Spanje

Dag nummer zeven alweer vandaag. Mijn kamer wordt, terwijl ik dit schrijf, grondig schoongemaakt door de moeder des huizes, dus zit ik in de comedor (eetkamer) voor de Spaanse TV de blog te schrijven.
De afgelopen dagen zijn heel snel voorbij gegaan en ik heb ondertussen al veel woordjes en grammatica op de school geleerd. Sommige gesprekken, de minst moeilijke, kan ik al redelijk volgen. Op de school zit ik in totaal met drie andere taalstudenten in de klas: een Zwitsers meisje die af en toe een beetje apart kan zijn, een meisje uit Amerika van 21 jaar die al getrouwd is en een jongen uit Nederland die letterlijk bij mij om de hoek woont in Utrecht. Heel vreemd. Met het Zwitserse meisje en de jongen uit Nederland heb ik ook cultuur lessen tussen 13.00 en 14.00 uur, na mijn gewone lessen.a Je zou denken dat cultuur lessen inhouden dat we naar musea gaan en flamenco dansers gaan kijken, maar dat is dus niet zo. Rocío (de lerares die een echt Spaans temperament heeft en veel bewegingen maakt en luid spreekt, een cultuur fenomeen op zich) vraagt ons eerst of we vragen hebben over de Spaanse cultuur en begint daarna zelf gewoon het hele uur vol te kletsen.
De afgelopen week was er tijdens de cultuur lessen ook een jongen/man uit Duitsland die wel een taalniveau hoger was dan wij, en al een beetje een praatje kan maken met leraren. Zijn naam is Tobias en ik heb me rot gelachen om hem. Hij was heel erg sociaal en elke excursie die er door de school werd georganiseerd, deed hij aan mee. Vrijdag zaten we met Nina (het Zwitserse meisje), Tom (de jongen uit Nederland), Donat (een stille jongen uit Hongarije), Tobias en ik op een terras na de kookworkshop te wachten tot er een flamenco danseres ging optreden, die uiteindelijk helemaal niet kwam. Een tafel naast ons werd "Cumpleaños feliz" gezongen voor een jarige. Er liep een meisje langs Tobias en hij vroeg haar ongegeneerd, maar wel in het Spaans (!) wat ze allemaal zongen behalve cumpleaños feliz. Hij bleef maar doorvragen en je zag aan haar houding dat ze graag weg wilde maar hij bleef maar doorgaan. Het zag er komisch uit.
Met die groep heb ik tot nu toe het meeste contact. Tobias is gister weer naar huis gegaan helaas, dus de sfeer zal ook wel veranderen. Nina zegt soms zulke gekke dingen dat ik niet weet wat ik er mee aanmoet en soms maakt ze wel leuke grapjes, het blijft een vreemd meisje. Tom heeft ook leuke grapjes, maar is soms ook wel erg stil. Donat is gewoon Donat. Een sukkelig uitziende jongen die uit zichzelf niets te vertellen heeft, maar zodra je met hem praat kan je wel een gesprekje voeren.

Tijdens onze ochtend lessen hebben we Moisés als leraar. Hij leid alle excursies waarvoor je je kan opgeven en zegt zo'n beetje om de seconde ¿sí o no?, wat 'ja of nee' betekent. We maken vaak grapjes om zijn uitspraken, wat in een blog moeilijk te omschrijven is omdat er meestal een laaang verhaal aan vooraf gaat.

Gister ben ik een eindje gaan wandelen in het centrum en ging er heen op de fiets! Eindelijk is het gelukt en weet ik de weg, dat duurde ongeveer 4 dagen haha. En ik heb een veel te dure SIM kaart gekocht, oeps, nou ja dat geld heb ik nu.

Oh ja nog wel een leuk verhaal: gister wilde we salsa gaan dansen in een club die Caramelo heet. Toen we daar binnen kwamen stonden er allemaal midden 40'ers de Bachata te dansen. Een beetje teleurstellend, want de salsa begon pas om 02.00 uur en aangezien we vrijdag avond ook al tot laat gingen drinken, heb ik de salsa maar even overgeslagen.

Nu ga ik me klaarmaken om met de fiets naar Plaza de España te gaan, adiós!

Hier nog wat sightseeing foto's van de afgelopen dagen.

elinejoelle

31 chapters

16 Apr 2020

¿Sí o no?

September 11, 2016

|

Sevilla

Dag nummer zeven alweer vandaag. Mijn kamer wordt, terwijl ik dit schrijf, grondig schoongemaakt door de moeder des huizes, dus zit ik in de comedor (eetkamer) voor de Spaanse TV de blog te schrijven.
De afgelopen dagen zijn heel snel voorbij gegaan en ik heb ondertussen al veel woordjes en grammatica op de school geleerd. Sommige gesprekken, de minst moeilijke, kan ik al redelijk volgen. Op de school zit ik in totaal met drie andere taalstudenten in de klas: een Zwitsers meisje die af en toe een beetje apart kan zijn, een meisje uit Amerika van 21 jaar die al getrouwd is en een jongen uit Nederland die letterlijk bij mij om de hoek woont in Utrecht. Heel vreemd. Met het Zwitserse meisje en de jongen uit Nederland heb ik ook cultuur lessen tussen 13.00 en 14.00 uur, na mijn gewone lessen.a Je zou denken dat cultuur lessen inhouden dat we naar musea gaan en flamenco dansers gaan kijken, maar dat is dus niet zo. Rocío (de lerares die een echt Spaans temperament heeft en veel bewegingen maakt en luid spreekt, een cultuur fenomeen op zich) vraagt ons eerst of we vragen hebben over de Spaanse cultuur en begint daarna zelf gewoon het hele uur vol te kletsen.
De afgelopen week was er tijdens de cultuur lessen ook een jongen/man uit Duitsland die wel een taalniveau hoger was dan wij, en al een beetje een praatje kan maken met leraren. Zijn naam is Tobias en ik heb me rot gelachen om hem. Hij was heel erg sociaal en elke excursie die er door de school werd georganiseerd, deed hij aan mee. Vrijdag zaten we met Nina (het Zwitserse meisje), Tom (de jongen uit Nederland), Donat (een stille jongen uit Hongarije), Tobias en ik op een terras na de kookworkshop te wachten tot er een flamenco danseres ging optreden, die uiteindelijk helemaal niet kwam. Een tafel naast ons werd "Cumpleaños feliz" gezongen voor een jarige. Er liep een meisje langs Tobias en hij vroeg haar ongegeneerd, maar wel in het Spaans (!) wat ze allemaal zongen behalve cumpleaños feliz. Hij bleef maar doorvragen en je zag aan haar houding dat ze graag weg wilde maar hij bleef maar doorgaan. Het zag er komisch uit.
Met die groep heb ik tot nu toe het meeste contact. Tobias is gister weer naar huis gegaan helaas, dus de sfeer zal ook wel veranderen. Nina zegt soms zulke gekke dingen dat ik niet weet wat ik er mee aanmoet en soms maakt ze wel leuke grapjes, het blijft een vreemd meisje. Tom heeft ook leuke grapjes, maar is soms ook wel erg stil. Donat is gewoon Donat. Een sukkelig uitziende jongen die uit zichzelf niets te vertellen heeft, maar zodra je met hem praat kan je wel een gesprekje voeren.

Tijdens onze ochtend lessen hebben we Moisés als leraar. Hij leid alle excursies waarvoor je je kan opgeven en zegt zo'n beetje om de seconde ¿sí o no?, wat 'ja of nee' betekent. We maken vaak grapjes om zijn uitspraken, wat in een blog moeilijk te omschrijven is omdat er meestal een laaang verhaal aan vooraf gaat.

Gister ben ik een eindje gaan wandelen in het centrum en ging er heen op de fiets! Eindelijk is het gelukt en weet ik de weg, dat duurde ongeveer 4 dagen haha. En ik heb een veel te dure SIM kaart gekocht, oeps, nou ja dat geld heb ik nu.

Oh ja nog wel een leuk verhaal: gister wilde we salsa gaan dansen in een club die Caramelo heet. Toen we daar binnen kwamen stonden er allemaal midden 40'ers de Bachata te dansen. Een beetje teleurstellend, want de salsa begon pas om 02.00 uur en aangezien we vrijdag avond ook al tot laat gingen drinken, heb ik de salsa maar even overgeslagen.

Nu ga ik me klaarmaken om met de fiets naar Plaza de España te gaan, adiós!

Hier nog wat sightseeing foto's van de afgelopen dagen.

Contact:
download from App storedownload from Google play

© 2024 Travel Diaries. All rights reserved.