We zijn geland, nu ik nog.

En we zijn geland, nu ik nog.
Laatste uurtje was Jitse er helemaal klaar mee! En terecht. Het is ook lang, bijna 10 uur vliegen. En wat bij Jitse natuurlijk ook lastig is, is dat hij in veel situaties geen tijdsbesef heeft. Wij keken regelmatig op ons schermpje om te kijken waar het vliegtuig vloog. Vooral boven de Atlantische Oceaan natuurlijk, maar je ziet dan precies hoe lang het nog duurt. Dus toen Jitse er geen zin meer in had konden wij hem niet uitleggen dat het nog maar een uurtje was. Dat we er toch echt bijna waren. Na de landing was hij nog steeds niet helemaal chill. We kregen weer assistentie. Wederom heel fijn. Nadat we onze koffers hadden en een simkaart hadden gescoord stond Mike daar klaar. Het CDTC heeft onze transfer geregeld. Super luxe. Met een leuke roze bus, om ons naar onze Villa te brengen. Het ging toch weer lekker smooth zo. En dan zie je de palmbomen, reuzecactussen en de gezellig gekleurde huizen. Na een klein half uurtje stonden we bij Villa Casa Blou, ons vakantiehuis. En daar stond ze. Mijn lieve vriendin Annelies. 5 jaar niet gezien. Dat werd een klein Merci-momentje. Zij had voor ons wat

boodschapjes gehaald en een heerlijke pastasalade gemaakt. Wat een lieverd. Fieneke, de beheerder, leidde ons rond. Heel tevreden over het huis en we konden eindelijk zitten. Voor ons was het inmiddels 20.00 uur ’s-avonds, maar daar pas 14.00 uur. We hadden al een soort van nacht overgeslagen, en we moesten nog heel de middag. We waren dus erg moe en het was erg warm. Dus met sloffende, opgezwollen voeten (lange vlucht) de koffers een beetje uitgeruimd. Vervolgens het zwembad gaan checken. Onderweg een gek vogeltje, 2 hagedisjes en een reuzehagedis (of alligator) gezien en om 17.00 uur zaten we te eten. Jitse is daarna naar bed gegaan (inmiddels zou het in Nederland 00.00 uur zijn geweest) en snel in slaap gevallen. Ik wilde ook niet meer rechtop, dus ging een filmpje kijken op de slaapkamer met airco. Drie keer raden wat er gebeurd is? Nu zit ik dit dus te schrijven, terwijl het hier 3.00 uur is. Ga zo nog wel even verder soezelen….

Maandag begint de therapie. We willen dit weekend al een keer naar Mambo Beach gaan, Lobke wilde gisteren nog naar het strand, de grapjas. Dan weten we ook waar we moeten zijn. Zo veel zin in! Jullie gaan het horen!