Carnevale di Venezia

Ik laat Verona achter me en aan het eind van de middag rijdt de trein over de vastelandverbinding naar Venetië. Vanuit het raam zie ik pakketboten en ook een paar punters die het stuk vakkundig op eigen kracht afleggen. Het is even zoeken naar hoe ik precies bij mijn hostel kom, wat uiteindelijk heel simpel blijkt te zijn, maar ik wilde natuurlijk van de toeristische hoofdroute af. Ostello Santa Fosca is een prachtig hofje in Cannareggio, waar ik vriendelijk welkom wordt geheten en een sleutelbos krijg voor de poort, de gemeenschappelijke ruimte, slaapzaal en mijn eigen kast. Na een snelle opfrisbeurt ga ik gelijk weer naar buiten om nog wat te genieten van de zon. Na wat gedwaal door het noordelijke deel kom ik iets voor zonsondergang uit bij de kades rondom San Marco, waar ik domweg geëmotioneerd raak van het schouwspel wat daar plaatsvindt. Met een langzaam rood kleurende lucht als achtergrond lopen hier gekostumeerde eenlingen, paren en groepen rond en poseren voor foto's, de een nog mooier uitgedost dan de ander. Na mijn eerste verwondering keer ik terug richting hostel, doe boodschappen bij de supermarkt dichtbij en kook een gezonde maaltijd in de goed uitgeruste keuken. Ik klets wat met meisjes uit Australië en kruip dan lekker vroeg mijn bed in om te chillen.

De volgende ochtend neem ik rustig de tijd om op te staan en te ontbijten, het is mistig buiten en ik heb immers de hele dag. Ik check de officiële site van het carnaval wat er allemaal waar en wanneer te doen is vandaag, markeer de plekken en ga dan op pad. Het is een stuk kouder maar de mist geeft een mooie sfeer over de kanalen. Ik loop langs een befaamde maskermaker, die wordt geïnterviewd voor een levensgrote gevleugelde papieren leeuw, en een buikspreker. Dan bij het station de brug over naar Santa Croce, langs Scuola Grande di San Rocco en dan Museo Ca' Rezzonico. Die is helaas dicht wegens opknapwerkzaamheden, dus stap ik daar op een Vaporetto waar ik aan boord een veel te duur kaartje koop voor een ritje naar San Marco. Daar loop ik weer tussen allerlei prachtige gemaskerden en staat een comedia gezelschap te spelen. Vervolgens verken ik de straatjes ten westen van het plein en ga zitten voor een cappuccino en een lekker chocolade-bladerdeeg gebakje. Dan ga ik klaarstaan bij het podium voor Il Carnevale Lavellese, een traditioneel volksdans optreden waar ik meer van had verwacht, maar desondanks voor vrolijk vermaak zorgt. Daaromheen zijn groepen verklede schoolkinderen aan het dansen en elkaar aan het bestrooien met confetti. Op het fameuze Piazza San Marco is het één groot feest.

Met een grote glimlach op mijn gezicht verlaat ik het plein om een bijzonder boekwinkeltje op te zoeken: Liberia Acqua Alta. Het is er klein en volgestouwd met oude meuk, zeker sfeervol, maar ze zijn vooral goed in hun eigen marketing. Zo kan je achterin de ommuurde patio op een grote stapel boeken klimmen om over de rand te kunnen kijken voor een 'fantastisch uitzicht', wat een grachtje is als alle anderen. Vlakbij stuit ik op Palazzo Grimani, waar ik besluit op te warmen en onder de indruk raak van het retrospectief van de Duitse fotografe Inge Morath, die prachtige zwart-wit foto's heeft geschoten van onder andere Venetië. Pronkstuk van het palazzo zelf is een

koepelzaaltje met beelden, die uitgelegd staan op blaadjes naast een enorme bank in de zaal daarvoor. Daar maak ik dankbaar gebruik van om nog snel een kaartje te kopen voor de watershow van vanavond in Arsenale om 19:00. Ik heb nog een bord eten over van gisteren, maar tijd om terug te gaan naar het hostel heb ik niet meer, dus ik loop op mijn gemakje vast een eind die kant op. Onderweg doe ik zoals de locals (alleen dan veel te vroeg) een rode wijn met wat cicchetti in een klein barretje en lees tot het tijd is om te gaan. De route is goed aangegeven maar ik ben blij dat ik lang niet de enige ben, want het is nog een behoorlijk stuk langs de hoge buitenmuur van het oude Arsenale over een houten steiger boven het water wat behoorlijk mysterieus en sinister is zo in het donker. Uiteindelijk komen we toch aan bij een duidelijke theater entree naar de binnenkant van het stenen fort, waar langgerekte tribunes op de kade staan. Wat volgt is een bijzondere show van acrobatiek, licht, muziek en vuurwerk op en over het water, waarbij in het begin wederom de tranen van in mijn ogen schieten. Het is allemaal gewoon zo belachelijk mooi. Als ik terugloop naar het hostel eet ik staand tussen de locals nog een besuikerde fritelle en droom dan weg van deze fantastische dag. De volgende ochtend sta ik op tijd op om in alle rust nog even naar de Rialto brug te lopen, die ik nog nooit zo leeg heb gezien. Compleet voldaan pak ik mijn spullen in en haast me richting treinstation, naar de volgende bestemming.

Carnaval in Venetië, je zou er makkelijk cynisch over kunnen doen, maar ik vond het magisch. Mijn beste ervaring hier, heel erg blij dat ik dit heb mogen meemaken.