Australië

Vanochtend alweer vroeg wakker en op de veranda in het zonnetje geprobeerd aan m'n reisverslag te werken. Bijna niet te doen met de WiFi hier; vandaar dat ik ook achter loop. Bijna iedereen is redelijk vroeg wakker om de hort op te gaan. Bij de "receptie" kan je wandelroutes halen maar tegen de tijd dat ik klaar was, was die gesloten (sluiten eind van de ochtend om later in middag weer open te gaan). Op tafel in de "woonkamer" zag ik een wandelkaart van de Wentworth Falls liggen met een beschrijving hoe je daar met de bus kan komen. Daar ga ik heen.

Beste beslissing ever; het is de mooiste wandeling die ik ooit heb gemaakt. Nog veel mooier dan die van gisteren. De National Pass route brengt je door bossen, langs verschillende watervallen (groot en klein) waar je soms bijna letterlijk onderdoor loopt, langs en onder (soms gebukt) de cliffranden door met soms prachtige vergezichten. Soms liep je onder een straaltje water dat van een cliff in druppels naar beneden viel waar dan de zon op scheen; echt prachtig (foto linksonder pagina 34). De route is iets uitdagender dan gisteren waarbij je meer over "natuurlijke" paden, (natte) stenen en boomwortels loopt maar is niet moeilijk. Toen het bijna begon te onweren werd het nog iets spannender. Ik heb af en toe een sprintje genomen om bij "veiligere" delen te komen. Door de regen waan je jezelf af en toe echt in de tropen. Door de regen rook je ook de eucalyptusbomen beter. Ruikt zo lekker. De witte kaketoes die er rondvliegen maakten, zeker toen het begon te onweren, echt een herrie. Wat kunnen die schreeuwen zeg. Maar wel gaaf om te horen. Ik ben zeiknat geregend maar toen het opklaarde was ik ook zo weer droog. Op een gegeven moment keek ik uit op een waterval waar onderaan de waterval een regenboog was ontstaan; adembenemend mooi. Jammer dat dat op een foto niet echt overkomt. Leuk feitje: de Blue Mountains worden ze genoemd omdat de dichte eucalyptusbossen een blauwe gloed afgeven.

Ik wilde weer met de bus terug naar Katoomba maar dat duurde nogal lang (geen idee ook hoe laat die kwam) en ik werd gek van de vliegen. Je ziet toch wel eens van die paarden met al die vliegen in hun ogen en op hun lijf, proberend ze af te schudden met hun staart? Nou precies zo, maar dan op mij. Ik heb ze vervloekt. Meerdere keren. Wat super irritant zeg. Niet tijdens de hike maar gewoon op straat. Bij Alice Springs (Outback) schijnt het nu helemaal erg te zijn. Daar moet je met een soort net over je hoofd lopen omdat het anders niet te doen is. Daar ga ik nu dus zeker niet heen. Van ellende ben ik naar het station gelopen om de trein te pakken (lopend heb je er iets minder last van).

Terug in Katoomba (na eerst bij de verkeerde halte uitgestapt te zijn, zucht..) ben ik eerst langs de Aldi gegaan om nog wat dingetjes te halen. Moet er nog steeds aan wennen dat ze bij de kassa aan je vragen hoe het met je gaat. Dat doen ze echt overal en is heel normaal in Australië. Zo vriendelijk, vrolijk en enthousiast, daar kunnen ze bij ons nog een voorbeeld aan nemen. Terug in m'n hostel gekookt en een praatje gemaakt met de Nederlanders en tattoo meisje. Morgen moet ik uitchecken.. twijfel nog (lekker laat) of ik nog een nachtje wil blijven. Maar ik denk dat ik de trein terug naar Sydney pak om vandaar weer langs de kust naar het zuiden te gaan.

ssappie79

42 chapters

16 Apr 2020

Dag 7.. Wentworth Falls (Blue Mountains)

December 12, 2016

|

Katoomba

Vanochtend alweer vroeg wakker en op de veranda in het zonnetje geprobeerd aan m'n reisverslag te werken. Bijna niet te doen met de WiFi hier; vandaar dat ik ook achter loop. Bijna iedereen is redelijk vroeg wakker om de hort op te gaan. Bij de "receptie" kan je wandelroutes halen maar tegen de tijd dat ik klaar was, was die gesloten (sluiten eind van de ochtend om later in middag weer open te gaan). Op tafel in de "woonkamer" zag ik een wandelkaart van de Wentworth Falls liggen met een beschrijving hoe je daar met de bus kan komen. Daar ga ik heen.

Beste beslissing ever; het is de mooiste wandeling die ik ooit heb gemaakt. Nog veel mooier dan die van gisteren. De National Pass route brengt je door bossen, langs verschillende watervallen (groot en klein) waar je soms bijna letterlijk onderdoor loopt, langs en onder (soms gebukt) de cliffranden door met soms prachtige vergezichten. Soms liep je onder een straaltje water dat van een cliff in druppels naar beneden viel waar dan de zon op scheen; echt prachtig (foto linksonder pagina 34). De route is iets uitdagender dan gisteren waarbij je meer over "natuurlijke" paden, (natte) stenen en boomwortels loopt maar is niet moeilijk. Toen het bijna begon te onweren werd het nog iets spannender. Ik heb af en toe een sprintje genomen om bij "veiligere" delen te komen. Door de regen waan je jezelf af en toe echt in de tropen. Door de regen rook je ook de eucalyptusbomen beter. Ruikt zo lekker. De witte kaketoes die er rondvliegen maakten, zeker toen het begon te onweren, echt een herrie. Wat kunnen die schreeuwen zeg. Maar wel gaaf om te horen. Ik ben zeiknat geregend maar toen het opklaarde was ik ook zo weer droog. Op een gegeven moment keek ik uit op een waterval waar onderaan de waterval een regenboog was ontstaan; adembenemend mooi. Jammer dat dat op een foto niet echt overkomt. Leuk feitje: de Blue Mountains worden ze genoemd omdat de dichte eucalyptusbossen een blauwe gloed afgeven.

Ik wilde weer met de bus terug naar Katoomba maar dat duurde nogal lang (geen idee ook hoe laat die kwam) en ik werd gek van de vliegen. Je ziet toch wel eens van die paarden met al die vliegen in hun ogen en op hun lijf, proberend ze af te schudden met hun staart? Nou precies zo, maar dan op mij. Ik heb ze vervloekt. Meerdere keren. Wat super irritant zeg. Niet tijdens de hike maar gewoon op straat. Bij Alice Springs (Outback) schijnt het nu helemaal erg te zijn. Daar moet je met een soort net over je hoofd lopen omdat het anders niet te doen is. Daar ga ik nu dus zeker niet heen. Van ellende ben ik naar het station gelopen om de trein te pakken (lopend heb je er iets minder last van).

Terug in Katoomba (na eerst bij de verkeerde halte uitgestapt te zijn, zucht..) ben ik eerst langs de Aldi gegaan om nog wat dingetjes te halen. Moet er nog steeds aan wennen dat ze bij de kassa aan je vragen hoe het met je gaat. Dat doen ze echt overal en is heel normaal in Australië. Zo vriendelijk, vrolijk en enthousiast, daar kunnen ze bij ons nog een voorbeeld aan nemen. Terug in m'n hostel gekookt en een praatje gemaakt met de Nederlanders en tattoo meisje. Morgen moet ik uitchecken.. twijfel nog (lekker laat) of ik nog een nachtje wil blijven. Maar ik denk dat ik de trein terug naar Sydney pak om vandaar weer langs de kust naar het zuiden te gaan.

Share your travel adventures like this!

Create your own travel blog in one step

Share with friends and family to follow your journey

Easy set up, no technical knowledge needed and unlimited storage!

Contact:
download from App storedownload from Google play

© 2024 Travel Diaries. All rights reserved.