Een relaxte citytrip

Mijn eerste indruk van Thessaloniki is de enorme en gigantisch drukke, zesbaanse hoofdstraat richting het centrum van de stad. Met mijn rugzakken baan ik me een weg naar het hostel, dat gelukkig in een zijstraat zit waar het direct veel rustiger is. In mijn kamer maak ik kennis met Sen, een 19-jarige Zwitserse die een paar uur eerder is gearriveerd met de nachtbus uit Bulgarije. Dan doe ik een klein rondje naar het Aristotelous Square waar ik een zeer matige vegetarische pita eet, een misstap die ik goed maak met een traditioneel gebakje (trigona panoramatos). Als ik terugkom in de dorm ontmoet ik Ula, een spraakzame Poolse die sinds twee jaar in haar droomstad Istanbul woont en daar vertaalster en buikdanseres is. Heel blij om iemand van haar leeftijd te ontmoeten nodigt ze me gelijk uit om met haar mee pizza te gaan eten bij een naar het schijnt heel goed restaurantje om de hoek. Ik zeg dat ik al gegeten heb maar graag met haar mee ga voor de wijn, want ze lijkt me erg gezellig. Dat is ook zo en als ik de pizza's daar zie heb nog meer spijt van mijn pita, maar ik houd me in met de gedachte aan wat me nog wacht in Italië. De volgende dag houd ik de hele tijd een vage hoofdpijn van de fles wijn die we hebben gedeeld, dus het komt goed uit dat het een nationale feestdag is waarop

alle winkels en musea gesloten zijn en het stralend weer is. Greek independence day om precies te zijn, compleet met een bescheiden militaire parade. Ik loop, samen met half Thessaloniki en alle toeristen, een heel groot deel van de boulevard af en spreid dan mijn kleedje uit in The Garden of Alexander (minder idyllisch dan het klinkt) om de rest van de middag te chillen in het gras. Beetje lezen, beetje puzzelen, tot het langzaam te fris begint te worden voor mijn blote benen en ik terug naar het hostel loop voor een powernap. Ik heb weer met Ula afgesproken om samen te gaan eten en Sen en Petra (een wat oudere Duitse die in Londen woont) die op dat moment ook in de kamer zijn, komen gezellig mee. We eten bij een souvlaki tent, wisselen reisverhalen uit en na het eten haakt Petra af en gaan we met z'n drieën nog wat drinken in de buurt van het hostel. Het is erg fijn om zo een paar gezellige avonden te hebben en Thessaloniki is er ook een zeer geschikte stad voor, met een relaxtere sfeer dan Athene.

Zondag is het met twintig graden echt warm en doe ik mijn sightseeing. Eerst omhoog langs de oude Byzantijnse stadsmuren voor een gaaf uitzicht over de stad aan de zee, met in de verte de besneeuwde toppen van het Olympus gebergte. Omdat ik er toch al bijna ben loop ik helemaal naar het Heptapyrgio, maar dat blijkt niet echt de moeite waard, in tegenstelling tot de Agios Paulos kerk. Weer terug in het stadscentrum is ook de Rotonda kerk bijzonder leuk om te zien, en daarna loop ik door de Boog van Galerius naar het archeologisch museum. Daar vermaak ik me tot sluitingstijd en begeef me dan naar het hostel om op tijd te zijn voor het skypen, maar niet voor ik een heerlijk ijsje heb gehaald bij wat ik het beste kan omschrijven als een boutique pattissier. Daarna neem ik op het dakterras afscheid van Ula, die om acht uur de bus terug neemt naar Istanbul en graag vanaf daar nog de zonsondergang wilde zien, maar de zomertijd die vannacht is ingegaan steekt daar een stokje voor. Sen is nog niet terug van haar stranddag en Petra ligt te rusten in bed, dus vanavond eet ik weer samen met mijn boek - niet zo gezellig maar ook niet minder vermakelijk. De volgende ochtend wens ik ook de andere twee een goede reis, we gaan allemaal een andere kant op. Voor mij is dat naar bergen aan de andere kant van het land; op naar Ioannina!