Ik heb lichtelijk moeite om mijn heerlijke kamer in Mellia Rooms achter te laten, maar het is tijd om weer verder te gaan. Om half twaalf ga ik met de bus terug naar Pyrgos en vanaf daar richting Kyparissia, een klein dorpje aan de kust. Daar eenmaal aangekomen blijkt het alleen minder idyllisch dan wat ik er over heb gelezen en hoe ik het me dus had voorgesteld. Een wandeling langs het verwaarloosde strandje met half verlaten restaurants en hotels doet me hardop afvragen wat ik hier in godsnaam doe. Bovendien staat er op het busschema wat ik online heb gevonden van deze regio, en wat tot nu toe allemaal klopt, dat er vanaf Kalamata maar twee keer per week een bus gaat maar Sparta, op vrijdag en op zondag om 15:00. Om daarvoor op tijd te zijn moet ik morgen naar Kalamata en ik had hier twee nachten geboekt, maar het is het perfecte excuus om daar maar een nacht van te maken. Gelukkig is de eigenaresse van het hotel aardig en flexibel (ik had al een keertje omgeboekt omdat ik langer in Olympia wilde blijven).

De bus naar Kalamata vertrekt zaterdagochtend om kwart over zeven dus ik ben vroeg uit de veren. Het wordt een werkelijk prachtige rit door een groen berglandschap richting de opkomende zon en ruim een uur later sta ik op het busstation in het noorden van kuststad Kalamata. Als ik daar informeer naar de bus naar Sparta, wordt me verteld dat ik via Pyrgos moet en dan overstappen, vertrek morgenochtend 10:30. Het verrast me in ieder geval niet meer, maar hoe leef je zo? Go with the flow I guess. De zon schijnt, het is bijna een uur lopen naar mijn hotel aan de oostzijde van het strand en daar kan ik pas vanaf 14:00 inchecken, dus ik besluit in etappes erheen te gaan. Eerste stop: brunch. French toast met bosbessen en verse jus, allebei enorm en smakelijk. Terwijl ik eet en een boek lees wordt het terras steeds drukker om me heen, tot ik op een gegeven moment voel dat het tijd is om plaats te maken. Ik loop verder over het grote plein (met opgebouwd podium voor de laatste carnavalvieriningen dit weekend) naar het zuiden een langgerekt park in en overal zijn mensen er op uit. Het oude treinstation is omgetoverd tot speelpark /openluchtmuseum, wat super cool is want er staan overal oude locomotieven waar kinderen in kunnen klimmen. Aan het einde van het park is een ronde vijver met een grote stenen bank waar ik mijn volgende pauze houd en een Japanse puzzel maak. Als die af is, begin ik aan mijn laatste etappe over de uitgestrekte boulevard. Dat het zaterdag is helpt hoogstwaarschijnlijk mee, maar ik vind Kalamata een ontzettend fijne en heel gezellige stad. Het is aardig warm en er wordt zelfs in zee gezwommen. Dat vind ik nog wel iets te ver gaan maar nadat ik ben ingecheckt, pak ik voor het eerst mijn strandspullen uit mijn backpack en ga lekker met mijn blote voeten in het zand liggen lezen. Het is een heerlijk relaxt dagje dat ik afsluit met verse vis in een restaurantje vlakbij, dat tevens de lokale plek blijkt om voetbal te kijken. Zeer tevreden loop ik langs het strand terug naar mijn hotel en val in slaap met het geluid van de golven.