Dag 98-105 Sydney

Toen we einde van de middag aankwamen in Sydney moesten we dus nog boodschappen doen. Gelukkig was er een groot winkelcentrum enkele kilometers verderop en dus gingen we vol goede moed die kant op met ‘Opa’. Echter bleek het een overdekte garage te hebben, waar wij eigenlijk niet in passen met onze 2.7 meter! Uiteindelijk bleek er een klein stukje van de garage met 10 plekken voor auto’s hoger dan 2.4 meter te zijn. Dit was dus al een hele ervaring op zich! We sliepen bij Lane Cove National Park en daar was in de avond een wandeling waar de dame achter de receptie heel enthousiast over was. Om 19 uur stonden we dus klaar met ons lampje en werd Wout aangezien voor de groepsleider (hij was dan ook in afritsbroek, wandelschoenen en legergroen vest). Ik vroeg mij al af wat hij allemaal zou gaan vertellen over de bijzondere bomen en dieren die ze hier hebben. De deelnemers van de wandeling bestonden overigens merendeel uit kinderen, dus het werd een behoorlijk zooitje. Het kwam erop neer dat we vooral met

zijn allen wildlife aan het spotten waren, maar dat had ook wel weer wat.
De tweede dag in Sydney gingen we echt de stad in. Op naar de haven en het Sydney Opera House. Al in de trein hadden we een prachtig uitzicht! Overigens had ik altijd in mijn hoofd dat het dak van het Opera House zilver is, maar het is een soort crèmekleurig wit. Het moet overigens ook de zeilen van een schip voorstellen. Omdat het zondag was heerste er een totale chaos van toeristen en locals met zelfs een bruiloft in het park. Tevens lag er een gigantisch cruiseschip aangemeerd. Na ons bezoekje aan de haven liepen we door The Rocks, de oudste wijk waar Sydney ooit is gesticht. Dit was echter geen fijne plek om te zijn met veel criminaliteit en prostitutie. Nu was er een schattige kerstmarkt, waarbij het toch echt heel raar voelt om in je zomerjurk tussen de stalletjes en kerstbomen te lopen. We namen een wijntje en kaasje bij de pop-up bar en genoten van het winkelende publiek. Ze verkochten zelfs gluhwein, maar dat vonden we toch een beetje te gek.
De volgende dag hadden we wat dingen te regelen voor ‘Opa’ en dus hadden we een afspraak bij een monteur om hem te laten keuren. Dit bleek echter allemaal een stuk lastiger te zijn, omdat hij

geregistreerd staat in Northern Territory. Ze geloven elkaar hier blijkbaar voor geen meter dus ook de hele high top moet gekeurd worden door een deskundige. Iedere provincie heeft blijkbaar zijn eigen regels. We wilden al deze dingen ‘eventjes’ regelen voor de eventuele koper en dachten alles te hebben uitgezocht, maar helaas bleek dit niet zo. Nu nog even afwachten of ze hem toch kopen en anders kan hij gelukkig naar Traveller’s Autobarn terug. We gingen dus iets later de stad in en maakten een wandeling langs de Town Hall, door Queen Victoria Building met allerlei boetiekjes, naar Hyde Park met aan de rand St. Mary’s Cathedral en aan het verre eind het Anzac Memorial. In Queen Victoria Building stond een gigantische kerstboom versiert door Swarovski en je kon op de foto met de kerstman. In de middag bezochten we de Chinese Garden of Friendship, een symbool van de vriendschap tussen Australië en China. De tuin had een prachtige vijver met op een gemaakte berg een tempel en zelfs een kleine waterval. Er was ook een afbeelding van twee Chinese draken, die een stad in China en Sydney moesten voorstellen en die speelden met de ‘bal van de vriendschap’. Het grappige was dat ze hier ook ‘waterdragons’ hebben en die kwamen in de tuin heel veel voor. In het water voor de afbeelding zat op dat moment dus ook een echte waterdraak te zonnen.
Onze vierde dag in Sydney begonnen we met relaxt opstaan na een wat onrustige nacht. In het Lane Cove National Park, waar de camping

aan grenst, leven een heleboel vogels en die maken ook ’s nachts (of waarschijnlijk ’s ochtends vroeg) een verschrikkelijke pokkeherrie. De dader is meestal de witte kaketoe, maar onze geliefde ‘Kookie’ kan er ook wat van. De Kookaburra zit in grote getalen op de camping en aast op je net klaargemaakte eten. Ze scheren vlak langs je tafel naar de volgende tak en hopen onderweg een vorkje mee te prikken. De ‘rolicking laugh’ galmt vervolgens vrolijk over de gehele camping. Het werd een warme dag vandaag en dus hadden we bedacht naar het beroemde Bondi Beach te gaan. We hebben nog even getwijfeld of we met OV zouden gaan, maar dat was ruim 1,5 uur en dus besloten we met ‘Opa’ ons te wagen op de snelwegen rondom Sydney. Hiertoe moesten we nog ‘even’ een probleempje uit de weg helpen. Er zat namelijk een 10 cm grote bruine spin, waarschijnlijk een Huntsman volgens de man achter de balie, op de autodeur aan de passagierskant. Gelukkig wisten we dat het een ongevaarlijk exemplaar was, maar ook al is mijn angst iets minder groot dan die van Wout, ook ik ging niet daar op de stoel zitten. En zoals de meeste spinnen zat hij natuurlijk net verstopt achter een rubberen randje. Eerst met een stok en vervolgens met water geprobeerd om hem daar weg te krijgen, wat wel lukte, maar wat resulteerde in het feit dat hij in het vakje van de deur ging zitten. Wederom geprobeerd om hem met water eruit te lokken zonder resultaat. Wout ging inmiddels op zoek naar hulp en een stofzuiger en kwam terug met insecten dodend middel en een Dyson handstofzuiger. Nadat we de moed hadden verzameld om de spray tussen de gleuf te spuiten, deed hij nog tweemaal een poging om er vergeefs uit te komen en toen was hij dood. Volgend probleem: naast een dode spin ga je natuurlijk ook niet zitten. Dus met veel moeite met een stok en de stofzuiger hebben we hem uiteindelijk opgezogen. Een uur later en met een gigantische adrenalinespiegel konden we vertrekken voor ons stranddagje. De rit naar het strand ging verbazend snel door alle tunnels die Sydney rijk is. De gehele ochtend stond er al veel rook op de camping en dat trok niet echt op hoewel we steeds verder van de branden vandaan reden. Eenmaal op het strand zag je dus vrij weinig van de baai, maar het was zo heet dat we toch even een snelle duik namen. Tijdens een Lush burger en Fish & Chips met een ‘cap’ trok de rook enigszins weg en konden we toch nog genieten van het uitzicht. We keken onze ogen uit naar de types die zich hier op het strand hadden verzameld en vroegen ons af hoe druk het wel niet moet zijn in het weekend (het was nu dinsdag en het strand lag behoorlijk vol).
De vijfde dag in Sydney wilden we graag de Royal Botanic Garden bezoeken. Er is daar ook weer een gratis rondleiding, maar 10.30u in de stad hebben we niet gehaald. Daarom besloten we iets eerder uit de trein te stappen en de Sydney Harbour Bridge over te wandelen. Volgens de Lonely Planet heb je dan een mooi uitzicht over de haven en de stad en als het boek het zegt doen we dat. Na een steile trap kwamen we op de brug die weinig helling had daarna. Het uitzicht over de haven en het Sydney Opera House is fenomenaal. Voor de veiligheid hebben ze echter wel hoge hekken neergezet, dus je foto´s worden daar enigszins door verpest. Echter weet een creatieve fotograaf daar natuurlijk altijd weer een draai aan te geven, en de afgelopen maanden heb ik goed geoefend om de meest vreemde vormen op een leuke manier vast te leggen. Het zonnetje scheen helaas niet, maar het was wel een aangename temperatuur. Via de Circular Quay kwamen we in de botanische tuin vanwaar je wederom weer een prachtig uitzicht had op de brug en het Sydney Opera House. We lunchten op Mrs Macquarie´s point, zoals de locals ook doen, en wandelden daarna langs de mooie bloemen in de tuin. Eenmaal bij de NSW Art Gallery konden we gelukkig gratis naar binnen om ons wat cultuur bij te brengen. Ze hadden een imposant zilveren beeld midden in de galerij staan en een aantal bijzondere werken van zowel Europese als Australische schilders.
In een grote stad als deze wil je natuurlijk ook nog even winkelen.

Konden we mooi wat kerstcadeaus scoren. In Rotterdam raak je soms al overprikkeld van het enorme aanbod, maar hier weet je helemaal niet waar je moet beginnen. Er zijn een aantal winkelstraten, zoals Pitt Street, George Street en Martin’s Place. Hiertussen lopen de grote winkelketens zoals Myer, Westfield en David Jones, die op hun beurt ook weer uit complete winkelcentra bestaan. Als je ergens naar binnen gaat kan je ook weer ondergronds of over een glazen loopbrug naar het volgende gebouw. Wij waren dus al snel volledig de weg kwijt en wisten niet meer waar we moesten kijken. Halverwege kwamen we nog door het schattige Strand Arcade, uiteraard volledig in kerststijl. Het is zo raar om in je zomerkleding Last Christmas op de radio te horen. Op Martin’s Place bezochten we meteen de torenhoge kerstboom met kerstballen zo groot als een uit de kluiten gewassen opblaasstrandbal. Voor de lunch gingen we naar The Grounds, een ouderwets uitziende tearoom/cocktailbar en hadden een heerlijke lunch (Wout de Waygu steak met groenten en ik een groentesalade). Nadat we nog over de kerstafdeling van Myer waren gestruind, afgeladen met kerstcadeaus voor kinderen en heel veel versiering, slenterden we door de stad terug naar The Rocks. Eerder hadden we daar een leuke cocktailbar gezien en aangezien het donderdag is… studentenavond. Wout ging voor een biertje, maar ik nam de ‘Madame Martini’. De beschrijving klonk al verdacht bekend en uiteindelijk bleek het de ‘Pornstar Martini’ te zijn. In Nederland houden ze blijkbaar van een iets meer ‘cheesy’ naam. Het smaakte in ieder geval goed en dus sloten we de dag af met nacho’s, nog een biertje en een variant op de Espresso Martini. Op naar het trotseren van de Sydney Harbour Bridge in hardloopkleding, maar eerst maar eens onze roes uitslapen.
Vandaag hadden we een rustig dagje voor de boeg, althans qua sightseeing. We stonden enigszins op tijd op en vertrokken in hardloopkleding naar de stad op zoek naar een Strava-segment. Bij Milsons Point stapten we uit om de Harbour Brigde te trotseren. Na een stel trappen kwamen we op het enigszins rechte stuk van de brug uit met een prachtig uitzicht. Wout ging uiteraard een stuk sneller dus hij liet mij al snel achter zich en nam een iets andere route. Ik eindigde vol op Circular Quay tussen de struinende toeristen, maar ik bereikte al snel de Botanic Garden, waar ik iets meer loopruimte kreeg. De kade naar Mrs Macquarie´s point was afgesloten vanwege de voorbereidingen voor nieuwjaarsavond en dus kon ik gelukkig iets sneller naar het ontbijttentje vertrekken. Het was best warm en mijn kilometers had ik er ook al op zitten dus dat was geen probleem. Ergens boven zag ik Wout hard werken en ik begreep later dat hij het ook zwaar had gehad. We genoten in de zon van een ontbijtje met Acai bowl en een cappuccino, voordat we door de stad terug wandelden voor deel 2 van de ‘duolon’. Aan de andere kant van de brug zit namelijk een Olympisch zwembad, waar je gewoon een kaartje voor kunt kopen. Dus, nadat we het ontbijt weer hadden laten zakken, lagen we rond het middaguur in het Olympische zwembad voor een paar baantjes. Fantastisch met de Harbour Bridge en het Luna Park als uitzicht! Ook ging de zon een beetje schijnen dus onze dag kon niet meer stuk. En omdat we nu toch in North Sydney waren brachten we ook nog even een bezoekje aan het Luna Park. Dit is een soort Drievliet inclusief de mafste attracties, waar je met een gekocht kaartje onbeperkt in mag. Gelukkig kun je ook door het park wandelen zonder entreepas en we hebben ons dus even gewaagd tussen alle scholieren die vlak voor hun zomervakantie het park bevolkten. ’s Avonds gingen we uit eten bij William Blue Dining, een restaurant volledig gerund door studenten. Ze hadden een fantastisch 5-gangen menu inclusief bijpassende wijnen voor slechts 65 euro per persoon. Dat lieten wij ons geen tweede keer zeggen en dus genoten we van een taartje van tomaten, een farmhouse style terrine, kip- en garnaal dumpling soep, bavette met bonenpuree, en als klapper een dark chocolate slice met toffee hazelnut en de meest fantastische dessertwijn (volgens Wout vloeibare rozijnen in een glas). We hadden een heerlijke avond in de prachtige stad Sydney, waarbij we onderweg naar huis in de trein nog even genoten van het uitzicht over de ook nog eens prachtig verlichte stad.
Onze 8e dag in Sydney stond in het teken van strand. Het zou heerlijk weer worden en dus besloten we vandaag de Coastal Walk van Bondi Beach naar Cogee Beach te doen. Je kunt Sydney niet bezoeken zonder gebruik te maken van een ferry en dus stapten we op Circular Quay op de ferry naar Watson Bay. Hier is nog steeds een legerbasis waar veel geoefend wordt, maar ook een vuurtoren en uitzicht over de haven en de zee. Vanaf de ferry hadden we al een fenomenaal uitzicht over het centrum, wat slechts een klein beetje werd verstoord door alle hysterisch fotograferende Chinezen. Eenmaal op Watson Bay maakten we een wandeling naar de vuurtoren. Onderweg kwamen we langs Lady Bay, een nudistenstrand, waar we inderdaad een paar blote billen voorbij hebben zien komen. Vanaf de vuurtoren had je een prachtig uitzicht over North Head en Manly. Na een uurtje wandelen namen we de bus naar Bondi Beach om te beginnen aan de Coastal Walk. Het was behoorlijk opgewarmd dus namen we een verfrissende duik en genoten we van onze boterhammen op Bondi Beach. Eerder beschreef ik dat ik benieuwd was hoe druk het in het weekend zou zijn en eigenlijk viel het verschil met doordeweeks nog best mee. Wel bizar om te zien hoeveel strandwachten er op de been zijn. De zee is erg ruig met sterke stroming en dus mag je alleen ‘between the flags’ zwemmen. Dit is een stukje strand en dus zee van ongeveer 10 meter. De strandwachten staan met meerdere tegelijk te bewaken in de branding en er zijn zelfs wachten in zee op een surfplank. Zijn wij toch gezegend met de Noordzee met kilometers strand waar je gewoon kunt zwemmen. De Coastal Walk begon bij Icebergs, een bar en restaurant met een 25 meter zwembad aan zee, wat een spectaculair uitzicht geeft. Daarna loop je langs de

ruige rotsen naar Bronte Beach en uiteindelijk Cogee Beach. Bij Bronte Beach namen we een duik in de Bronte Baths, wederom een ‘zwembad’ grenzend aan zee met een fenomenaal uitzicht. Onderweg kom je tevens langs een heel bizarre begraafplaats die bovenop de rotsen ligt en dus uitkijkt over zee. Het voelt luguber om er een foto van te maken, maar het ziet er zo maf uit. Vlak voor je bij Cogee Beach aankomt zijn er nog twee inhammen met strand, namelijk Clovely Beach met een prachtige kade die door rotsen wordt afgeschermd van de heftige golven van de zee met een klein strand in de inham, en Gordon Beach, wat nog veel kleiner is en blijkbaar een mooie gelegenheid geeft om te snorkelen. Enkele kleine boten liggen op het strand opgesteld wat een bizar gezicht geeft. Eenmaal in Cogee Beach is er een grote strandtent die tot de nok toe gevuld was op zaterdagmiddag en waar we Vegas-waardige kledij hebben gezien, oftewel ieniemienie stukjes stof op een veel te dik lichaam en een volledige make-updoos. We namen snel de bus terug naar de camping voor onze laatste barbecue van deze reis. We genoten dus nog even van een ‘sweet corn’, gebakken zoete aardappel, rode paprika, naan met tzatziki en een heerlijk stuk vlees naast de fles Shiraz die we nog moesten opdrinken van de Coonawarra Estate. Ondertussen haalden we herinneringen op aan Australië en bedachten we antwoorden op vragen als: Wat was het leukst? Wat is je het meest bijgebleven? En welke camping was het smerigst?
Onze laatste dag op de camping moesten we natuurlijk ook nog even een bezoekje brengen aan het nationale park waar de camping aan grenst. Er is een wandeling van 11 km langs de rivier en dus begonnen we opgewekt aan het eerste deel om te zien waar we zin in zouden hebben. Na een cappuccino op 1/3 besloten we verder te gaan, want de weg was erg plat en de schaduw tussen de bomen was heerlijk. Echter na ongeveer de helft van de wandeling kwamen we toch echt weer op een hike terecht met rotsen klimmen en klauteren. Zo konden we mooi nog even afscheid nemen van onze geliefde bezigheid in Australië. Het was echter wel heel heet, dus na driekwart hadden we het wel weer gezien. De middag brachten we door met opruimen en inpakken, want morgen gaat Opa terug naar Traveller’s Autobarn. Hoe kan het nu dat er nog niks extra’s in de tas zit, maar dat het toch lijkt alsof het niet gaat passen allemaal.