Alles in één

IK ZIT IN NIVEAU A2! Yeay, een stapje hoger en ik heb redelijk het gevoel dat het best goed gaat komen met me. Ik kan me redden in sommige situaties, alleen als Oscar en Andrea een discussie houden over politiek en 'de ontdekking van Amerika' tijdens het avondeten, haak ik al snel af. Wist je dat Cristóbal Colón hier bijna als een heilige wordt beschouwd. Ik heb zelfs op 12 oktober vrij omdat hij toen vanuit Sevilla/Huelva (daar ben ik nog niet achtergekomen) vertrok om de grote zee op te gaan. Het is de nationale trots van Spanje, waar Andrea het duidelijk niet mee eens is. Eerlijk gezegd wist ik helemaal niet dat Columbus uit Spanje kwam, maar nu kan je er allang niet meer omheen.

Maar om te beginnen nog een update over het stierenvechten. We waren een beetje laat want we moesten onze geprinte kaartjes omruilen tot kaartjes waar poort en plaats op stonden. Ik stond in een andere rij dan Andrea, omdat ik weer is dacht slim te zijn. Maar nee, tijdens het rennen naar de juiste poort kwam ik erachter dat ik niet poort 18 in moest, zoals Andrea, maar poort 12. Een gigantisch verschil dus onmogelijk om elkaar zelfs vanuit dat vak elkaar te kunnen zien. Ik hoorde al gejuich toen ik de trap op liep en vroeg een oude man in het Spaans of hij mij wilde helpen mijn plaats te vinden, want ja, het was een lange stenen rij waar de nummers achter de benen van het publiek waren geschilderd. Gelukkig hielpen veel mensen mijn plaats te vinden en uiteindelijk zat ik; opgepropt tussen een vrouw met een waaier en een te forse vrouw. Prima. Mijn achterbuurvrouw kon hard bien roepen wanneer de toreador blijkbaar

een goede zet had verricht, waar ik totaal geen verstand van had. De Spaanse mannen voor mij rookten rustig een sigaartje. Oké, ik ga nu uitleggen wat er ongeveer gebeurde tijdens het stierenvechten, als bloed, dieren doden (ja dat zag ik echt 6x gebeuren) en speren niet zo jou ding zijn, kun je aan het einde verder lezen. Komt-ie: Als eerst kwam de stier de arena in, er waren vier andere toreadors die het beest met roze/gele doeken afleiden. Na een aantal minuten komen er twee paarden met bescherming en ooglapjes en een mannetje op het paard. Dit is geen logica maar alleen maar traditie. De stier komt op een van de paarden af en de man op het paard probeert met een speer de stier weg van het paard te duwen. Daar zijn de eerste bloedvlekken te zien. Dan komt de trompet en de paarden gaan weg. Ronde 1. Ronde 2 komt de toreador met de roze/gele doek en ondertussen doen andere toreadoren een soort van speren met weerhaken in de rug van de stier, waardoor hij verzwakt. De laatste

ronde draait om de toreador met een rode doek en de stier. Uiteindelijk, en ik weet niet op welk moment precies, wordt er een grotere zwaard aangereikt en in de stier zijn rug gestoken. De meeste stieren gingen vrij snel dood, maar eentje bleef maar leven. Dat was het meest tragische deel van de avond.
Als de stier dood is, wordt hij weggesleept door 3 paarden met kuifjes. Je begrijpt wel dat dit wel een hele oude traditie moet zijn. Maar de mensen hier houden ervan. Zwaaien met witte doekjes, mee juichen en discussiëren over de prestaties van de toreador horen er allemaal bij.

Het was tragisch om te zien, maar eigenlijk toch ook een hoogtepunt. Ik zag het echte Spanje. Geen toerist zat bij mij in de buurt en het voelde alsof ik er bij hoorde.

Sinds vorige week heb ik in de middag les van 13.00 tot 18.00 uur, wat betekent dat ik het idee heb dat ik zeeën van tijd heb. Na drie keer te hebben uitgeslapen, dacht ik donderdag maar is actie te ondernemen. Het museum Bellas Artes is gratis voor Europeanen. Daar heb ik dus gebruik van gemaakt. Maar er was niet de kunst te zien waar ik op had gehoopt. Na de zoveelste vertolking van Christus liep ik maar direct door naar de uitgang.

Zaterdag had ik wel een succesvolle dag, nou ja niet perse dat ik nou zoiets leuks had gedaan maar ik heb me de hele dag kunnen vermaken in mijn eentje. Én voor het eerst als grown-up alleen op het terras geluncht! Curry met kip, omdat ik het zo mis.

Voordat ik ga eten ga ik eerst even een leuke kinderfilm die in de bios draait uitzoeken die Andrea en ik komende woensdag in het Spaans willen kijken. En natuurlijk horen jullie nog van me, wanneer blijft elke keer weer een verrassing!