Ik heb vanacht best goed geslapen. Het was vrij koud maar ik had genoeg dekens. Op tijd weer wakker om uit te checken; wat inhoud dat ik mijn sleutel in mijn kamerdeur moest laten zitten. Het hotel/bar/restaurant wordt trouwens tijdelijk beheerd door een jong stelletje die hier 6 weken geleden naar toe zijn verhuisd. Ze proberen op deze manier genoeg geld te sparen om door Europa te reizen. Na mijjn stevige ontbijt; eieren, spek, champignons, tomaat en toast ben ik weer op weg gegaan. Het waait echt keihard.

De weg van Weldborough naar de Bay of Fires gaat door groen heuvellandschap en beboste bergen om vervolgens verder te gaan over een gravelweg door de bossen. Bay of Fires is een mooie baai met azuurblauw water. Ik heb een stukje over het strand gelopen maar het waaide zo hard dat het bijna niet te doen was. Ik was er dus vrij snel weer weg. Ik heb mijn weg vervolgd naar Binalong Bay, wat niet veel verder ligt. Wow. Wat een mooie baai. Azuurblauw water omringd door groene heuvels, echt prachtig. Daar was het iets beter te doen. Ik had een beschut plekje gevonden waar ik uit de wind lag. Er is ook een een apart stukje water dat uitkomt in zee. Het grappige is dat daar een soort natuurlijke "wildwaterbaan" is ontstaan. Toen ik het water in wilde gaan zakte ik tot mijn knieën in het zand. Letterlijk. Ik weet nu hoe drijfzand voelt. Beetje eng. Je kon er op zich wel weer uitkomen maar toch. Ik ben het ijskoude water ingegaan en door de "wildwaterbaan" gegaan. Echt grappig. Daarna nog een stuk over het strand gelopen, wat eten gehaald (squid en chips) en in de zon gelegen. Heerlijk.

Een paar uur later ben ik het dorpje St. Helens ingereden met het idee om even op een terasje te zitten en mijn overnachting voor vanavond te boeken. Ik heb meerdere keren over St. Helens gehoord/gelezen maar ik snap niet zo goed waarom. Er zijn niet eens terasjes. Ja bij de take away zaakjes met plastic stoelen. Daar had ik geen zin in. Ergens op een parkeerplaats heb ik op Booking.com gekeken waar ik een hostel in de buurt (nog dik een half uur rijden denk ik) van Frechinet Park waar ik morgen heen wil gaan vond. Omdat ik niet echt wijs werd uit de aangeboden kamers besloot ik er maar gewoon heen te rijden. De weg vervolgde zich door heuvelachtig landschap met groen/gele weiden en uitzicht op de bergen om af en toe bij de kust uit te komen waar je soms een mooi uitzicht hebt op de baaien met azuurblauw water. Op een gegeven moment zag ik borden met Frechinet Park en Coles Bay en ik besloot de afslag te nemen. Het was eind van de middag, ik had nog genoeg tijd over en ik dacht dat Coles Bay wel een mooie baai zou zijn. Is het ook, maar het waaide te hard. Voordat ik weer wegreed om naar het hostel te gaan dat ik op Booking.com had gezien, zag ik in Coles Bay de YHA hostel voor backpackers. Dat is één van de betere onder de hostels in Australië. In Strahan was ik er ook al toevallig langsgereden maar Booking.com laat deze dus, blijkbaar, niet zien. Kan ook zijn omdat ze vol zitten. Onderweg terug bedacht ik me dat ik net zo goed had kunnen vragen of er iets beschikbaar is. Het ligt namelijk letterlijk aan Coles Bay, aan de voet van het Frechinet Park. Een mooie omgeving. Ik ben dus weer omgekeerd en teruggereden toen ik me bedacht dat dit hostel waarschijnlijk een age limit heeft. Dat kon ik me nog vaag herinneren. Ik gokte het er toch op en deed net of ik gek was en ben niet over mijn leeftijd begonnen. Tot nu toe heb ik nog nergens mijn paspoort moeten laten zien, dus hier misschien ook niet. Dat klopt: de man vroeg alleen mijn naam en dat was het. Ik ben dus binnen. Yes! Voor 20 Euro per nacht. Mooi, weet ik dat voor de volgende keer. Ik heb 2 nachten geboekt omdat ik hier morgen ook heel de dag bezig ben. Naast het hostel is ook een camping. Ik deel mijn kamer met nog 2 meiden; een Duits meisje en een Zwitsers meisje. Gezellig om weer even in een hostel te zitten en een gezellig gesprek te hebben. Dat heb ik de afgelopen dagen wel gemist. Duits meisje reist met de bus, wat dus bijna niet te doen Is. Ze zit hier nu al 5 dagen vast; maandag kan ze de bus naar Launceston nemen. Zelfs naar het Frechinet Park, wat toch nog best een stukje lopen is vanaf hier, heb je een auto nodig. Ik ben toch blij met mijn dure auto. Je kan anders bijna alleen van "grote" stad naar "grote" stad rijden om vanaf daar, als je geluk hebt, dure excursies te boeken naar de bezienswaardigheden/natuurparken. Na het douchen ben ik naar het "centrum" gereden wat uit een supermarkt/vvv kantoor/postkantoor in één en een gezellig Italiaans restaurantje bestaat. That's it haha. Daar heb ik dus wat gegeten, met uitzicht op zee en de bergen. Niet verkeerd. Ook in dit hostel is de Wifi niet optimaal. Je moet er voor buiten staan wat nu, nu de zon weg is en het best hard waait, best fris is. Ik ben nu met mijn reisverslag bezig en ga zo slapen.

Mijn reis hier in Tasmanië had dus best wat goedkoper gekund als je in de grotere steden in hostels verblijft en dan vanaf daar met de auto dagtripjes maakt naar de bezienswaardigheden en natuurparken. Maar je rijdt dan wel vaak, en lang, heen en weer en je mist de stops/overnachtingen in de meest bijzondere of soms minst bijzondere plekken die de reis toch leuker maken.