Daai Booi

We staan vandaag op tijd op. Ralph en Annelies nemen ons mee naar 1 van de stranden waar ze graag komen. Het is vandaag zondag, dus we willen er op tijd zijn om een fijne plek te kunnen zoeken. Voor de eerste keer gaan we wat langer de auto in. Een mooie gelegenheid om eens goed rond te kijken.

We hebben al wel wat rond gereden hier en ik moet zeggen dat het beeld wat ik had (zelf bedacht overigens) niet strookt met wat we hier zien. Nu moet ik er wel even bij vertellen dat ik van te voren totaal geen tijd heb besteed aan inlezen over Curaçao of wat dan ook. Ik was vooral bezig met de therapie en met het überhaupt op het eiland aankomen bezig. Bovendien hadden we twee eilandkenners achter de hand, dus zij waren mijn troef.
Maar wat we tot nu toe hebben gezien is dus anders dan de mooie plaatjes die je bij 'google afbeeldingen' omhoog haalt. En ja, op de stranden waan je je zeker te weten op een tropisch eiland, en in ons vakantiehuis gelegen op een privé-park voelen we ons ook in hogere sferen, maar we zien ook andere dingen: slecht onderhouden huizen, veel leegstand, veel zwerfhonden, veel rommel in de berm, armoedige bushokjes en heel veel gaten in de weg. Overal wordt gevraagd wc-papier in de prullenbak te gooien, omdat de riolering het niet aan zou kunnen. Openbare toiletten hebben hier sowieso niet de Nederlandse norm. Wij als fervente Frankrijk-vakantiegangers waar we altijd met onze mond open van hot naar her rijden, omdat het wij het zo mooi vinden, hebben we nu onze mond soms open van verbazing. Je gaat hier wat dat betreft 30 jaar terug in de tijd.

Ik heb het hier met Ralph en Annelies over gehad en ook al zitten we hier op de Nederlandse Antillen, onze culturen zijn weinig vergelijkbaar. De lonen zijn hier vele malen lager, het levensonderhoud is hier vele malen duurder. De koopkracht hier ligt echt een stuk lager dan bij ons. Bijna alles is import en moet dus verscheept worden, maar ook water en elektriciteit is hier veel duurder. Zo hebben wij deze vakantie voor ons doen bijzonder weinig fruit gegeten. Een halve kilo druiven kost hier gerust 18 gulden (is ongeveer 9 euro). En dit is echt geen uitzondering. Maar ja, wij zijn hier maar 3 weken, dus dan maar even wat minder fruit. Het leven is voor veel mensen best moeilijk hier. Men bouwt hier niet standaard een pensioen op. Je hebt altijd een auto nodig. Je doet hier niets te voet, fietsen is levensgevaarlijk en openbaar vervoer zeer beperkt. Ralph en Annelies brengen de kinderen naar school, naar vrienden of wat dan ook en halen ze ook weer op. Norah heeft inmiddels een scooter, maar dan nog rijd je daar in het donker niet op. (Hier tussen 18.00 uur en 19.00 uur is het donker.
Dus dan ga je je afvragen waarom er toch een hele groep mensen naar Curaçao emigreert? En dat begin ik hier ook wel te begrijpen. Mensen zijn relaxed hier. (ik vind ze fantastisch hier) De sfeer is fijn. Het Nederlandse gehaast kennen ze hier niet. Alles gaat rustig aan. ('geduld is een schone zaak' moet hier uitgevonden zijn, en moet bovendien ook wel met het klimaat) Mensen hebben oog voor elkaar. En dat kan natuurlijk onbetaalbaar aanvoelen.
En dan hebben we nog steeds relatief weinig van het eiland gezien, dus dit zijn onze bevindingen (die uiteraard subjectief zijn) tot nu toe, en we hebben zeker ook al mooie stukken gereden dat we ook genieten van de schoonheid van het eiland. Want dat is er zeer zeker ook. Ik ben vooral dol op alles wat hier groeit. De cactus op jouw vensterbank is er niets bij.

Maar ok. We waren dus op weg naar Daai Booi. Daar aangekomen snap ik waarom Ralph en Annelies ons daar mee naar toe hebben genomen. Wat mooi hier zeg. Helaas hebben we 'Hollands weer', een dikke pak bewolking en ook nog lekker wat onweer en regen. Koud wordt het hier toch niet en het zeewater is eerder lauw dan koud, dus het maakt niets uit. We scoren een palapa, Ralph en Annelies hebben ook voor ons een stoel meegenomen en we strijken neer. Veel locals hier, tafels, stoelen en voetenbankjes worden hier meegenomen, de BBQ's gaan voor de middag al aan en we zien boxen voorbij komen waar de Google-box niets bij voorstelt. Er wordt hier en daar zelfs fanatiek meegezongen, gelukkig heerlijk om naar te luisteren. We zien koelboxen waar een lopend buffet in zou kunnen zitten en bloemenvaasjes voor op de meegenomen tafel. Hele families zitten bij elkaar om te genieten van hun weekend. De pelikanen vliegen om onze oren en een eindje verderop wordt er door een aantal locals tonijn en kip bereid die tegen vergoeding genuttigd kunnen worden. De vraag is groot, dus de wachttijd lang en we gaan toch maar voor een frietje. Maar wat een sfeertje hier.
Lobke heeft haar duikbril niet af gehad en Jitse weet zich moeiteloos aan te passen. Hij weet wel raad met zand en water.

We gaan op tijd naar huis. We hebben vanavond nog iets op de planning. Dus even de tijd om thuis te relaxen, het zand af te spoelen en een lippenstiftje op te doen. Vanavond gaan we ons cadeau innen die we van onze lieve vrienden en familie hebben gehad.

We gaan naar een restaurant gelegen op een plantage: La Hacienda Olivia. Wederom een bijzondere plek zeg. Wat een entree. We lopen door een toog met prachtige planten en bloemen en komen op een plek met een prachtig terras, gezellige lampjes en een podium. Er wordt live-muziek gespeeld. Er zijn hier kippen, geiten, paarden en ezels, er is een speeltuin. Weer leuk voor onze kinders om hier lekker

rond te lopen en de muziek (wel een beetje hard, dus we moeten hard ons best doen om elkaar te verstaan) zorgt voor wederom een heerlijke sfeer. Er wordt volop gedanst, ook Ralph en Annelies wagen een Bachatatje, Rob krijg ik niet zo ver. Ralph 500 hints gegeven, maar hij heeft er geen gehoor aan gegeven. (ik hou hem nog tegoed Ralph (net als een potje Beach-ball) Dan maar aan de tafel een beetje meedeinen op de muziek. Ook prima. Norah, Ruben en Lobke hadden hun zinnen op een McFlurry Orea gezet, die op de terugweg nog bij de Mc Donalds gehaald. Afscheid genomen van Ruben, zijn school is weer begonnen, dus wij gaan hem niet meer zien, en we maken onze gang weer naar huis.

Dank je wel pap, mam, Beppie, Mark, Wiets, Eric, Bram, Fra, Robbert, Karin, Robert, Eline en Tom voor de heerlijke avond. Los van het feit dat we genoten hebben, zijn we enorm dankbaar met jullie die er voor ons zijn. We love you!

De slaapkamer en bed gecheckt op kakkerlakken en we gaan moe en voldaan naar bed. Weer een geslaagde dag zou ik zeggen.