Salta, la linda 22 juli-2 aug

Na Rio en BA hebben we het zo'n beetje gehad met de grote steden en ging het per vliegtuig naar Salta in het noordwesten van Argentinië. Van hieruit is het plan om over land verder te reizen. We krijgen in het busstation al snel te horen dat de grensovergang naar Chili gesloten is door sneeuw... dus duimen dat dit binnen anderhalve week opgelost geraakt.
Ons eerste logement is pal in het centrum, maar valt wat tegen. Alsof de auto's tussen de bedden doorrijden (zelfs met oordopjes aan). Het enige pluspuntje is Bola, het hondje van de bazin: die steelt de harten van de kinderen.

Salta is best wel een mooie stad en we gaan er volledig voor: een bezoek aan de historische kern uit het koloniale verleden, vele winkeltjes, lekkere restaurantjes, gezellige zaterdagmarkt, met een roeibootje ronddobberen op een klein meertje in het stadspark, rap battles, ...
Qua temperatuur gaat het overdag naar de 22°C, maar 's ochtends en 's avonds is het toch wel bibberen en komen onze donsjassen goed van pas!

Het valt op dat er (al) veel indiaans uitziende mensen leven in deze stad. Iedereen is erg vriendelijk, maar met hun dialect niet altijd goed te verstaan. Euhm, Spaans was toch de voertaal, hé?
Na 2 dagen rondkuieren in de stad huren we een auto om te roadtrippeeeeuhh! Voor we vertrekken eerst even checken of de kinderen Bola niet stiekem in onze rugzak hebben gestoken en dan op weg naar Cafayate via Ruta 68. De kinderen vinden het fijn om 'om ter meest' cactussen te tellen en wij...genieten! De weg leidt ons de laatste 50 kilometer door de Quebrada de las Conchas: een fenomenaal landschap!!! De rotsen en het gebergte variëren om de haverklap van vorm, grootte en kleur, wat erg spectaculair is om door te cruisen. Het plan is om nog zuidelijker te gaan naar Tucuman en te logeren bij een kennis van vroeger, maar last minute kan dit jammergenoeg niet doorgaan. Stonden we daar met een mooie "ceramica artisanale" kom als kado, die we onderweg in een kraampje gekocht hadden... Gelukkig zijn we heel flexibel en verlengen we ons verblijf in het -deze keer heel fijn- hostel in Cafayate met 2 dagen. Zo kunnen we wat tijd winnen, verdere plannen smeden en... een lekkere fruitsla maken in de kom, die nu de onze is :-). Benieuwd of die de reis gaat overleven en of we zin hebben om er nog 6 maanden aan te sleuren...;-)

Cafayate is helemaal indiaans getint: we zijn hier in de far west dude! Amper verharde wegen, opwaaiend stof, cactussen, indianen, cowboys en paarden, massieve 4X4,... en nu dus ook onze Fiat :-)
In en rond Cafayate valt er wel wat te doen. We keren nogmaals terug naar de Quebrada om te stappen in een grote canyon en onze kinderen zijn erin geslaagd de loop van de lokale rivier te verleggen met een dam. We huren fietsen om te laveren tussen de bodega's, de wijnvelden en geitekaasboerderijen. Maar dat laveren is eerder duwen, zuchten en sleuren in het mulle zand. Vooral Floris zijn korte beentjes hebben het zwaar. De vele geitjes die we op de boerderij te zien krijgen, maken het wel goed.
Getipt door de host gaan we ook op trektocht naar de watervallen van de Rio Colorado, met een lokale gids van de Diaguita indianen. We maken een fantastische en leerrijke tocht met Miguel: zijn verhalen over condors, puma's die 's nachts van over de bergkam komen, gevaarlijke slangen, het jagen met pijl en boog en speer,... doen ons

watertanden. De tocht gaat dwars door de canyon heen (geen pad) en meermaals kruisen we de rivier met het nodige spring- en evenwichtswerk. Dat is niet voor iedereen even gemakkelijk. Een natte broek bij Els en de volgende dag de Rio Colorado op haar bil ;-). Floris was helemaal verkocht en onafscheidelijk van Miguel. Dieren hebben we ook gezien: gevaarlijke, hongerige...berggeiten :-)
Na Cafayate gaat het met de wagen naar Cachi via de befaamde Ruta 40. Wederom een unieke ervaring om te cruisen door een fantastisch mooi landschap. Maar deze keer eerder witgrijze bergen dan de rode die we de afgelopen dagen zagen. De weg is onverhard, stofferig en stelt de wagen danig op de proef, maar de fiat die kan en lust het allemaal en brengt ons overal heen.
Cachi zelf is een mooi dorpje met uitzicht op de besneeuwde bergtoppen van de Andes. Van hieruit brengen we een bezoek aan het Nationaal park Los Cardones. Een park met superveel cactussen in alle mogelijke vormen en maten. De kinderen vinden een superleuke cactus en voor een keer mogen ze hem (met onze toestemming) voor de camera nadoen. Ook aan cactusromantiek ontbreekt het niet. We zien hier ook verschillende soorten dieren van ver en dichtbij: zoals berggeiten, vicuna's, lama's en ... dé condors!

Impressionant om deze zweefvliegers te zien rondcirkelen op de thermiek. Ze zijn erg groot en hebben een afschuwelijk lelijke kop ;-) Verderop zien we die beesten smullen van een dode ezel. Tomas krijgt er maar niet genoeg van en voor de perfecte foto gaat hij alleen de heuvel op terwijl er wel 10 van die condors rondzweven. En de kinderen? Die zaten met schrik in de auto, want ze dachten dat die condors hun papa gingen aanvallen en opeten.
Tenslotte rijden we terug van Cachi naar de boerenbuiten van Salta waar we een huisje met leuke tuin hebben gevonden om enkele dagen rustig aan te doen. Voor de kinderen is dit evenzeer genieten, met de vele straathonden uit de buurt spelen en vuurtje stoken voor een lekkere barbecue!
De laatste dag kregen we goed nieuws: de grensovergang naar Chili was sneeuwvrij gemaakt en beperkt open. Op hoop van zegen boeken we onze bustickets naar San Pedro de Atacama. Als dat maar goed uitdraait...