Monemvasia ligt spectaculair op een groot rotsplateau in de zee en is via een enkele toegangsweg verbonden met het vaste land. Ooit een belangrijke handelspost, nu een bijzonder dorpje met vooral tijdelijke bewoners. Ik overnacht sfeervol in mijn eigen mini-cave van 11 m2 in de lower town. Ik verken elk straatje, steegje en trapje en loop nog even door de andere kant van de stadsmuur naar het vuurtorentje terwijl de golven tegen de rotsen slaan. Terwijl de zon langzaam verdwijnt, vind ik het enige restaurantje wat vandaag open is en bestel een gemengde salade met haloumi en spinazie. Ik krijg wat brood en een bord met welgeteld drie verschillende soorten sla en drie olijven, als ik hier naar vraag wordt me verteld dat dit gerecht alleen in de zomer beschikbaar is. Ik doe het er mee want ik heb geen trek in een stevigere maaltijd vandaag, maar voel lichte spijt want de drie dames die het runnen kunnen heerlijk koken als ik al het lekkers op de tafel naast me zo bekijk. De volgende ochtend sta ik vroeg op om de klim naar de ruïnes van de oude vesting te maken. Het is strakblauw en ik maak de hele ronde over het dichte maar laagbegroeide plateau, wat werkelijk een schitterende wandeling is. Zeer voldaan ga ik terug naar beneden om op tijd uit te checken en terug naar het vaste land te lopen en de bus naar Isthmos (Korinthe) te pakken. Die vertrekt een paar uur later, dus ik strijk neer op een bankje aan het haventje van Gefira en lees mijn boek uit, schrijf wat kaarten en doe deze op de post. Het is een lange, mooie rit door de bergen van de Peloponnesos - vooral het gedeelte vanaf Tripoli is echt prachtig. Met het vallen van de avond arriveer ik in Isthmos en stap over op de bus naar Korinthe, waar ik de komende twee dagen verblijf.