Vanochtend op tijd opgestaan en afscheid van Sam genomen. Het is tijd om naar Tasmanië te gaan. Met de trein was ik binnen een half uurtje op Sydney Domestic Airport. Ruim op tijd. In een comfortabele stoel, met uitzicht op het vliegveld, heb ik met een gezond sapje naar de vliegtuigen zitten kijken en aan mijn reisverslag gewerkt. Oh ja.. Ik ben weer eens wat kwijtgeraakt: mijn travelbag. Verdomme!! Ik heb mezelf vanochtend ernstig vervloekt. Gaat lekker zo. En dat ding is net zo handig. Nu dus maar zonder travelbag. Ik schatte in dat het voor Tasmanië niet nodig is om mijn tas in te laten sealen. In het vliegtuig zat ik bij het raam. Yes. Er kwam een stel naast me zitten waarvan de man mij al snel zijn vest aanbood omdat het eruit zag alsof ik het koud had. Was niet zo, maar toch erg aardig. De vlucht duurde 1,5 uur. Eitje. Ik was nog bijna in slaap gevallen. Ben zo moe de laatste tijd. Bij aankomst zie je vanuit het vliegtuig het groene, heuvelachtige landschap. Grappig om te zien dat de landbouwgronden niet in nette vierkante en/of rechthoekige velden zijn verdeeld, maar of in geen vorm of in cirkels; net als de graancirkels. Heel apart. Vanaf het vliegveld heb ik een shuttlebus naar de stad genomen; er rijdt geen openbaar vervoer.

Binnen 20 minuten was ik in het centrum vanwaar het maar een klein stukje lopen is naar mijn hostel/hotel dat middenin het centrum ligt. Het is een hotel en hostel in één: The Brunswick Hotel & Tassie Backpackers. Het was het enige beschikbare hostel waar ik, vanwege mijn leeftijd, in mag. Ik heb een female dorm voor 10 personen geboekt. De recensies zijn nogal uiteenlopend: van helemaal niks tot fantastisch. Hoe kan dat nou?! Er staan meerdere reviews van vrouwen die het niet aanraden om hier als vrouw alleen heen te gaan. Er wordt nogal wat gedronken en de mannen kunnen dan blijkbaar nogal.. bijdehand zijn. Kom maar op :) Je komt binnen in een nette, sfeervolle bar vanwaar je doorloopt naar de receptie van de hostel. Achter de receptie zit een relaxte jongen met lang haar en een trui aan uit de jaren 50. Heel vriendelijk. Toen ik om een kluisje vroeg zei hij dat dat niet nodig is hier. Doe toch maar wel. Ik kreeg nummer 29 maar moest eerst even kijken of dat nummer wel bestaat. Haha wat?! Ja, hij heeft nogal wat sleutels maar weet ook niet precies welke nou wel of niet goed zijn. Okee.. Nummer 29 bestaat. De kluisjes zijn net buiten mijn kamer. Er staan 5 stapelbedden in mijn kamer en ik heb het onderste bed (eindelijk! Is toch wat makkelijker uitstappen) van een bed dat in een hoek staat. Prima. Er is 1 Chinese vrouw aan wie ik me zoals beloofd voorstelde. Vond ze denk ik heel raar. Er zijn zo te zien 5 bedden bezet. Dat valt mee.

Na mijn spullen neergezet te hebben ben ik de stad ingegaan. De winkeltjes gingen net dicht. Het is verder heel rustig op straat. Ik heb ergens een burrito gegeten en ben naar het water, de haven gelopen. Er liggen verschillende bootjes en er zijn een paar restaurantjes en terasjes. Ik ben verder langs de kade naar Salamanca gelopen. Op zaterdag schijn je daar een leuke markt te hebben. Er staan wat oude pakhuizen met winkeltjes, restaurantjes, barretjes en terasjes. Ziet er gezellig uit. Vandaar zag ik ergens een bordje dat naar het oude centrum verwijst. Na een trap opgelopen te hebben kwam ik, na nog een stukje lopen, in een sfeervol buurtje met (som) kleurrijke huisjes en een paar winkeltjes en restaurantjes terecht. Ook dat ziet er gezellig uit. Daar bij een Italiaan, ik kon het niet weerstaan, een small garlic pizza besteld. Mmmmm. Met m'n pizza terug naar beneden naar een parkje gelopen en daar op een bankje gaan zitten om mensen te kijken. Onderweg liep ik nog langs een leuk tentje met een oude bus in de tuin waar mensen wat aan het drinken waren. In het park zaten nogal wat 'artistieke' mensen: hippies en yogis - met onverzorgd, opgeschoren of aangevreten haar - die zaten te blowen, gitaar te spelen of yoga oefeningen (op elkaar) aan het doen waren. Ook liep er een blootsvoets meisje rond, met een groene doek en haken om haar nek, die langdurig en uitgebreid alle bomen aan het bekijken was. Eest dacht ik dat ze misschien een boomknuffelaar was, toen dacht ik dat ze zich aan een boom zou vastbinden, uit protest ofzo, maar toen ineens was ik haar kwijt.. om haar niet veel later in een boom te zien hangen, waar ze gewikkeld in haar doek de meest acrobatische oefeneningen deed. Onder de boom zat een gozer gitaar te spelen. Er gebeurde van alles dus ik heb me daar vrij lang vermaakt. Een nieuwschierige, waarschijnlijk hippie maar hij zag eruit als een zwerver, kwam nog "onopvallend" even kijken hoe ik eruit zag. Hij stond al een tijdje vanaf een afstand te kijken en liep daarna een totaal andere richting op om vervolgens ineens naast mij uit te komen en heel langzaam, en me heel indringend aankijkend, voorbij kwam lopen. Grappig. Op een gegeven moment werd het koud en ben ik naar mijn hostel teruggegaan. Ik heb er nog even aan gedacht om mijn twee wijntjes in de bar (bij inchecken krijg je een bonnetje voor 2 drankjes voor de prijs van 1) te gaan drinken maar met de berg knoflook die ik op had kon dat echt niet. Zal je natuurlijk net zien. Langzaamaan werd het steeds drukker in mijn kamer en alle 10 de bedden zijn nu bezet. Het is een gemengd gezeldschap; een paar chinezen en van de rest weet ik eigenlijklijk niet waar ze vandaan komen. Ik heb even m'n serie gekeken en ben gaan slapen.