Gilles…waar vinden ze het? Bestaat die eigenlijk wel? Wat de kinderen meer bezighoudt is of een andere heilige, de Sint, ook tot hier geraakt met zijn stoomboot. Floris heeft in ieder geval zijn brief al geschreven! San Gil is gelegen aan de oevers van de Rio Fonce in een mooie streek met heerlijk warme temperaturen. Volgens de Lonely Planet dé adventure stad van Colombia, net als Baños in Ecuador, met tal van activiteiten in de wijde omgeving. Maar eerlijk gezegd hebben we er niet zoveel zin in. De fut is er een beetje uit en het is ook allemaal zo raar. Moeke die er niet meer bij is en oma die eind deze week begraven wordt en waar we niet bij zullen zijn. Toch moeten we proberen de draad van onze reis terug op te nemen om er zo nog een mooi einde aan te breien. Blij dat we deze keer qua logement voor een beetje meer luxe zijn gegaan. Ons appartement is ‘muy perfecto’: groot, modern en mét zwembad. Wat voor de nodige verkoeling en afleiding zorgt. Het enige nadeel is de ligging: een MEGA-steile weg naar boven doet je kuiten ontvlammen, stuwt de hartslag naar ongekende hoogtes en je T-shirt kun je uitwringen. Eenmaal boven wacht dan wel een plons in het zwembad.

Rare jongens die Sangillers: ze schieten knallend vuurwerk af bij zonsopgang en vóór zonsondergang. Blijkt dat deze geluidsoverlast een voorspel is van een groter religieus feest: het Fiesta de la Inmaculada Concepción op 8 december. Alle kerstverlichting wordt ontstoken, waardoor het stadspark erg sfeervol verlicht wordt, en die avond zit zowat iedereen buiten op de stoep met kaarslicht. Gezellige bedoening! We zitten trouwens al zeker twee weken tussen de kerstbomen, reuzenkerststallen en de meest kleurige kerstlichtjes die je je kunt inbeelden… Verder vinden wij de stad niet veel soeps, buiten dan misschien de gezellig drukke groenten- en fruitmarkt.

De eerste dag spoken we niet veel uit. Het blijkt zelfs een dag zonder foto’s, waarachtig een zeldzaamheid tijdens deze reis. De kinderen testen het zwembad uit en we spelen de nieuwe gezelschapsspelletjes die moeke heeft meegebracht. Floris is in zijn element bij Monopolie en zijn hilarische quote “give me the mownees” gaan we niet snel vergeten :-). De tweede dag trekken we onze stapschoenen aan en verkennen het Parque National El Gallineral. Het park zelf is niet al te groot, maar redelijk wat imposante (ceibo) kapokbomen: echte joekels, gigantisch groot! En wat dit des te meer speciaal maakt is dat zowat al deze bomen getooid zijn met van die witte draden mos (old man’s beard) wat heel dit bos een mysterieuze toets geeft. We mijmeren meteen terug naar ons Cuyabeno jungle avontuur bij het zien van al dat moois.

Een ‘must do’ is om vanuit San Gil een daguitstap naar Barichara te doen. Dit blijkt een pracht van een dorpje te zijn met tal van koloniale huisjes, gezellige straatjes, artistieke winkeltjes, mooie uitzichtpunten en een artisanale papierfabriek. Papier wordt er nog volledig met de hand gemaakt: van bladeren van de plant tot de vellen papier. Tijdens de rondleiding mogen de kinderen de verschillende stappen van het proces zelf doen, wat ze uiteraard heel fijn vinden. We bezoeken ook het kerkhof naast Capilla de Jésus. Een van de mooiere kerkhoven die we al gezien hebben. En tenslotte wagen we ons aan de lokale lekkernij: krokant geroosterde mieren (hormigas culonas). Voor Floris en Lente: mmmmm, voor de anderen: bweik!

’s Avonds zetten de kinderen hun schoentje, een paar wortels en hun briefje erbij. Nu maar hopen dat hij komt… En ja hoor: een tol, bananenchips en een centje! Het is hem gelukt! De kinderen heel blij en de tol is een schot in de roos, ook voor ons: het eerstkomende uur zien en horen we hen niet :-).

De voorlaatste dag willen we toch “iets” doen van al die natuurpracht in de omgeving van San Gil: het wordt een uitstap naar de watervallen van Juan Curi. Deze waterval stort 180m naar beneden en na vele trapjes komt hij uit in een soort bassin. Heel mooi allemaal, bijna paradijselijk, ware het niet dat het water ‘muy frio’ is. Enkel de pater familias waagt zich aan een plons.

De laatste dag doen we rustig aan (lees: huiswerk en zwembad) en na een grote, overheerlijke hamburger nemen we de nachtbus naar de volgende bestemming.