Ik heb je eerder verteld dat ik overwoog om de Wattaflow te gaan doen. Ik had nog wat advies gevraagd aan iemand aan het thuisfront, en heb besloten om het te doen. Ik was nieuwsgierig geworden na het gesprek met Katharina, maar vooral hoopte ik dat het me iets zou gaan opleveren.

Ik had om 10.00 uur bij het CDTC afgesproken met haar en het was heerlijk om daar nog even voet op het complex te zetten. Allemaal nieuwe gezinnen zijn deze week gestart en ik zag ze zitten aan de picknicktafels waar wij ook twee weken elke dag aan zaten. Ik krijg een kriebeltje in mijn buik en hoopte dat hun ook, net als ons, een fijne ervaring zouden krijgen.

Daar was Katharina en ze nam me mee naar een privéstrandje vlakbij. We namen zittend plaats op een ligstoel en er we gingen praten. Nu spreek ik Engels met haar, dus ik vind het wellicht een beetje lastig om het op papier te krijgen, maar ik ga mijn best doen. Ze vroeg me wat ik hoopte te bereiken met deze Wattaflow. Ik hoopte dat het me ging lukken om meer in mijn lijf te komen, minder in mijn hoofd te zitten en dat ik weer mijn vetrouwen in mezelf en Jitse terugvond als het gaat om mijn 'altijd-angst-dat-er-iets-misgaat'. En dan heb ik het vooral om het stukje dat hij alles in zijn mond stopt en opeet.
Zij vertelde me op haar beurt hoe de Wattaflow werkt. Ik ging het water mee ingenomen worden en moest op mijn rug gaan drijven. Zij ging mij daar bij helpen, bovendien kreeg ik twee drijvers om mijn kuiten en een neusklem op. Ze vertelde me dat ik in de loop van de jaren van mijn comfortzone in mijn 'angstzone' ben gaan zitten. Die grenzen aan elkaar. En zijn ging me terug de comfortzone in krijgen. Met de wattaflow ga je terug naar het begin (je geboorte) en wordt je lichaam weer opnieuw herinnerd aan hoe het ook kan zijn. Er worden weer nieuwe connecties gemaakt en dat zou er voor moeten zorgen dat ik daar profijt van ga hebben in de toekomst.

Nou klinkt goed, Katharina, en hop, daar gingen we het water in. Ze hield me vast, ze zong, ze praatte tegen me. In het begin vond ik het super onwennig en zat ik nog een boodschappenlijstje in mijn hoofd te maken, maar al snel kwam ik in een bepaalde concentratie dat ik geen gedachten meer had, maar vooral voelde wat er gebeurde. Ik voelde geen emoties, maar wel allerlei sensaties in mijn lichaam. Prettige. Een soort tintelingen. Ze trok me ook regelmatig onder water en dat deed ze steeds langer en ik vond het heerlijk. Ik was echt even van de wereld en vergat dat zij er ook nog was en had eigenlijk geen idee meer waar ik was. Dit heeft ongeveer een uur geduurd en we zijn weer het land opgegaan. Ik had serieus moeite met lopen en ben nog even op het zand blijven zitten.
Daarna nog fijn gepraat, Katharina is vertrokken en ik ben nog even 10 minuten het water ingegaan om vervolgens weer naar huis te gaan.

En dan de hamvraag natuurlijk: voel ik me herboren? Nou, nee, niet persé. Ik weet wel dat ik het heel fijn vond. En maandag begint het 'echte' leven weer en dan zal het denk ik gaan blijken of het me iets gebracht heeft. We gaan het zien.

Ik voelde me goed toen ik thuis kwam en de familie Boekholt is geweest waar we een gezellige afsluitende BBQ mee gehouden hebben. Morgen zouden we weer vertrekken. Het was weer helemaal gezellig. Nog net op de valreep een Bachata met Ralph mogen dansen, hij kon er ook niet echt meer onderuit na mijn 1000 hints.

We hebben de dag weer tevreden en met een glimlach afgesloten.