Het weer was vandaag niet zo mooi; wel een stuk warmer, maar met regen, een beetje benauwd. Na mijn ontbijt ben ik door de Queen Victoria Gardens naar de "Botanical Gardens" gelopen. Het is er mooi, mooier dan in Sydney. Doordat het een beetje regende rook het ook lekker. Het is interessant om al die bomen en planten van over heel de wereld te zien. Er is ook een (kleine) warme kas met tropische planten en er is een stukje aangelegd waar het net lijkt of je door het regenwoud loopt. Ook is er een meer, waar je met een gondel overheen kan varen. Overal staan bordjes dat het het broedseizoen van de langnek schildpadden is en dat je die tegen kan komen. Ik heb ze helaas niet gezien. Ook had ik de hoop om een Opossum te zien, maar helaas.

Vlakbij ligt de "Shrine of Remembrance". Hier worden de mannen en vrouwen van Victoria herdacht die tijdens de Eerste wereldoorlog gevochten hebben. Het monument was van binnen best indrukwekkend om te zien; alsof je in een soort piramide staat, met aan de top "het licht". Het licht schijnt op een gedenksteen met de tekst: 'Greater love hath no man'.

Onderweg naar de South Melbourne Market weer langs de leuke en soms mooie huizen met gietijzeren hekken en/of balkonnetjes gelopen. Eenmaal aangekomen bleek de markt dicht te zijn. Alle winkeltjes zijn ook dicht. Het is ook vandaag een soort feestdag maar ik heb geen idee wat precies.

Terug in mijn hostel snel een boterham gegeten en even gerelaxed. Ik zit nu in een fase dat ik 's middags instort. Ook slaap ik 's nachts nu gelukkig beter. Ik heb het gevoel dat ik een hoop slaap in te halen heb.

's Avonds toch de deur uitgegaan om de pinguïns te zien. Yep, die komen hier ook op het strand, of beter gezegd, de rotsen. Zonder dat je er voor hoeft te betalen. Lisa had me dat verteld. Wow.. dat maakt die hele rit naar Philip Island nog zinlozer. Ik heb de tram naar St Kilda Beach genomen en ben in het stadje bij alle restaurantjes en barretjes uitgestapt. In de tram was ik in eerste instantie, natuurlijk, naast de "dorpsgek" gaan zitten. Ongevaarlijk, hij zong (met handgebaren) alleen maar hetzelfde liedje "In my life, there's been heart ache and pain..", maar hij stonk, dus ben toch maar ergens anders gaan zitten. Van daar langs Lunpark, een soort kermis, en het strand, naar de pier gelopen. Het was er al redelijk druk met toeristen. Was te verwachten. Aan het eind van de pier zijn rotsen waar een aantal toeristen op en tussen liepen om de pinguïns te zoeken. Sommigen met succes geloof ik. Arme beestjes... Naar beneden loopt een houten trap naar een houten vlonder waar je op kan staan vanwaar je ze kan zien aan komen zwemmen. Dit kwam me bekend voor: bij 3 op reis gezien. Na even gewacht te hebben kwamen er een stuk of zes aan gezwommen. Ik dacht er al eerder eentje "gezien" te hebben maar dat bleek een aandachtsgeile rat te zijn. Alsof het een showtje weggaf. De pinguïns gingen bijna allemaal naar het stukje waar geen toeristen stonden en waar de rotsen gelijk begonnen. Logisch. Die stomme toeristen gingen op het randje van de vlonders zitten, met hun benen bungelend naar beneden of stonden zelfs op het stukje strand dat er ook was. Die beestjes kunnen dan geen kant meer op. Echt.. dat kan je toch zelf ook wel bedenken?! Maar er was er eentje, alsof die het speciaal voor mij deed (om ook mijn 2e (korte) ritje niet zinloos te maken) die precies bij mij uit het water op een rotsje sprong, nou ja.. meer moeilijk er op klimmend, en toen onder de vlonder verdween om bij de rotsen te komen. Ahhhh. Ik heb ergens gelezen dat dit de kleinste pinguïns van de wereld zijn en deze was inderdaad heel klein. En meer grijs dan zwart. Het ging vrij snel dus heb er maar een vage foto van. Later kwamen er nog een paar maar die gingen ook gelijk naar links, naar de rotsen. Vanaf de trap kon je er twee zien maar het werd al donker dus echt goed zag je het niet meer. Dat was het. Ook niet echt een spektakel dus, maar ik heb ze tenminste, eindelijk, gezien.