Vanmorgen weer vroeg wakker, nu door gezonde zenuwen. Over een paar uur zou het dan echt gaan gebeuren. Jitse kreeg zijn 1e dolfijntherapie. Spulletjes gepakt, alle mails nog even gecheckt, vergaten we echt niets? En daar gingen we. We zitten 1.4 kilometer van het CDTC, 2 minuten rijden. Ideaal. Even zoeken waar we onze auto moesten parkeren en waar precies de ingang was. Maar ik moet zeggen, alle eilandbewoners hier zijn even behulpzaam en even aardig. We werden een hek doorgestuurd en mochten plaatsnemen aan een picknicktafel. Natuurlijk even de andere gezinnen stiekem scannen. Help, ik hoorde veel Duits und Ich spreche keine Deutsch. Klein beetje rond gelopen en terwijl ik uitkeek over de bassins kreeg ik een klein positief break-downtje. Vreugdetraantjes is een beter woord denk ik. Het zouden niet mijn laatsten zijn. Best overweldigend allemaal. Al snel kwamen er twee dames aangelopen. Bibi en Delia. Bibi stelde zich voor als de therapeut, Delia als assistente en psycholoog. Delia nam Jitse mee en wij gingen zitten voor de amnese. Oftewel de kennismaking. We hadden natuurlijk heel veel aangeleverd. We kregen een compliment over de duidelijke verslagen die ze had gehad. En we merkten dat ze zich goed ingelezen had. Nou, dat schept vertrouwen. Ze vertelde ons dat Bonnie Jitse's therapiedolfijn ging worden. De ouwe rot onder de dolfijnen. Moeder van 2 dochter-therapie-dolfijnen, 32 jaar oud en de baas van alles en iedereen bij het CDTC. Nou, dat klonk veelbelovend. Als ze Jitse dan ook de baas zou zijn, kan het niet anders dan een succesverhaal gaan worden. Daarna werden we uitgenodigd in de familiekamer. Wat info over wat we allemaal konden verwachten en we konden wat vragen stellen. We werden mee naar beneden genomen naar een uitkijkpunt. Ouders mogen niet mee de dok op. Ze hebben niet echt uitgelegd waarom, maar de reden moet denk ik afleiding zijn. Ze moeten natuurlijk ongestoord hun werk kunnen doen en voor sommige kinderen is het misschien ook niet handig als pa en ma daar 1 meter verderop staan. Wij daar wachten en we zagen Jitse aan komen rijden in zijn rolstoel. Een super cool surfpak aan en een zwemvest er overheen. Even op de dok, maar hij wilde al snel het water in. Daar ging ie.
Helemaal hyper-de-pieper-al-spetterend stak Jitse van wal. Bonnie zwom keurig met hem mee. Jitse was in alle staten. Hij wilde ZELLUF zwemmen en hoe vrolijk hij ook was, hij was ook heel erg zijn best aan het doen om zich te ontdoen van Bibi. Bibi, respect, heeft hard haar best moeten doen om hem een beetje in het gareel te krijgen. Maar hij accepteerde het en werd steeds rustiger. Bonnie zwom al die tijd keurig met Jitse mee. En daar kwamen de kunstjes. Jitse werd met de snuit van Bonnie door het water geduwd, er werd een bal gebracht door Bonnie, hij heeft een kus gehad van Bonnie en ze heeft wat van haar springtalenten geshowd aan Jitse, Nou, geloof mij, weer hier en daar wat vreugdetraantjes, en ook bij Rob en mijn schoonmoeder. Zo onwerkelijk om je zoon daar in het water te zien MET een dolfijn. Zo lang naar toegeleefd. Zo overweldigend. En we zagen hem zo genieten. Hij deed het zo goed. Het was gewoon zo fantastisch!
Het laatste kwartier kreeg Jitse op de dok nog een heerlijke sensorische verwensessie. Hij werd ergens ingerold (diepe druk) en daarna rolden ze met iets over zijn armen, benen en nek heen. We konden het goed volgen vanaf het uitkijkpunt, maar het was net te ver voor details. Ik heb helaas ook niet echt goede foto's kunnen maken.

Lobke mag mee doen aan het 'siblings-programma'. Een programma voor de broertjes en zusjes van de therapiekinderen. Zij werd meegenomen door Floor (een man zeg ik er even bij) en door Noor. Lobke is meegenomen naar het Sea Aquarium en tijdens hun bezoek daar hebben ze een beetje gepraat over wat hun leuk lijkt om te mogen doen de komende 2 weken. Morgen wordt het programma bekend gemaakt, dus echt afgestemd op de behoeften van de kinderen. We moeten het nog horen, maar ik heb al Flamingo's voeren voorbij horen komen en snorkelen. Ze mag mee op pad met de dolfijntrainers en ze mag een keer mee de dok op. Voor haar gaat dit ook een bijzondere ervaring worden. Ook hebben wij dit weekend de Family Swim, ofwel mogen Rob, Lobke en ik ook het water in met de grote baas, Bonnie. Nu al zin in. Ik zie me al in een handstandje bovenop Bonnie door het bassin razen. Ook kunnen Rob en ik ons inschrijven voor diverse workshops. (zwemmen met vinnen wordt er daar sowieso 1 van) Daar gaan we vanavond ons hoofd over buigen. Het is dus echt een beleving voor heel het gezin. Zo goed geregeld!

En daar kwam Jitse weer aan. Grote glimlach op zijn gezicht en een hele tevreden Bibi.
Tot morgen Bibi. Tot morgen Bonnie.