Dolfijntherapie Dag 3

Gisterenavond zijn we nog naar de Happy Hour geweest, georganiseerd door het CDTC. Even samenkomen en de tijd om contact met elkaar te maken. Er was voor een hapje en drankje gezorgd, weer erg goed geregeld. Er zijn nu bijna alleen maar Duitse gezinnen, dat vind ik wel jammer. Maar we hebben wel de tijd gehad om met een aantal mensen die werken bij het CDTC te kletsen en dat was ook heel fijn. Allemaal even lief, hartelijk en begaan. Er is wel 1 ander leuk Nederlands gezin met wie we wat contact hebben gemaakt. En in het contact merk ik dat we weinig woorden nodig hebben om te begrijpen wat we bedoelen. Ook zij hebben een bijzonder verhaal en al heel wat meegemaakt met hun zoon. Zo herkenbaar. En dat is fijn.

Vanmorgen om kwart voor 6 wakker. Dat gaat goed. Ik ben er bijna. Nog 2 dagen schat ik, en ik zit weer in mijn Nederlands ritme. Ik heb 3 bakken koffie op, Gerrit en ik hebben even aan onze band gewerkt (elkaar aanstaren vooral, wil natuurlijk wel weten waar ie uithangt. Niet dat hij ineens naast me op de loungebank zit) en volop de tijd kunnen

nemen om te douchen. Tijd zat. Maar ja, dan zit er een salamander in je douche, die niet weg wil. Dus op mijn gemak douchen werd in een rap tempo douchen. Je kunt blijkbaar in minder dan een minuut je haren wassen en je oksels, benen en bikinilijn bijwerken. Aangezien energie besparen een hot item is op het moment kan ik het iedereen aanraden. Een salamander in je badkamer. (moet je wel net als ik een beetje fobieerig zijn. (en weer een nieuw woord voor de Dikke van Daele)

We hadden ontbeten, tassen stonden weer klaar en ik liet opnieuw de dolfijn-verwijzer aan Jitse zien. Nu sprong hij meteen van de poef af en liep mee naar de auto. Hij had 'm door. Lobke zat ook in een easy flow om te kunnen vertrekken, want ze had vandaag haar dok-dag. (Dus vandaag niet: Lobke! smeer je je eigen in? Lobke! heb je je tanden gepoetst? Lobke, heb je je nu al ingesmeerd? Lobke! Zet de i-pad nu eens uit!)

En we waren er weer. Nu dag 3. Ik ga in dit hoofdstuk het over Lobke hebben. Jitse heeft ook weer van alles ervaren, we hebben heel veel informatie gekregen, maar dat komt later.
Jitse werd opgehaald en kreeg weer een présensosessie en toen dat klaar was mocht Lobke met Jitse mee naar beneden. Ze kreeg een soort zwemband om, een banaantje, en ik zag van een afstand aan haar gezicht dat ze er helemaal zin in had. En daar ging het clubje: Bibi de therapeute, Delia de psycholoog, Jennifer de trainster en Lobke en Jitse. En ja hoor, weer naar dok 1. Ze ging naast Jennifer zitten. Jammer dat we niet konden horen wat ze vertelden tegen elkaar, maar er werd volop gekletst. We hebben van Lobke gehoord dat ze veel over Chabelita vertelde, maar ook veel weetjes over dolfijnen en het reilen en zeilen daar. Jitse kreeg gewoon zijn therapie, maar werd regelmatig naar de dok gehaald, omdat ze met

foto's van alles aan het uitproberen waren. En dat waren de momenten dat Lobke lekker kon shinen. Ze heeft een kus gehad, Chabelita mogen aaien en verschillende gebaren mogen laten zien, waarna Chabelita haar kunstjes vertoonde. En wat was ze aan het genieten. Ook voor mij heel ontroerend om te zien. Ik voel me toch een beetje schuldig. Zij wordt elke keer weg-gebonjourd en moet het zelf allemaal een beetje doen. En ho, Floor en Noor zijn 2 absolute toppers, maar Rob en ik staan vervolgens bij Jitse te kijken, en na de therapie nog van alles te bespreken over Jitse met Bibi en Delia. Maar het is wat het is. Als Lobke elke dag 3 kwartier vanaf het uitkijkpunt naar Jitse zou moeten kijken, is ze het waarschijnlijk ook zo beu. Jitse met 34 graden daar lekker in het water met een dolfijn, en zijn daar maar een beetje zweten, ik heb het warm, ik wil ook zwemmen en het-zal-allemaal-wel-gevoel. Maar nu mocht Lobke dus mee. Ik heb ook weinig van Jitse gezien. Wetende dat hij nog 7 keer

3 kwartier daar in het water ligt. Ik heb vooral genoten van mijn genietende dochter.

En alvast leuk om te delen aldus Lobke: 'Mam, wist je dat Chabelita niet terug zwom toen Jitse aan haar blaasgat en aan haar oog kwam. En dat iedereen zei dat dat nog nooit gebeurd was, want dolfijnen zwemmen altijd terug, omdat ze dat helemaal niet fijn vinden. En ze probeerde zelfs Bibi weg te duwen'.

Dit had Jennifer haar verteld en ze had het natuurlijk ook gezien. Chabelita is dus denk ik stiekem verliefd op Jitse. Ik kan niet wachten op wat nog komen gaat.

Eenmaal thuis weer geluncht en we gingen naar het strand. Maar Jitse was duidelijk nog het een en ander aan het verwerken. En dan is het toch een uitkomst dat oma er ook is. Behalve dat dat heel gezellig is natuurlijk, zijn wij lekker met z'n drieën naar het strand gegaan. Kon Jitse nog even bijkomen. En Rob is Jitse en oma aan het eind van de middag op gaan halen (we zitten tenslotte super vlakbij), zodat zij ook nog even van het strand konden genieten.

Jitse is weer in de herbeleving gegaan, heeft zelf zijn fotoboek weer doorgebladerd. Lobke is ook in de herbeleving gegaan. Samen met mij op Mambo Beach. Ik was de trainster, zij de dolfijn. Leuk toch?