Dag 6.. Three Sisters (Blue Mountains)

Vanochtend vroeg opgestaan om uit te checken. Verse jus gehaald en de bus naar het Centraal Station genomen. Aangezien je daar geen eten kon kopen heb ik maar wat energierepen en amandelen gehaald.

De treinreis naar Katoomba duurt ongeveer 2 uur en kost op zondag maar 2,50 dollar (minder dan 2 euro). Op de een of andere manier boekt ie bij mij bij uitchecken (als ik het goed gezien heb) maar 1,45 dollar af (nog geen 1 euro). De trein rijdt langs diverse dorpjes; vaak ruim opgezet met brede lanen en veel laagbouw. Mooie bungalows, woonwagenhuizen en oude, beetje vervallen huizen wisselen elkaar af. De omgeving is vrij vlak en niet bijzonder mooi. Een meisje dat naast me komt zitten is nieuwschierig naar wat ik ga doen en waar ik vandaan kom. Dat heb je hier al vrij snel merk ik. Of je nou ergens een flesje water gaat halen, eten bij de KFC bestelt of ergens aan het ontbijten bent, als ze merken dat je hier niet vandaan komt heb je al snel een praatje. Ze zijn echt oprecht geinteresseerd. Naarmate de reis vordert wordt de omgeving steeds mooier, groener en heuvelachtiger. De oude bakstenen stationnetjes zijn schattig.

Aangekomen in Katoomba. Een dorpje aan de voet van de Blue Mountains vlakbij de welbekende Three Sisters. Om het toerisme te stimuleren is er een volksverhaal rond de rotsformatie gecreëerd. Deze wordt onterecht verteld als een eeuwenoude Aborigonal-legende die vertelt dat 3 zussen verliefd werden op 3 mannen van een andere stam. Het was echter verboden met ze te trouwen. Er ontstond een gevecht. Om de zussen te beschermen veranderde een wijze ze in steen. Jammer genoeg overleed de wijze tijdens het gevecht en kon niemand ze weer terug veranderen. Het echte verhaal: door water en erosie zijn ze zo gevormd. Dit proces gaat nog steeds door waardoor er op een gegeven moment weinig van overblijft.

Katoomba is verder niet heel bijzonder. Een rustig, oud dorpje met een hoofdstraatje met wat winkeltjes en eettentjes. Onderweg naar de Blue Mountains loop je door een "buitenwijkje" met veel oude, beetje vervallen/armoedige houten huisjes met tinnen (roestige) dakplaten waarvan de ramen zijn afgesloten met oude gordijntjes. Op straat is het er doodstil. Een beetje een creepy sfeertje. Ik heb meerdere keren aan die vent uit Ohio moeten denken.. brrr. Onderweg vanuit mn hostel bood een oude man, met een verlekkerde blik in z'n ogen, me nog een lift aan. Nee dank u. Mijn huisgenoten kijken me aan of ik gek ben; creepy? Volgens het Nederlandse meisje is het hier heel veilig en is het heel normaal dat ze je hier een lift aanbieden. Het zal best.

Mijn hostel is echt top en ligt net buiten het "centrum" aan de andere kant van het stadje. Het is een lief klein huisje, omgeven door groen dat uitkijkt over een groen dal met huizen, met in de verte de Blue Mountains. Het heeft schone kamers met houten stapelbedden, douches met houten deuren, een grote keuken, een woon/eetkamer, een leeskamer en er is zelfs een bad. Ook heeft het een veranda waar je lekker en leuk kan zitten. De vrouw van de "receptie" is super aardig en heeft me een kaart (wandelroute) en tips over de omgeving gegeven.

Ik heb uren door de Blue Mountains gewandeld; een mooie route door de bossen, langs enkele watervallen(tjes) en over de kliffen vanwaar je prachtige vergezichten hebt. Onderweg heb ik nog bijna op een slangetje gestaan. Ik zag nog net iets grijs naast m'n voeten wegglijden. Ik sprong letterlijk een meter de lucht in. Tijdens het wandelen nog wat mensen tegengekomen waaronder een gozer uit Nieuw-Zeeland die nu in Sydney woont en een Spanjaard die net 2 maanden door Nieuw-Zeeland heeft gereisd. Als ik hun mag geloven is Nieuw-Zeeland echt heel mooi. Ik ben geëindigd bij de Three Sisters waar je een toeristisch uitkijkpunt hebt. Ik was er pas begin van de avond dus gelukkig waren er weinig toeristen.

Op de terugweg bij de Aldi (ja echt) boodschappen gedaan. Ik moet toch echt wat meer lowbudget gaan
doen ;) Lekker gekookt en met een paar Nederlanders gekletst die hier ook zitten. Grappig dat je die nu hier in de middle of nowhere tegenkomt. Mijn nieuwe kamergenoten zijn: een stille iksnurkkeihard/slaapcreepymetmijnogenhalfopen jongen, een leuk tattoo meisje die net uit Vietnam komt en nog 2 rustige vriendinnen. Ook hier zijn er een paar erg op zichzelf. Blijkbaar is dat toch niet zo vreemd. Ik slaap weer boven, waar je toch iets meer privacy hebt. Ik ben er eigenlijk wel al aan gewend om met meerderen op een kamer te slapen. Het bed ligt prima en kraakt en piept tenminste niet.

Nog een nachtje erbij geboekt en morgen een andere route lopen.