Dag Sevilla, dag familie

Dat was het dan. Met twee rugzakken waar nul komma nul meer in past, pak ik de trein van 12.45 uur. Het was een mooi avontuur tot nu toe. Ik ga mijn tweede familie missen.
Morgen zit ik er heel anders bij. Ik maak me nu al zorgen hoe ik mijn eigen ontbijt en avondeten fatsoenlijk moet verzorgen. Mijn eerste stop is Jerez de la Frontera, waar de beroemde Sherry vandaan komt. Ik denk vandaag nog rustig wandelen door het dorpje en morgen naar een Bodega van de Sherry. Over twee dagen komen Zehra en Romee al!

Het was een gekke week de afgelopen week. Eugenia was jarig maandag dus toen ze me appte dat het die avond een beetje gevierd ging worden, ben ik halsoverkop naar de stad gegaan na school om een Rituals douchegel te kopen. Gelukkig een gouden greep. In de avond hadden ze een klein taartje en hier hebben ze altijd kaarsjes met cijfers hoeveel jaar je bent geworden. Maar helaas voor Eugenia hadden ze alleen nog maar de 2 en de 9 haha. Omdat ze zich geloof ik schuldig voelde dat ze mijn verjaardag hadden gemist in december, mocht ik ook

nog de kaarsjes uitblazen. Dus mochten jullie denken 'huh, is ze nu al 29?!', nee dat ben ik niet, dat duurt nog precies 9 jaar.

Ohja, maar eerst vorige week zaterdag nog. Eindelijk ging ik naar Italica, Romeinse stenen kijken in een dorpje verderop. Ik kon Sanne en Lotte ook zo gek krijgen om mee te gaan en gelukkig was het super lekker weer. Voor Nederlandse begrippen. Het hele ding was gratis en we hadden een gelukje want we konden een crossrun meemaken. Met dj en een overdreven trappetje over de baan heen, want je mocht echt niet het parcour oversteken zonder het bruggetje te gebruiken. Ik heb in totaal zo'n 10 deelnemers gezien. Rond 15.00 uur kregen we honger en hebben we calamaris en frietjes bij het tentje ertegenover gegeten. Het was zeker een geslaagde dag. Over geslaagd gesproken... Ik heb mijn certificaat. Nouja nu niet meer want ondertussen is die al onderweg naar Nederland met het pakket

waar ik ontzettend veel moeite voor heb moeten doen om dat te regelen. Eerst was het plan dat ik eerder de B1 afrondtest zou maken, omdat ik met de klas iets te langzaam zou gaan, maar uiteindelijk ben ik gelijk opgelopen met hen en hebben we met zijn allen de test gemaakt. Niet een test waar ik nu heel erg trots op ben want eerlijk gezegd ging het dramatisch. Alle vormen wanneer ik subjuntivo moest gebruiken was ik totaal vergeten en met tijdnood in combinatie, ben ik nog blij met mijn 63 punten van de 100. Zenuwslopend. Net als nu. Ik zit echt te wachten en op de klok te kijken tot het 12.00 uur is. Ik had nog wel een domper vrijdagavond. Ik dacht eventjes de bus te kunnen boeken naar Nationaalpark Doñana, waar ik een tijdje geleden al voor had gereserveerd. De tour zou om 15.00 uur beginnen en zo'n 3,5 tot 4 uur duren. Toen ik de website van de bussen opzocht, en nog maar een andere en nog maar kijken of er niet een trein ging want de laatste bus van 18.15 uur ging mij echt niet lukken! En ik wilde voor geen goud vastzitten in een dorpje van niks, of een hotelkamer betalen voor €35 terwijl de bus terug €6 was. Heel stom en eigenlijk was ik wel verdrietig. Ik wilde Doñana al zo lang zien en bedacht dat ik dat aan mijn reis kon toevoegen, maar helaas gaat dat niet meer lukken. Nu maar andere leuke dingen verzinnen voor de komende 10 weken, en daarna... dan kom ik lekker weer naar huis.