Na een avond vol met regen in Geraldton (ja we moesten naar binnen rennen met de barbecue!) gingen we verder richting Cervantes voor de bijzondere Pinnacle Desert. Onderweg wilden we langs Lesueur National Park, één van DE plekken om wilde bloemen te bekijken. Nadat we even wat moeite hadden om de afslag te vinden kwamen we terecht op een onverharde weg. We wisten dat de ‘scenic drive’ in het park 18 km was en stopten even langs de kant om te overleggen wat we zouden doen, want onze van vindt ruim 20 km op een onverharde weg niet heel grappig. We besloten om te draaien, ook omdat het al wat later in het seizoen is en er waarschijnlijk weinig wilde bloemen zouden zijn. Bij het wegrijden kwamen we echter niet van zijn plek en bleek dat we ons hadden ingegraven met het achterwiel!! Wout lag direct al gravend onder de van en we bepaalden onze strategie om uit deze benarde situatie te komen. Gelukkig stopte er vrij snel een Australier langs de kant, die ons even ‘achteruit’ heeft helpen duwen. Pfew, gelukkig duurde dit grapje slechts enkele minuten. We keerden snel om richting Cervantes.
Cervantes zelf was eigenlijk niet zoveel bijzonders en onze ervaring op de RAC camping aldaar was echt gruwelijk. Het begon al met een tot leven gewekt lijk achter de balie, die ontzettend chagrijnig was en ronduit onbeschoft. Toen moesten we ook nog eens 52 dollar betalen voor ‘unpowered’ (zo gek hebben we het nog nooit gezien) en de voorzijde van het park was volledig vernieuwd, maar naar achteren toe stonden nog oude toiletten en douches en die waren echt te vies om überhaupt naar binnen te gaan. Dat werd een dikke ‘2’ op de Wikicamps-app. Jammer dat deze camping eigenlijk de enige optie was alhier. En als klap op de vuurpijl lag het ook nog naast de begraafplaats!
In Cervantes zelf kon je naar Lake Thetis, waar ze ook een klein aantal stromatolieten hadden, en hebben we nog een rondje hardgelopen door het stadje, wat nog best grappig was.
De Pinnacle Desert, even verderop in Nambung National Park, was echt een beleving op zich. Enkele jaren geleden zijn deze ‘pinnacles’ oftewel een uitstekende spits plots tevoorschijn gekomen bij het omlaag zakken van het zand op deze plek. Het is dus ook nog onduidelijk uit welk materiaal deze ‘stenen’ hoogtepunten bestaan, maar de theorie is dat het overblijfselen zijn van bomen of torentjes van schelpen. Het is in ieder geval een bijzonder gezicht als je door het landschap loopt of rijdt. Ook hier weer leefden de Chinezen zich behoorlijk uit. Don’t climb staat wederom niet in hun woordenboek en ze bevolken deze pinnacles in grote getalen.