Dag 88-89 Lake Entrance en Buchan Caves

Vandaag hadden we weer een rit van bijna 300 km voor de boeg. De weg is hier echt dramatisch met hobbels en putten, ondanks dat het asfalt er best oké uitziet, dus de maximumsnelheid van 100 km/u halen wij niet met ‘Opa’. Daarnaast valt er nog over de wegen te vertellen dat ze hier heel veel nadruk leggen op het feit dat je op tijd moet uitrusten van autorijden. Er staan verschillende borden met de volgende bedreigingen: ‘Wake up! Fatigue kills!’ en ‘A microsleep can kill in seconds’. De iets meer opbeurende varianten zijn: ‘Droopy eyes, rest saves lifes’ of ‘A 15 minute powernap could save your life’.
We reden naar Lake Entrance, waar het blijkbaar in de zomermaanden bomvol met vakantiegangers is. Nu was het gelukkig nog lekker rustig en genoten we van het ritje over de Esplanade. Omdat het al wat laat was toen we eenmaal boodschappen hadden gedaan (met de eerste kerstmuziek op de radio), besloten we een snelle hap te halen bij een tentje wat vers gevangen vis verkoopt. Het kwam echter neer op gefrituurde inktvisringen, gamba’s, vissenstaart en schelpdier, naast een bak patat. We hebben er maar een biertje bij genomen om het af te maken. Op de terugweg liepen we nog even langs de winkelstraat en bleek het koopavond te zijn. Genoeg reden om nog even te neuzen tussen alle surf- en zomerkleding. Daarna zagen we een prachtige zonsondergang over de haven.
Bij het wakker worden had Wout een kort gesprekje met de buurman, een Deen die met zijn vrouw en 2 kinderen ook 3 maanden aan het rondreizen is in Australië. Hij wilde Wout even vertellen dat zijn vrouw had opgemerkt dat Wout zoveel dingen aan het regelen was toen we aankwamen op de camping (de was, water vullen, stroom inpluggen, vuilnis weggooien etc.). Ze had geklaagd dat hij eigenlijk vrij weinig doet in tegenstelling tot Wout. Hij voelde zich een beetje verraden door het mannelijk geslacht, maar ik was hier natuurlijk ook niet blij mee…
We vertrokken naar Buchan, waar ze twee grotten hebben die je kunt bezoeken. Na wat gehaast in de ochtend (het was 45 minuten rijden, maar met deze weg en ‘Opa’ duurde het iets langer), kwamen we net op tijd aan voor de eerste toer in de Fairy Cave. Deze grotten zijn ontdekt eind 19e eeuw toen Frank Moon eigenlijk al op zoek was naar grotten in deze omgeving en tijdens een kop koffie plots een windvlaag vanuit de grond voorbij voelde komen. Met dynamiet heeft hij het kleine gat opgeblazen en kwam in een grotkamer terecht. Op dit moment is de ingang van Fairy Cave ook echt op deze plek en wat een indrukwekkende grot. Inmiddels hebben we er natuurlijk al een handjevol gezien, maar deze was uitzonderlijk veelzijdig gedecoreerd. Wat de ervaring nog mooier maakte is dat je ook echt moest bukken om door bepaalde stukken heen te lopen en dat je dus echt het gevoel kreeg alsof je zelf de grot aan het ontdekken was. Er waren zoveel verschillende kleuren in de rotsen en zelfs prachtig schitterende formaties, als diamant bijna. Een leuke anekdote is dat Frank Moon graag had willen trouwen met zijn verloofde in de grot, maar dat dit niet mocht. Zijn dochter, heel toepasselijk ‘Fairy’ genaamd, is jaren later uiteindelijk wel getrouwd in de

grot, simpelweg omdat ze het dit keer niet hadden gevraagd. Er hangt een oude foto van dit huwelijk in de Visitor’s Centre.
De tweede grot die we bezochten was Royal Cave. Deze is als tweede ontdekt begin 20e eeuw via een doorgang vanuit Fairy Cave. De mannen die dit toentertijd hebben ontdekt moesten echt door een minuscule tunnel kruipen voordat ze uiteindelijk meters en meters later in de tweede grot uitkwamen. Deze grot had een aantal prachtige kamers, maar de reden dat de Fairy Cave mooier was, is dat daar eigenlijk gedurende de hele wandeling erdoorheen prachtige rotsformaties te zien waren. Je wist gewoon niet waar je moest kijken. Een bijzondere kamer in Royal Cave was die met de ‘Niagara Falls’, waarbij er echt verschillende vijvers gevormd door kalksteen waren met over de rand, door eerder hard stromend water, kalksteen dat nu de vorm heeft van een gigantische waterval. Zeer indrukwekkend om te zien. Even verderop zag je wederom hoe een stuk langzamer stromend water een prachtig glimmende en sprankelende formatie had gevormd, waarbij je toch echt het gevoel krijgt dat je er even aan moet zitten. Dat mag natuurlijk niet, omdat de olie op onze handen de kalksteen dof maakt en zorgt dat de vorming van de grot stopt. Een ander bijzonder iets is dat ze hier een skelet hebben gevonden van een uitgestorven short-faced kangoeroe, onderdeel van de megafauna. De grotten hier hebben geen natuurlijke ingang en dus leven er ook geen dieren in. Het is dus heel bijzonder dat ze een skelet van deze megafauna hebben gevonden. Waarschijnlijk is er ooit wel een opening geweest, maar is die al lang geleden gesloten.
We sliepen die nacht op de campground in Buchan en konden dus weer genieten van alle dieren. Er zijn hier een heleboel grijze kangoeroes die in grote groepen zitten te chillen op het gras. Weer een mooi moment om foto’s te maken. Echter is hier in de buurt een natuurbrand gaande, waarvan we de rook al op de heenweg boven de weg zagen hangen. Het lijkt hier op de campground mee te vallen en als het goed is komt er flink wat regen aan. Het advies van de ranger was in ieder geval om de radio af en toe aan te zetten, maar onze ‘Opa’ heeft eigenlijk geen goede ontvangst. Gelukkig bedacht Wout zich opeens dat mijn mobiel radio-ontvangst heeft en dus hebben we ieder uur even het nieuws geluisterd. Initieel was er noodzaak tot ‘watch and act’, wat inhoud dat je onder andere ieder uur uit het raam moet kijken of je al vlammen ziet. Gelukkig was in de avond het gevaar weer geweken en konden we lekker slapen onder ‘advice level’, nadat we een possum hadden gespot die over de campground aan het struinen was. ’s Nachts ging de regen inderdaad los en later op internet zagen we dat het vuur flink was afgenomen. Gelukkig voor dit prachtige natuurgebied.