Dag 76 Portland and Cape Bridgewater, 16-11-2019
We reden verder over de Princess Highway en kwamen inmiddels alweer aan in de provincie Victoria. Hiermee kwamen er wederom 30 minuten bij op de klok, dus was het nu +10 uur met Nederland. Ook hier mocht je weer geen groenten en fruit meenemen over de grens, volgens de boekjes, maar eenmaal bij de grens hebben we geen enkele controle gezien. We sliepen die nacht in Portland, een stad met haven, zoals de naam al zegt, en wilden bijna de navigatie uit het raam gooien, omdat hij midden in een drukke winkelstraat zei dat we de camping hadden bereikt. Na nogmaals goed kijken bleek er inderdaad een bord te staan van een camping, die zich bevond achter een heel normaal gebouw. Vanuit Portland was het de bedoeling dat we Cape Bridgewater zouden bezoeken. Hier was er een mooie kustlijn met ‘blowhole’ en hele ruige zee, maar ook een ‘Petrified Forrest’. Lang is gedacht dat de kalksteen, die de vorm heeft van holle boomstammen, ook daadwerkelijk is ontstaan uit bomen. Echter lijkt het erop dat het ontstaan is door druppelend water; een bijzonder plaatje. Even verderop langs de kust kun je een uur-durende wandeling doen naar een kolonie zeehonden. De wandeling zelf gaat best stijl een heuvel op van 135 meter hoog en eenmaal op het uitkijkpunt zagen we inderdaad een aantal zeehonden. Het was niet zulk mooi weer en best koud dus ze lagen een beetje verstopt tegen de rotsen aan, maar met goed kijken bleken er toch tientallen te liggen.
’s Avonds besloten we weer eens uit eten te gaan, want je moet toch alles vieren in het leven. Een jaar geleden had Wout mij namelijk verrast met een huwelijksaanzoek. We aten bij Clock by the Bay een klein restaurantje in Portland waar je inderdaad lekker kon eten.