Dag 82-85 Melbourne

Na 11 weken ‘on the road’ kwamen we in het begin van de middag aan in Melbourne. We besloten direct een camping te zoeken aangezien het weekend was en wat bleek, veel campings waren volgeboekt door Jehovah’s Getuigen die hier een bijeenkomst hebben in de stad. Er zouden duizenden Jehovah’s Getuigen de stad bevolken en gelukkig vonden we nog net een plekje op de BIG4 camping (voor 42 euro per nacht). We hopen maar dat de Jehovah’s niet komen ‘aanbellen’ om ons te overtuigen.
Met de tram en een Myki Explorer kaart, een soort OV chip, waren we met 30 minuten in het centrum van Melbourne. We wandelden over Federation Square naar Birrarung Marr, een Aboriginal park langs de rivier (het betekent ook ‘rivier van de mist’), en wilden naar de botanische tuinen, maar die waren blijkbaar dicht vanwege het ‘slechte’ idioot hete weer van gisteren. Nadat we een mooie foto hadden gemaakt van de skyline, liepen we door Hosier Lane, een straat met allemaal graffiti en uiteraard een heleboel selfie-makende

toeristen. Volgens de Lonely Planet moest je de dag afsluiten met een cocktail bij Bar Americano. Op de Here-app en in het boek was het echter niet zo duidelijk waar deze bar zich bevond. Het leek in een steegje te zitten achter de grote winkelstraat. Toen we het eenmaal gevonden hadden zat het inderdaad in een onguur, donker en doodlopend steegje, maar van binnen zag het er heel leuk uit. Het was een kleine bar waar je alleen maar kon staan en het was al in kerstsfeer met kleine verlichte kerstboompjes en allerlei gekleurde lampjes. De kaart bestond ook uit speciale kerstcocktails en er was keuze uit 8 varianten. Ik eindigde met ‘Old fashioned Christmas’, een drankje gemaakt met bourbon, en Wout met de ‘Rockefeller Christmas’ (een beetje spicey en een beetje dry).
De tweede dag stonden we op tijd op voor een welkom-toer door de State Library of Victoria, één van de oudste gebouwen van Melbourne. De toer werd gegeven door Elaine, die erg gepassioneerd was over het gebouw. Momenteel zijn ze bezig met een grote renovatie, maar gelukkig konden we wel in de ‘dome’ kijken. Tevens vertelde ze een leuk verhaal bij één van de schilderijen die in het gebouw hangt. Dit was een schilderij van William Buckle, één van de eerste blanke bewoners van Australië. Hij was namelijk als gevangene ontsnapt van een schip en heeft 30 jaar bij de Aboriginals gewoond. Zij dachten dat hij één van hun goden was die was teruggekeerd naar aarde en daarom hadden ze hem opgenomen in hun groep. Toen uiteindelijk de Engelsen echt aan land kwamen heeft William gefungeerd als vertaler, want inmiddels sprak hij natuurlijk de taal van de Aboriginals. Tegenwoordig

gebruiken de Australiërs zijn naam als spreekwoord, in de zin van ‘He’s got Buckle’s change to win this game.’ Het was namelijk niet de bedoeling dat William op deze manier een tweede kans kreeg, want eigenlijk had hij moeten sterven. De toer werd naast ons ook gevolgd door een man uit Hong Kong met zijn ouders en een jonge gast met tevens een Chinees uiterlijk. Het leek echter wel alsof geen van hen een woord Engels sprak…
Na de bibliotheek wandelde we naar Queens Vic Market, een grote markt met 600 stalletjes midden in de stad waar ze rijen en rijen dik met zooi verkochten, naast natuurlijk het bekende groente, fruit en vlees. Het was hier, zoals op veel van dit soort markten, bizar druk. Een beroemd hapje hier is de worst, en je kon inderdaad deze kraam herkennen aan de gigantische groep Chinezen ervoor die 'even' 40 worsten bestelden. Wij gingen ondertussen op zoek naar lunch, want volgens de Lonely Planet was hier een leuk eettentje die gerechten maakt met ingrediënten van de Vic Market. Na 20 minuten lopen bleek dit tentje alleen niet meer te bestaan. Gelukkig was er even verderop een terrasje wat er leuk uitzag en waar we een lekkere tosti hebben gegeten (ik ‘vegan’ met cashewkaas, spinazie en avocado, en Wout de ‘baked beans’ met huisgemaakte bonen met halloumi en salami). Overigens is dat echt een ding hier, ‘toasties’, bijna ieder lunchtentje heeft namelijk allerlei verschillende, waarbij je haast moet zoeken naar gewoon ham en kaas. Gelukkig waren we met deze tocht niet heel ver uit de route en dus gingen we na een klein stukje met de tram naar het Melbourne museum. Dit was weer een nationaal museum met een bijzondere collectie dinosaurussen en een skelet van een blauwe walvis. Deze was in 1992 aangespoeld langs de Great Ocean Road en wordt nu tentoongesteld in het museum. Er draait een filmpje naast waar ze vertellen over zijn reis naar Melbourne (volledig opgeblazen en stinkend, achterop een vrachtwagen). De doodsoorzaak hebben ze echter niet kunnen achterhalen.
Op weg naar de camping bij de tramhalte ontmoette we nog een oude Australiër, die probeerde zijn Myki op te laden. Echter had hij zijn creditcard op de machine gelegd, terwijl hij eerst nog de Myki moest laten zien. Wout heeft hem even geholpen en dus was hij zeer geïnteresseerd in waar we vandaan kwamen. Hij noemde de Nederlanders slimme mensen, want toen zij hier eenmaal waren geweest zagen ze dat er niks was en vertrokken weer. De Engelsen waren niet zo slim… Bij het in de tram stappen vergat hij ook nog eens zijn stok dus moest Wout hem nogmaals helpen. Gelukkig had hij geen medische hulp nodig.
De derde dag in Melbourne haalden we een cappucino bij Krispy Kreme en daar hebben ze ook donuts! Aangezien het natuurlijk bijna kerst is waren deze dit keer in kerstvariant, dus we genoten 5 minuten later in de zon van een kerstboom en rendier, op een SUPER heet stoepje! Snel naar binnen bij de National Gallery of Victoria International voor wederom een gratis toer. Toen Victoria

gesticht werd was er behoefte aan besteding van vrije tijd, aangezien de ‘middle class’ best wel wat geld had verdient. Hiertoe werd de gallery opgericht en werd kunst aangekocht van over de hele wereld. Momenteel is er een expositie van Kaw, waarvan een zeer indrukwekkend bronzen beeld in de hal stond. Zijn werk ‘GONE’, speciaal gemaakt voor deze tentoonstelling en gekocht door het museum, toont iemand die zijn BFF is verloren en deze toont aan de menigte. Degene die enige interesse hebben in kunstgeschiedenis zullen dit beter herkennen in de beroemde Pieta van Michelangelo in Rome. Ik was in ieder geval gefascineerd door deze immense uitbeelding. Onze gids nam ons mee langs meerdere bijzondere stukken binnen het museum en dus werd het een interessante ochtend. Ik had me nooit gerealiseerd dat de bekende 19e eeuwse schilderijen van dames in zwarte jurken, juist met die zwarte jurken uitbeeldde dat ze veel geld hadden, en dat het kant aan hun jurk gewoon bij de volgende jurk ook weer werd gedragen. Ze hadden tevens twee werken van Rembrandt en meerdere Nederlandse schilders. Onze gids vroeg zich af of het stadsgezicht van Amersfoort nu nog steeds hetzelfde is….
’s Middags wandelden we door de stad langs street-art en allerlei oude winkeltjes om te eindigen in Chinatown. Dit schijnt de oudste Chinatown in de Westerse wereld te zijn, maar eigenlijk was het vooral een zooitje met Chinese supermarkten en restaurants. Al met al was het wel een heerlijke dag met supermooi weer.
De volgende ochtend vertrokken we alweer uit Melbourne, maar omdat de botanische tuin eerder door het slechte weer gesloten was, moesten we deze nog een bezoekje brengen. ’s Ochtends gingen we, in hardloopkleding, met ‘opa’ de stad in voor een ritje van ongeveer 15 km. Ruim een uur later kwamen we op de plek van bestemming. We haasten ons over het beroemde rondje rondom het park van 3,8 km, want we wilden graag een wandeling doen met een gids door het park om half 11. Toen we daar om half 11 aankwamen leek er echter maar één iemand anders te zijn die de wandeling ging doen en dus maakten we ons snel uit de voeten. Zo interessant vonden we het nu ook weer niet. De wandeling die we vervolgens zelf maakten, was een welkome ‘cooling-down.’ Het hardlooprondje om het park hield namelijk ook in dat je een behoorlijke heuvel op moest rennen, dus onze kuiten konden wel wat verkoeling gebruiken.