Hoge stad, koude lucht

Na een goede nachtrust staan we in mijn kamer in hostel 7 santi, een oud klooster vlakbij station Campo Marte met hoge plafonds en krakende houten deuren, één voor één op terwijl we bespreken wat iedereen gaat doen vandaag en of een korte broek te optimistisch is. Iedereen gaat voor blote benen, en ik loop het halfuur dwars door het centrum van Florence naar hoofdstation Maria Santa Novella met groeiende spijt van die keuze. Het is voor het eerste sinds lange tijd voor mij weer echt koud, en nog kouder als ik in Siena uit de trein en in de wind stap. Het station ligt een stuk lager dan de oude vesting, dus je moet eerst via een lange (rol)traptrip omhoog en door een klein winkelcentrum, waar ik dankbaar gebruik van maak. Mijn vrolijke rode shorts ingeruild voor een warme zwarte joggingbroek stap ik de poorten van de stadsmuur door, de smalle hoge straten van Siena in. Het is goed dwalen in deze middeleeuwse stad met haar kronkelende straatjes, maar door alle bordjes naar bezienswaardigheden kan dat wel gericht. Na vast een glimp te hebben opgevangen van Piazza del Campo, loop ik eerst verder naar de fantastische kathedraal van Siena, die te groot is om geheel op de foto te krijgen en qua versiering niet onderdoet voor die van Florence. Van binnen is de kathedraal nog mooier, van de met sterren bezaaide koepelplafonds en de witte vloermozaïeken met lijntekeningen van zwarte puntjes tot de indrukwekkende Libreria Piccolomini. Daarna terug naar het schelpenplein, wat eveneens prachtig is maar waarbij ik moet toegeven dat ik het een stuk groter had verwacht, vooral vanwege de fameuze paardenrennen. Zo'n race met veel grote paarden en logge wagens zie ik hier niet voor me, maar dat moet aan mijn voorstelling liggen want ze doen het toch al een aantal eeuwen. Ik wil graag de

Torre del Mangia op, maar de volgende mogelijkheid is pas om 18:00. Dat vind ik te laat, want ik moet ook nog terugreizen naar Florence. Dus dwaal ik nog even lekker verder, langs grotere en kleinere pleintjes, verwachte en onverwachte uitzichten van het Toscaanse landschap, en realiseer me dat alle ijzeren ringen aan de muren met daarboven allerlei stenen koppen ooit bedoeld waren om paarden aan te lijnen. Ondanks mijn nieuwe joggingbroek krijg ik het uiteindelijk als nog koud en besluit de rest van de tijd me op te houden in een café/restaurantje, tot ik bedenk dat ik nog naar een uitzichtpunt wil voor het totaaloverzicht en dat ik dan nu echt weg moet als ik de trein wil halen die ik in gedachten had. Met haast loop ik naar het Vista Panoramica, bewonder het uitzicht terwijl ik me erger aan de parkeerplaats met lelijke lantaarnpalen die het plaatje verpesten, en snelwandel dan terug naar het station, het Fortezza Medicea in mijn kielzog achterlatend voor een volgende keer. Met de zonsondergang rijd ik terug naar Florence en loop naar het hostel voor een lekkere warme douche om daarna in bed te kruipen en met mijn andere kamergenootjes de dag te bespreken, en vooral, hoe koud het hier is.