Met een handvol goede tips van Francesco, voornamelijk eten, struin ik vandaag door Bari. Langs Teatro Petruzelli en Teatro Margherita als statige eindmarkeringen van het nieuwe stadsgrid, naar de kleine en kronkelende straatjes van het oude centrum. Daar ergens zit Panificio Fiore verstopt, waar ik een enorm stuk verse focaccia voor twee euro haal die ik in het zonnetje aan de boulevard op eet en weet dat geen enkele focaccia hierna ooit nog goed genoeg zal zijn. Ik bekijk de Basilica en begeef me door de meest toeristische steegjes van de stad, waaronder de Strada Arco Basso waar oude vrouwtjes verse orecchiette maken aan de straat. Helaas te onhandig om mee te nemen voor mij, maar het is erg verleidelijk. Daarna bezoek ik het Castello en het Archeologisch museum, waar ook een aardige verzameling Griekse vazen te bewonderen valt. Zuid Italië was immers ook ooit onderdeel van het oude Griekenland, iets wat ik me niet echt gerealiseerd had maar wel een mooie aanvulling is op het thema van mijn reis. Op de nog deels bestaande stadsmuur met uitzicht op de oude haven lees ik een boek tot het te fris begint te worden voor mijn blote benen. Via de boulevard en het reuzenrad loop ik terug naar mijn hostel, waar ik wat warmers aantrek en even relax. Als ik er rond zeven uur weer op uit ga om wat te eten, zijn de winkelstraten gezellig druk. Mastro Ciccio haalt me binnen met zijn indrukwekkende variatie aan burgers met o.a. octopustentakels, maar ik ga voor de orecchiette met drie soorten vis. Een enorme bak heerlijke pasta die ik eigenlijk niet in één keer op moet eten, maar uiteindelijk tegen beter weten in uiteraard wel doe. Love love love de Italiaanse keuken, goed dat ik nog een eindje moet lopen.