Family Swim

Ik had er toch wel een beetje wakker van gelegen. Ik zag iedereen al als een natuurtalentje met vloeiende, sierlijke zwembewegingen door dat bassin heen gaan en daar zwom ik dan ergens tussen in.
Wij mochten met Jennifer mee naar de dok en we gingen met Chabelita zwemmen. Daar hoopte ik al op. Tijdens onze wandeling daar naar toe vertelde Lobke Jennifer over hoe weinig ik er van gebakken had tijdens het oefenen. O, was jij dat Pauke?, vroeg Jennifer. Ik had al gehoord dat 1 ouder het niet zo makkelijk vond. Op zijn minst gênant dat ik blijkbaar onderwerp van bespreking was geweest tijdens hun briefing. Krijgen we toch allemaal een zwemband in onze handen geduwd. En iedereen deed hem keurig om. Als ik dát had geweten. Aangekomen bij de dok mochten we gaan zitten. We gingen eerst even kennismaken met Chabelita. Ze kwam voor ons liggen en we mochten haar aaien. Lobke had het al verteld en ze had het goed uitgelegd. Een dolfijn voelt als een paprika onder water. Wat

een scheetje. Rob mocht het spits afbijten en ging het water in. Een rondje gezwommen met haar en daarna waren Lobke en ik aan de beurt. Ik met mijn vinnen en zwemband te water en ik ging als een tierelier. Niets aan het handje. Als een natuurtalent zwom ik met vloeiende, sierlijke bewegingen naar het aangewezen punt. En nu mochten Lobke en ik een rondje met haar zwemmen. Allemaal weer een kus gehad. Ze heeft haar kunstjes weer laten zien aan ons en ze is op boevenpad geweest. In plaats van dat ze rustig naar Lobke en mij toe zwom, zwom ze min of meer op ons in. (de chemie tussen dieren en mij is wat dat betreft een punt van discussie) Ze werd naar de dok gehaald en ze werd flink aangesproken door Jennifer. Ze kreeg een standje. De kleine deugniet. Maar het mocht ons niet deren, we hebben een hele bijzondere ervaring gehad en met volle teugen genoten. deze herinnering nemen we weer mooi mee naar huis.

Eenmaal de auto in zijn we door gereden naar een voetbalwedstrijd. Ralph voetbalt hier en had aan Rob gevraagd of hij mee wilde doen. Rob heeft zich lekker uit zitten sloven totdat hij sterretjes begon te zien. Is toch wel even anders, voetballen met 32 graden.

Eenmaal thuis het zwembad ingeplonst, even afkoelen was zeer gewenst, en is de familie Boekholt gezellig komen chillen. Leuke herinneringen opgehaald en heerlijk gekletst. We hebben een hele mooie zonsondergang gezien vanaf onze palapa en de mannen zijn met onze meiden nog op een 'nightswim' avontuur gegaan. Annelies en ik hebben nog een biertje open getrokken. (ja, ja, de rollen zijn soms goed verdeeld;)).
We zijn moe, maar tevreden ons bed ingedoken.