Wat was het heerlijk om na 4 dagen autorijden weer eens te kunnen hiken. De knie leek redelijk hersteld, dus bij aankomst einde van de dag deden we een klein testrondje wat goed leek te gaan. Dit park staat bekend om de grote verscheidenheid aan dieren en al snel zagen we inderdaad een emoe over de campground wandelen en tijdens onze korte wandeling stuitten we ook op een grijze kangoeroe. Wederom hebben ze hier heel veel verschillende vogels met de mooiste kleuren, maar de meesten zijn te snel voor mijn camera. Voordat ik goed en wel heb scherp gesteld zijn ze alweer gevlogen of ze zitten te hoog tussen de bladeren. Gelukkig hebben ze hier ook nog steeds onze vriend de Kookaburra, maar dan in wat grotere getalen. De ‘rollicking laugh’ galmt de hele avond over de camping en zo in koor lijkt het of er een groep lachende apen op de camping staat. Echter hebben ze hier helemaal geen apen.
De volgende dag stond er een lange hike op het programma door de Hidden Gorges. Het was 18 km en zou ongeveer 7 uur in beslag nemen. We weten niet zeker waarom het de verborgen kloven heet, maar we denken dat het zo genoemd is, omdat er duidelijk een kloof zichtbaar is, maar de kloof veelal begroeid is met bomen en planten. Vanaf de bergen zie je dus helemaal niet dat er een kloof tussendoor loopt. De hike zelf was prachtig en heerlijk rustig met zijn tweeën in de natuur. Ergens halverwege werden we nog opgeschrikt door een wegschietende slang, die waarschijnlijk nog meer van mij geschrokken was, en Wout had nog wat ruzie met een mot(je) in zijn gezicht. Aan het eind van de hike, toen we het eigenlijk al best zat waren, werden we nog getrakteerd op een egel en een paar emoes die zich probeerden te verstoppen achter een bosje. Heel even zag je zijn kop erboven uit komen, keek hij je vluchtig aan en dook dan snel weg in de hoop dat je hem niet had gezien.
Na een dag hiken zie je misschien ook weleens dingen die er niet zijn, maar ik dacht even een soort ‘elfje’ gezien te hebben. Het was waarschijnlijk een iets grote libelle met een blauwe kop, maar het leek ook alsof de staart blauw was en de vorm had van een rokje. Ik denk dat de elfen nu met elkaar aan het overleggen zijn hoe ze moeten zorgen dat ik denk dat ik het me heb ingebeeld. Of ze hopen dat ik vroeger geleerd heb dat elfjes niet bestaan…