San Pedro de Atacama, 3-11 aug

Yes, het is ons gelukt! De bergpas ‘Paso da Jama’ is 3 dagen beperkt open geweest (sneeuw) en wij zijn er met de bus doorheen gekomen. De oorspronkelijk ingeplande dagrit werd last minute veranderd in een vermoeiende nachtrit en dit ging echter niet zonder slag of stoot: boven de 4000m hoogte werden Lente en Floris misselijk en de uuuurenlange wachttijd aan de grens werkt dan niet bevorderlijk. Eens de grens gepasseerd, daalden we weer snel en voelde iedereen zich toch een stukje beter.
Wij dus van Argentinië over het Andesgebergte doorgestoken naar San Pedro de Atacama (2450m) in Chili. De skyline van San Pedro is meteen een schot in de roos: een tiental vulkanen op een rijtje van noord naar zuid, besneeuwde toppen en flanken, hier en daar wat fumerollekes uit de kraters en dat afgetekend tegen een blauwe lucht en een stralend zonnetje. En op de koop toe heeft ons hostel een zwembad! Zonder water weliswaar, wegens onderhoud...

Van een koude douche gesproken Dit zullen we nog mogen goedmaken bij de kinderen :-)!

Dit stadje moet het hebben (of beter: krijgen) van de toeristen die komen voor de wondermooie natuur en landschappen in die streek. Aangezien wij hier in de winterperiode zijn, valt het voor ons best nog mee met al die drukte. Op voorhand geweten en in alle verslagen te lezen: San Pedro is duur. Maar met zo’n lokaal drankje “mote con huesillo” spoelen de ‘gechilipeperde’ rekeningen toch iets gemakkelijker door ;-).

San Pedro is best gezellig, althans de 3 à 4 straten en het pleintje waar een leuk sfeertje hangt met tal van winkeltjes, overdekte marktjes, restaurantjes, mooi kerkje en natuurlijk de vele touragentschappen die de honger stillen van de vele backpackers en reizigers die op excursie willen gaan. Het meeste volk trekken de bankautomaten: alles draait hier op cash geld en dus wordt het dagelijkse routine om te “tanken”.

Wij hebben er zin in en doen mee de toeristencarroussel draaien: we boeken een aantal tours naar de toplocaties, maar een aantal uitstappen of activiteiten kun je eigenlijk best zelf doen. Wonder boven wonder is het huren van mountainbikes erg goedkoop en prima om de nabije streek te verkennen. De kinderen vonden het de max om te fietsen door de canyons van de Quebrada del Diablo, op en neer te rijden op de heuvels, te slippen enz. Ook leuk om te zien is dat een zesjarige op een fiets hier een zeldzaamheid is, met als gevolg dat andere zwoegende fietstoeristen plots verdapperen als onze Floris hun pad kruist. We plannen ook een dagje met de fiets naar een nabijgelegen zwembad. Want belofte maakt schuld. Maar eens aangekomen bleek dit zwembad ook leeg en gesloten te zijn. Donderwolken op de 3 kindergezichtjes en nu in koor: jullie hadden het ons wel beloofd en beloofd is beloofd! Wij: zucht…Tja, dan maar naar een leuke speeltuin en een verkoelend ijsje!

We gaan ook op mutsenjacht. We zouden graag een van de dagen de Tatio geisers willen bezoeken, maar willen wel voorkomen dat onze oren eraf vriezen ’s ochtends vroeg bij -15°C. Het is fijn om de ene kleurrijke muts na de andere te passen en uiteindelijk vinden we elk eentje die bij ons past.

Onze uitstap naar de Valle de la Luna was heel mooi. De combinatie van grillige rotsformaties en zandduinen met een snuifje zoutkristallen geeft dit landschap iets buitenaards, en de ondergaande zon bedekt dit alles in een spel van licht en schaduw. Dan zijn er ook nog de geothermische warmwaterbronnen van Puritama: dan toch zwemplezier voor de kinderen (en wij!). We hadden keuze uit 8 heerlijke baden: het ene nog warmer dan het andere, terwijl her en der de sneeuw nog herinnert aan de buitentemperatuur. Superleuk! Het kan nóg heter (in de grond dan) en dan kom je terecht bij onze tour naar de Tatio geisers op 4200m hoogte. Om 5u (auch) vertrekken om de zonsopgang te kunnen zien tussen de dampen door. Jammergenoeg viel onze gids hier wat tegen. Het begon bij het zien van onze kinderen. En dan vooral hun jonge leeftijden (Floris lijkt in heel San Pedro de jongste toerist). We moesten hem beloven dat we deze uitstap op onze eigen verantwoordelijkheid deden en dan mochten ze toch mee de bus op. Al snel bleek dat hij geen miserie had met onze kids, maar wel met enkele Chinezen die tot in het absurde toe niet kunnen of willen luisteren :-). In heel deze vallei doemt en dampt het langs alle kanten van 80 actieve geisers en besef je pas goed dat de hete lavabrij niet te ver weg zit. Het was echt wel tanden bijten, want de koude ging

door merg en been en de kinderen hun voeten deden zoveel pijn dat ze de bus niet meer uit wilden bij de volgende stops. Onze nu oh zo vriendelijke gids -die uiteindelijk liever kinderen dan chinezen had- werd dan maar als babysit ingezet terwijl wij een kort duikje namen in een heetwaterbron :-). De dieren die we onderweg tegenkwamen deden de koude bij de kinderen snel vergeten: flamingo’s, vicuna’s, een of andere struisvogel en vizcacha’s. Deze laatste lijkt op een kruising tussen een konijn en een eekhoorn (maar dan in het groen). Wat gebrek aan water in zo’n woestijn allemaal niet doet met dieren :-). De tour hebben we afgesloten met een bezoekje aan een oud incadorp en een (voor het eerst!) heerlijk gegrilde lamabrochette. Tenslotte is er nog de tour naar de verschillende lagunes van de Altiplanos. Maar euh “verschillende” herleidt zicht tot “één enkele” lagune want de overige waren ondergesneeuwd. Dus wij naar laguna Chaxa waar alle flamingo’s zitten, maar die waren blijkbaar gaan vliegen (naar Bolivië), op een tiental arme stakkers na. Niettemin bijzonder mooie omgeving en deze keer een hele fijne gids.

De meeste toeristen komen hier maar enkele dagen en haspelen marathon-gewijs de toppers af, maar hier doen wij rustig aan. In de hangmat liggen, slenteren langs de kraampjes of aan een riviertje spelen, dat hoort er ook bij. Ondertussen is de lokale rivier afgedamd en zijn er een aantal opmerkelijke “adobe” bouwsels langs de oever bijgekomen. Tijdens ons verblijf hier in San Pedro hebben we ook onze "1 maand op reis" gevierd met een lekker etentje!
’s Nachts zie je hier fenomenaal veel sterren en met wat hulpmiddeltjes (vb Skyview) spotten wij ook enkele planeten en voelen wij ons allemaal astronomen in spe. Misschien dat het bezoek aan het meteorietenmuseum daar ook voor iets tussen zit.

Na 9 dagen nemen we uitgedroogd en vol stof afscheid van San Pedro: toch blij dat we hier met wat geluk geraakt zijn!!