Vanochtend weer vroeg in de auto om verder te rijden op de GOR. Het begon fris, met wat regen, maar later kwam de zon gelukkig door. De route ging verder door groene heuvels en dalen met voornamelijk weidelanden. Af en toe een stukje door de bossen. Wat later kwam de weg weer bij de kust uit en al snel bij Port Campbell National Park. Met als eerste bezienswaardigheid: de 'Twelve Apostles'. Toeristisch, maar gelukkig niet te druk. En echt de moeite waard. Wat mooi. Het is fascinerend om al die rotsformaties (van kalkzandsteen) en kliffen te zien en te beseffen dat ze door de zee, regen, zoute lucht en harde wind blijven vervormen; tot er uiteindelijk niks meer van overblijft. Heel bijzonder. Er is een uitkijkpunt en je kan een wandeling naar beneden naar het strand maken, vanwaar je er 2 kunt zien. Er staan er nog 8 overeind. In 2005 is een 50 meter hoge rots door de almaar beukende golven ingestort. Uit marketingtechnische overwegingen zijn ze naar de twaalf apostelen van Jezus vernoemd (voorheen gewoon Apostles), al hebben er nooit 12 gestaan. Zwemmen wordt door de sterke stroming en alle rotsen afgeraden. Er stond een keiharde wind dus ik geloof niet dat iemand daar ook maar zin in had. Naast de 'Twelve Apostles' zijn er nog meer rotsformaties, zoals: Lord Arch Gorge, The Razorback, The Arch, London Bridge en nog een paar.. Bijna allemaal net zo indrukwekkend, maar minder toeristisch. Vooral de laatste vond ik bijzonder. Er stond een info bord dat vertelde dat de aboriginals daar vroegen aan de kust leefden en hun voedsel zochten. Je kon zelfs heel vroeger van daar naar Tasmanië lopen. Ook kwam daar de eerste boot vanuit het westen aan. Toen de aboriginals die aan de horizon zagen verschijnen hadden ze geen idee wat dat was. Ze waren bang. En terecht.. Ze zijn massaal afgeslacht. Echt verschrikkelijk.. dat doet wel wat met je als je daar staat en dat leest. Daarna stop ik even in Port Campbell om te tanken en wat te eten te halen. Na de bezienswaardigheden vervolgt de weg zich door platteland met landbouw en weiden met grazende koeien. Het lijkt een beetje op Nederland. Daarna rijd ik door naar Warnambool om daar te overnachten. Daar is ook het einde van de GOR.

Ik zit weer in een "crappy/creapy" motel (Turn-in Motel) maar dan in een female dorm voor 4 personen (voor 15 euro ofzo). Ik heb deze gekozen in de hoop de kamer voor mezelf te hebben - want wie kiest dit nou - en ik had gelijk. Ik heb bijna de hele bovenverdieping voor mezelf; er zit geloof in 1 jongen in de kamer naast me. Er is een douche, wc, woonkamer, keuken en nog een grotere badkamer. De kamer is netjes en nieuw; je ruikt de verf nog. Niks mis mee. De entree is vrij bijzonder; bij binnenkomst hangt er naast de "receptie" een grote flatscreen waar ik een aziatisch meisje (vol in beeld) op zag en wat hoorde mompelen. Net op het moment dat ik me afvroeg wat dit voor rare film is, praat ze tegen me; of ze me kan helpen. Oh, uhhh.. Er komt een man binnen en zegt dat hij het wel verder afhandelt. Volgens hem is dit de "future". Okee.. Ik moet mn naam aan d'r doorgeven en er komt een papier uit de printer: Welcome Sabina.. dit werkt dus ook niet optimaal. Het rare is dat die man en zijn vrouw (denk ik) er ook gewoon zijn. Ze hoeft dus ook eigenlijk niks te doen. Toen ik de deur uit ging om wat te eten was ze nog steeds in beeld. Toen ik terugkwam was ze even uit beeld maar zodra ze stemmen hoorde, plop, was ze er weer. Ik vraag me af van waar ze dit doet. Toen ik later bovenaan de trap zat om verbinding met Wifi te kunnen krijgen, was ze nog steeds in beeld. Ze zat verveeld voor zich uit te kijken. Logisch, er komt geen hond. Dit moet toch de saaiste "baan" ever zijn.. Op het printje staat een code die je nodig hebt om de deur van je kamer te openen. Allemaal very hightech voor een oud, stoffig motel. Heel apart..

Ik ben in het stadje wat wezen eten. Het "centrum" (1,5 straatje) was dicht, met uitzondering van een paar eettentjes. Ik heb in een leuk uitziend tentje, risotto en een wijntje op. Echt druk was het niet. Terwijl ik om me heen keek besefte ik dat ik er niet aan moet denken om in zo'n stadje te wonen. De country towns zijn erg, maar hier word ik ook niet warm van; inwoners meegerekend. Het enige voordeel van de dopjes aan de kust is dat ze aan mooie stranden en baaien liggen. De dorpjes zijn rustig, bijna uitgestorven, hebben weinig sfeer en er is bijna niks te doen. Tenminste, zo komt het op mij over. Daarnaast is het nog uren rijden (ligt er een beetje aan waar ze liggen) naar een echt grote stad. Niet dat een grote stad nou alles is, maar wat meer leven zou wel fijn zijn. In ieder geval wat meer sfeer.