Australië

Ik was al vrij vroeg wakker en dus op tijd eruit. Ik heb ontbeten en ben toen, over de snelweg, naar Launceston gereden. Het was maar 20 minuten rijden dus ik was in de buurt en nieuwschierig omdat het een vrij grote stad is. Dat is het ook; meerdere winkelstraten met de bekende winkelketens en een aantal mooie gebouwen. Maar het boeide me niet echt. Ik heb een gezond sapje gehaald en ben even langs de drogist geweest, daarna snel weer weg. Van daar ben ik naar Evendale gereden, ook op 20 minuten afstand. Ik had ergens gelezen dat dit een mooi historisch dorpje is waar je je 150 jaar terug in de tijd waant. Het is inderdaad een klein, heel klein, schattig dorpje met stenen gebouwen uit eind 1800. Ik waande me niet echt 150 jaar terug in de tijd maar dat komt omdat ik de oude dorpjes bij ons gewend ben. Daar deed me dit een beetje aan denken. Wel een welkome afwisseling vergeleken met de rest van de dorpjes. Het was super slecht weer en ik was continue in gevecht met mijn paraplu dus ik was er al vrij snel doorheen. De planning was om naar de kust naar de 'Bay of Fires' te rijden maar het weer was zo slecht dat ik maar besloot om eerst naar mijn hotel te rijden, daar een half uurtje vandaan geloof ik. Het regende keihard. Ik reed door weilanden en door de stromende regen en mist over de haarspeldbochten in de bergen. Nu waande ik me echt in het regenwoud. De rit duurde anderhalf uur en ik kwam na 13.00 uur bij mijn hotel in Weldborough aan. In de middle of nowhere. Je hebt hier niet eens bereik. "Gelukkig" loop ik achter met mijn reisverslagen waardoor ik nu de tijd heb om ze allemaal te schrijven. De dichtstbijzijnde supermarkt ligt in het vorige dorpje, 20 minuten (oftewel 1 a 2 bergen) verderop. Bizar. Het stormt dus ik blijf lekker binnen. Het hotel ziet er van binnen leuk uit; er is een restaurantje en een barretje en een houtkachel waar diverse mensen zich voor aan het opwarmen zijn. Die zijn vanochtend op pad gegaan en zeiknat geregend. Ik heb er wat gegeten, aan de bar wijn gedronken (a 6 euro, maar wat moet ik anders) en ben nu dus mijn verslagen aan het schrijven. Bijna klaar. Straks weer even wat eten en dan maar vroeg slapen denk ik. Ik zou mijn foto's eventueel nog kunnen sorteren.. Ik kijk wel. Het is inmiddels 18.00 uur en net gestopt met regenen.

ssappie79

42 chapters

16 Apr 2020

Dag 39.. in the middle of nowhere

January 13, 2017

|

Weldborough

Ik was al vrij vroeg wakker en dus op tijd eruit. Ik heb ontbeten en ben toen, over de snelweg, naar Launceston gereden. Het was maar 20 minuten rijden dus ik was in de buurt en nieuwschierig omdat het een vrij grote stad is. Dat is het ook; meerdere winkelstraten met de bekende winkelketens en een aantal mooie gebouwen. Maar het boeide me niet echt. Ik heb een gezond sapje gehaald en ben even langs de drogist geweest, daarna snel weer weg. Van daar ben ik naar Evendale gereden, ook op 20 minuten afstand. Ik had ergens gelezen dat dit een mooi historisch dorpje is waar je je 150 jaar terug in de tijd waant. Het is inderdaad een klein, heel klein, schattig dorpje met stenen gebouwen uit eind 1800. Ik waande me niet echt 150 jaar terug in de tijd maar dat komt omdat ik de oude dorpjes bij ons gewend ben. Daar deed me dit een beetje aan denken. Wel een welkome afwisseling vergeleken met de rest van de dorpjes. Het was super slecht weer en ik was continue in gevecht met mijn paraplu dus ik was er al vrij snel doorheen. De planning was om naar de kust naar de 'Bay of Fires' te rijden maar het weer was zo slecht dat ik maar besloot om eerst naar mijn hotel te rijden, daar een half uurtje vandaan geloof ik. Het regende keihard. Ik reed door weilanden en door de stromende regen en mist over de haarspeldbochten in de bergen. Nu waande ik me echt in het regenwoud. De rit duurde anderhalf uur en ik kwam na 13.00 uur bij mijn hotel in Weldborough aan. In de middle of nowhere. Je hebt hier niet eens bereik. "Gelukkig" loop ik achter met mijn reisverslagen waardoor ik nu de tijd heb om ze allemaal te schrijven. De dichtstbijzijnde supermarkt ligt in het vorige dorpje, 20 minuten (oftewel 1 a 2 bergen) verderop. Bizar. Het stormt dus ik blijf lekker binnen. Het hotel ziet er van binnen leuk uit; er is een restaurantje en een barretje en een houtkachel waar diverse mensen zich voor aan het opwarmen zijn. Die zijn vanochtend op pad gegaan en zeiknat geregend. Ik heb er wat gegeten, aan de bar wijn gedronken (a 6 euro, maar wat moet ik anders) en ben nu dus mijn verslagen aan het schrijven. Bijna klaar. Straks weer even wat eten en dan maar vroeg slapen denk ik. Ik zou mijn foto's eventueel nog kunnen sorteren.. Ik kijk wel. Het is inmiddels 18.00 uur en net gestopt met regenen.

Share your travel adventures like this!

Create your own travel blog in one step

Share with friends and family to follow your journey

Easy set up, no technical knowledge needed and unlimited storage!

Contact:
download from App storedownload from Google play

© 2024 Travel Diaries. All rights reserved.