Vanacht weer rommelig geslapen en over Tasmanië gedroomd. Ik kan er prima mee omgaan dat ik alles zo'n beetje op het laatste moment regel maar mijn onderbewustzijn blijkbaar iets minder. Ik heb niet écht rust zo. Zodra ik wakker word schiet er gelijk van alles door m'n hoofd.

Opgestaan, spullen gepakt en uitgecheckt; de auto moet weer terug. Ik ben op tijd maar ik ben vergeten de auto weer vol te tanken dus dat heb ik nog maar even gedaan; als zij dat moeten doen, dan ben je het dubbele kwijt. Even was ik bang dat ik veel meer moest betalen omdat ik dacht dat er een limiet van 500km op zit maar dat viel mee; het is 500km per dag. Nog even gevraagd of ze mee wil lopen zodat we de auto samen kunnen bekijken en kunnen concluderen dat alles oké is (dat doen ze hier blijkbaar niet; ja achteraf); maar alsnog vergeten er allebei voor de tekenen. Beetje dom. Mn telefoon lag nog in de auto. Ook een beetje dom.

Met het busje en de skybus weer terug naar het station in Melbourne. M'n backpack voor even in de kluis gedaan, een brekkie-to-go gehaald en de stad in. Ik voel me buitengewoon goed en vind het wel weer gezellig om terug in de stad te zijn. Een paar cremetjes gekocht, m'n best moeten doen om niet lekker te gaan shoppen (zo zin in) en langs het postkantoor gegaan. Mijn kleren zijn nog steeds niet aangekomen. Ik heb geen track en trace nummer dus het is ook lastig te achterhalen zo. Zal Ann vragen of ze die heeft meegekregen. Morgen nog maar een keer proberen en anders wordt het donderdag! omdat er naast kerst nog meer feestdagen zijn ofzo. Dat is een beetje laat, ik ben eigenlijk niet van plan om hier heel de week te blijven. Hopelijk is het er morgen. Daarna nog geluncht in mijn favoriete sushi tentje (dat is het "nadeel" van in een grote stad zijn; het kost meer geld; voor mij dan).

Backpack weer opgehaald en naar mn hostel (Urban City) dat aan de andere kant zit gegaan. Ik besluit om de tram te nemen, om er daar achter te komen dat ze hier een andere OV-kaart hebben. Waarom?! Deze dus maar aangeschaft en het minimum bedrag van 7 dollar opgezet, want meer had ik niet los. Ik stap in een niet al te gezellige buurt uit met veel autobedrijven e.d. Rechts zie ik de wijk St. Kilda; dat ziet er, vanaf een afstand, wel leuk uit. M'n hostel ligt links, zowat onder de snelweg (de Mac ligt er echt onder, met m'n hostel er tegenover). Vanbinnen ziet het er netjes uit, je krijgt een kaart om je deur mee te open; ik zit in kamer 314, bed c. Ik word "allerhartelijkst" begroet door m'n onderbuurvrouw (bed a) die haar bed heeft afgeschermd met een doek. Het kan dus nog erger. Op een gegeven moment haalt ze het doek een stukje opzij om toch nog even gedag te zeggen. Wat sociaal van d'r. Ze heeft al haar spullen onder het bed uitgestald en ik vraag me af waar ik me tas moet laten. Ik probeer d'r aandacht te trekken, wat uiteindelijk lukt, om te vragen of ze een beetje plaats wilt maken zodat ik m'n tas er ook onder kan zetten. Dat is blijkbaar niet helemaal de bedoeling, degene die het bed onder heeft krijgt alle ruimte en die boven ligt legt z'n spullen tegen de muur, om me vervolgens op de kluizen te wijzen. Die had ik nog niet gezien. Daar kan alles in. Mooi. Maar toch.. Ik tref het niet echt met gezellige mensen op mijn kamer, en bedenk me dat dit vast een hele gezellige kerst gaat worden. Niet dat ik daar nou zo heel veel om geef maar een beetje gezelligheid zou leuk zijn. De hostel organiseert wel een kerstlunch met kalkoen enzo, miss dat ik me daar dan wel voor aanmeld. Maar waarom een lunch? Het wordt 30 graden. En ik vraag me af of daar nou wel zoveel animo voor is.

Op naar het strand. In de tram werkt m'n OV-kaart ineens niet meer. Shit. Ik heb 'm natuurlijk al een keer gebruikt, misschien is mn saldo te laag. Ik besluit om toch maar te blijven staan en zwart te rijden. Ik voelde me niet echt op m'n gemak, maar het was zo druk dat ik geen controle verwachtte. De tram rijdt door een leuke buurt met mooie huizen en ik stap bij de haven uit. Er is een grote pier en er liggen veel bootjes. Hier liggen ook een aantal mensen aan het strand. Ik besluit om nog wat verder te lopen naar het echte St. Kilda strand. Hier is een boulevard met veel tentjes en het is druk. Heel druk.
Eenmaal op het strand kijk ik eens om me heen en het lijkt er op dat ik in Lorret del Mar ben beland. Voornamelijk (stoere) jeugd, die soms met radio's lopen te zeulen.

Maar goed ik lig op het strand, dus voor nu oké. Toen de zon weg was besloot ik om terug te gaan. Ben best een beetje moe en wil relaxen en eindelijk eens m'n reisverslagen gaan verwerken (ik heb tenslotte goede Wifi gekocht). Ik loop een stukje door de buurt terug, langs de terasjes en eettentjes waar iedereen gezellig met elkaar aan het kletsen is. Ik wou dat m'n meisjes hier waren; heb ook wel even zin in echte gezelligheid. Ik volg de tramlijn zodat ik in ieder geval goed loop en altijd nog een stukje mee kan rijden, al zit het me niet lekker dat ik dan weer zwart moet rijden. Ik zie nl nergens iets waar ik m'n kaart op kan laden. De tramlijn volgen is op zich een goed idee, als je de goede volgt. Ik kwam er gelukkig al redelijk snel achter dat ik niet de goede kant op ging dus maar weer een stuk terug gelopen. Daar toch maar op de tram gestapt (het is te ver lopen) en gehoopt dat er geen controle zou komen. Gelukkig was dat ook niet zo, maar het voelde wel alsof iedereen doorhad dat ik zwart aan het rijden was.

Ik zat nog vol van de sushi maar ik moest toch nog wat eten anders heb ik straks weer honger. Aangezien ik, op het eerste oog, niks anders dan die gezellig Mac onder de brug zag, heb ik daar maar wat gehaald. Morgen de buurt maar even ontdekken. Terug in m'n hostel zie ik door de spijlen heen een ander meisje (bed b) die aan de telefoon zit. Zij zie mij niet, want de bedden staan achter elkaar en de kluizen zitten er tussen en ik slaap op het voorste bed, maar ze hoort me natuurlijk wel. Op een gegeven moment komt ze uit bed en zegt gedag. Ik ben gaan douchen en in bed gaan liggen met m'n tablet. Het derde meisje (bed d) komt later en die zegt een stuk enthousiaster gedag om later de deur weer uit te gaan. Het is een vrij gekleurd gezelschap, heb echt geen idee waar ze vandaan komen. Onderling praten ze ook niet met elkaar. Ik merk dat ik in zo'n sfeertje ook geen zin heb om m'n best te doen om contact te leggen. Je kan beter bij een paar vriendinnen op de kamer zitten denk ik, want de reizigers alleen zijn ook echt meer op zichzelf. Tenminste, degene die ik (meestal) aantref dan. Bed b ligt al te slapen en ik ga ook zo slapen. Bed a en d zijn de deur uit.

Ik heb vandaag geen foto's gemaakt.