Dag 95-97 The Blue Mountains

We vertrokken vroeg voor een rit van ruim 300 km naar The Blue Mountains (voor vertrek nog even de jerrycan met benzine ‘gedumpt’ (lees: vergeten) dus daar hebben we ’s nachts geen last meer van). Qua brand leek het behoorlijk mee te vallen behoudens wat rook onderweg. Vlak voor de afslag naar het Visitor’s Centre kwamen we nog stil te staan voor een brandend busje. We waren denk ik auto nummer 5 in de file en zagen de vlammen torenhoog met dikke zwarte rookwolken uit het busje slaan. Het duurde slechts enkele minuten voordat de brandweer er was, maar toen we later langs het wrak reden was er nog vrij weinig van over. De brandweer is daarna waarschijnlijk nog wel even bezig geweest om te zorgen dat de omgeving niet in de brand zou vliegen. Eenmaal in The Blue Mountains bleek een deel van de vallei ook nog steeds bedreigd te worden door een natuurbrand en dus was een deel van de uitkijkpunten en wandelingen niet bereikbaar. We konden gelukkig wel kijken bij één van de bekendste uitkijkpunten Echo Point bij de Three Sisters. Een luguber schouwspel met op de achtergrond omhoog cirkelende rookwolken en de dreiging van een grote brand. De Chinezen trekken zich hier natuurlijk niks van aan en poseren honderduit. Iets verderop in Blackheath zochten we een camping om de volgende dag de ‘Grand Canyon’ te bewandelen. We zijn benieuwd!
Na een rustige nacht in Blackheath vertrokken we redelijk op tijd voor de ´Grand Canyon´. Heel raar om naar het begin van een natuurhike te rijden door een woonwijk. Echter bleek inderdaad de parkeerplaats voor de ´Grand Canyon walk´ net buiten de woonwijk te liggen. Wel een mooie achtertuin en goede reden om veel te wandelen. We begonnen bij Evans lookout, waarbij je een prachtig uitzicht had over de ´canyon´ met de blauwe gloed boven de bergen. Blijkbaar komt hier de naam ´Blue Mountains´ vandaan en wordt deze blauwe gloed veroorzaakt door ´Rayleigh scattering´. Het licht wat op stofdeeltjes, waterdruppels en de olie uit de eucalyptusbomen schijnt wordt weerkaatst en geeft een blauwe gloed. Een prachtig fenomeen! Na dit uitkijkpunt begon de afdaling naar de ´canyon´ met een heleboel traptreden, waarvan we natuurlijk wisten dat we ze aan de andere kant weer op moesten. Het was heerlijk koel in de nauwe kloof waar veel water is en dus ook prachtig veel groen. Op een gegeven moment werden we opgeschrikt door een dier vlakbij, die zich bewoog door de bosjes. Het enige wat we hebben gezien in een beige-kleurige staart met een zwarte ‘borstel’ er op; zou dit een ‘brush-tailed wallaby’ zijn geweest? We zullen het helaas niet weten. Na een aantal prachtige plekken in de kloof om even uit te rusten begonnen we aan de klim omhoog. Een heel deel liep nog langs de rand van de kloof, waarbij je eigenlijk tussen de rotsen inliep. Indrukwekkend om te zien, maar waarbij je je vooral niet moet inbeelden wat er gebeurd als plots een rots het begeeft. Er was zelfs een stukje waarbij we echt door een ‘tunnel’ in de rotsen moesten

lopen! Na 2,5 uur stonden we gelukkig weer veilig boven…
Hierna reden we naar Govetts Leap, waar in de minder droge maanden een mooie waterval is. Helaas was deze nu al droog gevallen, maar het gaf wel een mooi uitzicht over de vallei. We checkten nog even bij het Visitor’s Centre hoe het stond met de brand, maar dat was nog steeds niet al te best. Een groot deel van de uitkijkpunten en wandelingen was nog steeds afgesloten. Na een korte lunch met uitzicht over de ‘canyon’ gingen we dus verder naar Mount York. Daar was een gratis campground en ook een aantal historische wandelingen. Eind 19e eeuw hebben ze hier een weg gemaakt, Coxs Road, die belangrijk was voor het leven in Sydney, aangezien er aan de andere kant vruchtbare grond was. Het heeft lang geduurd voordat ze een weg over de bergen hadden gevonden en dus is dit een belangrijke plek. De campground stond vooral vol met allerlei lokale klimmers in de meest smerige tenten. Gelukkig hadden wij een plekje aan de rand en konden we tussen de bomen door van het uitzicht genieten.
De volgende dag besloten we na een (waarschijnlijk laatste) wrapontbijt (met ‘scrambled’ ei, bacon, tomaat, spinazie en kaas) een stuk over de Coxs Road te hiken. In het begin daal je dan af naar het dal en loop je nog delen over de oude, in de rotsen uitgehakte weg. Heel bijzonder om te doen, vooral omdat je je dan afvraagt hoe ze hierover goederen vervoerden. Eenmaal beneden loop je dan opeens in het bos en langs huizen. Het begon echter al

aardig op te warmen dus besloten we de klim terug omhoog iets eerder te doen en niet meer het bos te verkennen. Ergens halverwege hoorden we wat gekraak boven ons, maar zagen niet direct wat er aan de hand was. Toen we enkele minuten later de bocht om waren hoorden we achter ons iets groots afbreken en naar beneden vallen… die, meest waarschijnlijk, boom heeft ons gelukkig gemist.
We reden terug naar Katoomba, waar de Three Sisters staan, omdat daar een supermarkt was. We hoopten dat de brand wat zou afnemen en we toch nog de uitkijkpunten bij Wentworth Falls en Leura konden gaan bekijken. Echter bij het binnenrijden van Katoomba reden we dikke rookwolken in en was het uitzicht wat we eerder hadden op Echo Point volledig verdwenen. Na het halen van een cappuccino zijn we dus maar naar Sydney gegaan.