Mykene en Epidaurus

In het zonnetje wacht ik op de bus terwijl ik een derde ronde tape om mijn tweedehands blundstones plak, zodat mijn zolen er niet af vallen en ik bij het overstapstation even naar de brug kan wandelen om het kanaal van Korinthe te bewonderen. Na een rit van twee uur kom ik aan in Nafplio, een mooi kustplaatsje dat ik gebruik als uitvalsbasis voor het bezoeken van het oude Mykene en Epidaurus. Het is een populair plaatsje dus ik heb een budget accommodatie geboekt via Airbnb. Het oude vadertje van de gastvrouw heet me heel lief welkom, maar het stinkt er naar kattenpis en er staat een bezem en dweil voor me klaar zodat ik zelf de vloer kan schoonmaken. Daarnaast kom ik er al snel achter hoe dun de muren zijn, maar het is een plekje voor mezelf en de douche is heerlijk. Terwijl de vloer droogt verken ik het oude stadje, wat inderdaad erg sfeervol is. In de avond vieren we via skype papa's verjaardag en de volgende ochtend spendeer ik geheel in bed, want ik merk voor het eerst hoe vermoeid ik toch wel ben van al dat reizen. S'middags ga ik er nog lekker even op uit en beklim de steile trappen naar het oude kasteel dat boven de stad uittorent. Ik ben net te laat om binnen nog een kijkje te kunnen nemen, maar het ging toch vooral om het uitzicht en dat is prachtig. Daarna loop ik een rondje om het kleine schiereiland waarop Nafplio is gebouwd en zie meerdere dappere mensen in de zee

zwemmen. Als ik bij het busstation vraag naar de tijden wordt me verteld dat het hele weekend geen bussen naar Epidaurus gaan, maandag pas weer. Ik besluit nog een nachtje bij te boeken zodat ik zondag naar Mykene kan en maandag op m'n gemakje naar Epidaurus.

Als ik zondagochtend de deur uitloop kom ik echter terecht in het afgezette circuit voor een 5 km loop door de stad. Daar had ik wel een folder voor zien hangen maar ik had niet bedacht dat dat gevolgen zou hebben voor de busroutes. Omdat ik niet weet vanwaar ze nu vertrekken, loop ik twee keer heen en weer van de ene naar de ander kant van de stad, mis ik degene waar ik op had gemikt en de volgende gaat natuurlijk pas twee uur later. In twijfel en chagrijn over of het qua tijd dan nog wel te doen is, bezoek ik het archeologisch museum met mooie vondsten uit de omliggende regio en na het dubbelchecken van de busschema's en het weerbericht besluit ik dat ik gewoon moet gaan. Ik moet er op het laatste moment nog een briefje van 50 voor breken bij de bakker om het buskaartje te kunnen kopen, maar dan ben ik eindelijk onderweg naar Fichti. Daar moet ik het laatste stukje met de taxi doen en word ik voor vijf euro afgezet bij de schatkamer

van Atreus, het grootste en best bewaarde koepelgraf op het terrein. Daarna is het nog een stukje verder omhoog lopen naar de ruïnes van het oude Mykene, met de beroemde leeuwenpoort. De vroegere macht en rijkdom van de stad is goed voor te stellen, indrukwekkend gelegen op en omringd door glooiende bergen die uitrollen naar de zee. Zo wordt de chaotische ochtend toch weer dubbel en dwars beloond. Terug in Fichti heb ik nog bijna twee uur voor de volgende bus weer komt, de taxichauffeur die me terugbrengt vanaf de site probeert me dan ook over te halen om me met korting naar Nafplio terug te rijden, maar dat is nog steeds 15 keer zo duur als de bus en bovendien had ik er al op gerekend om nog even lekker te lezen. Dus dat doe ik, tussen de oude mannetjes die buiten met elkaar zitten te kletsen en te roken. Eentje stelt me vriendelijk wat vragen en een ander geeft me twee sinaasappels, 'as a gift'. En het chille van Griekenland is dat dat het ook gewoon is, heel anders dan in Zuid Amerika. Ik ga voldaan terug naar Nafplio, waar ik nog het piepkleine komboloi museum bezoek (traditionele Griekse 'worrybeads'), verder lees in een sfeervol jazzcafe onder het genot van een warme chocolademelk, en daarna in een restaurant met een weinig smaakvolle paddestoelenrisotto maar des te gezelligere omgeving. Op het plein zitten vele families buiten of half buiten te eten en kinderen zijn aan het spelen terwijl het al donker is en niet per se heel warm. En dat op een zondagavond begin maart.

De volgende ochtend pak ik om half elf de bus naar Epidaurus, waar ik na een rit van drie kwartier tegelijk arriveer met twee bussen vol Italiaanse scholieren. Die haal ik snel in bij de entree om voor ze uit naar het theater te kunnen lopen. Dat is werkelijk prachtig en ik hang er ruim anderhalf uur rond terwijl ik in de zon naar de klassen kijk die omstebeurten op de stip gaan staan om een paar regels in het Italiaans voor te dragen van hun mobieltjes en hun leraren verwoedde pogingen doen om het helemaal stil te krijgen zodat ze op de middenstip kunnen fluisteren en een papiertje knisperen. Niet alles is te horen als je bovenaan zit, maar de akoestiek is onmiskenbaar indrukwekkend. Dat ervaar ik helemaal als ik uiteindelijk, als weer het nagenoeg leeg is, zelf nog even op de stenen stip ga staan en een stukje zing. Echt onwijs gaaf hoe helder en versterkt je jezelf daar hoort. Daarna verken ik de rest van de archeologische site, waar verder niemand meer rondloopt terwijl het nog best groot is. Maar het theater is natuurlijk het pronkstuk, en met recht. Ik was er zo uitgebreid van aan het genieten dat ik pas veel te laat heb gekeken naar de bus terug, die volgens het schema om kwart over twaalf en nu pas om half zeven weer gaat. Als ik het vraag bij het lunchtentje voor de ingang antwoordt de verkoper met een meelijwekkende blik dat er zelfs helemaal geen bus meer gaat. Maar hij haalt gelijk de man waarmee hij zat te kletsen erbij, die de taxichauffeur is van de enige taxi die ik al wel had zien staan, en regelt voor me dat die me voor 35 euro terugbrengt naar Nafplio. Superfijn! De chauffeur zelf praat nauwelijks Engels maar hij gebaart dat ik nog even rustig mijn broodje mag opeten voor we gaan. Het is een behoorlijk avontuur met het openbaar vervoer zo, en het vergt behoorlijk wat flexibiliteit van me, maar het komt - tot nu toe - gelukkig allemaal gewoon steeds weer goed. Bovendien komt morgen de makkelijkste rit van allemaal; verreweg de meeste bussen gaan naar Athene!