We gaan weer naar huis

We gaan vandaag naar huis. En het is goed. We zijn hier 3 weken geweest, en wat hebben we een prachtige vakantie gehad, maar ik vind het ook altijd fijn om weer in mijn eigen vertrouwde habitat te zijn, en ik heb mijn vrienden en familie toch wel heel erg gemist. Ik kan niet wachten om ze te vertellen over ons avontuur en ik wil weten hoe het met hun gaat.

We vliegen vanavond pas, we worden om 15.45 uur met de taxi opgehaald, dus het is een beetje wachten....Rob en ik voelen toch wel wat spanning. Hoe zou het met Jitse op de terugweg gaan? Helaas deze spanning niet achter gelaten in de Atlantische Oceaan tijdens mijn Wattaflow-sessie. De koffers zijn natuurlijk zo gepakt, dus we gaan toch nog maar even lekker zwemmen om de tijd door te komen.
Alles mag op, dus we lunchen met waar iedereen zin in heeft. Brood, maar ook koekjes en chips en ijsjes passeren de tafel. En daar komt Fieneke, de beheerder. Even alles opgenomen en daar komen ook Ralph, Annelies en Norah, want Annelies vliegt met ons mee naar Nederland. Zij begint aan een nieuwe baan voor een Nederlandse werkgever en gaat in Nederland een cursus volgen. We nemen afscheid van Ralph en Norah. Ik vertel Norah dat ik haar een geweldige prachtmeid vind en heel trots op haar ben en ik geef ook Ralph een dikke knuffel. Wat ga ik ze missen.

Alles loopt gesmeerd, we komen uiteraard Myrthe en JoostWillem tegen, zij zitten op dezelfde vlucht, en voor we het weten zitten we in het vliegtuig. Hele goede vlucht gehad en Jitse is zelfs met hulp van een tabletje in slaap gevallen. We hadden zijn pyjama en knuffel meegenomen zodat het voor hem duidelijk zou zijn dat het tijd was om te gaan slapen en het is ook gewoon gebeurd. Wat heerlijk. Rob en Lobke hebben niet geslapen en ik ben een beetje weggedoezeld, het is wat het is.

Worden we op Schiphol, we hadden een taxi gereserveerd, opgehaald door een vriendin van ons die daar werkt, zij had er even voor gezorgd dat ze op deze rit gezet werd. Kei leuk. Hoewel ik mijn ogen bijna niet meer open kon houden in die hobbelende taxi, hebben we al helemaal ons verhaal kunnen delen.

We zetten Annelies af bij haar moeder. Haar zus en nichtje zijn er ook. Ze hebben elkaar 5 jaar niet gezien. Robert ten Brink ontbrak,

maar wat heerlijk om getuige te mogen zijn van hun hereniging. Dan moeten we ook afscheid nemen van Annelies. Zij vertrekt zondag naar Arnhem voor haar werk, wij gaan haar niet meer zien. Annelies, wat was het fijn en wat ga ik je missen.

Thuis worden we verrast door mijn zus en haar gezin en ook mijn ouders komen langs. Hun gezelschap en de adrenaline helpen ons de dag door en we gaan heel erg moe, maar voldaan naar bed.