Marruecos

Het is 15 december en ik heb nog nooit meegemaakt dat het rond deze tijd aanvoelt als lente. Bijna zon, zee, strand gevoel. Oké dat is wel wat overdreven, maar 18 graden met zon is toch niet zo verkeerd voor de grootste koukleum van Utrecht. Die rol heb ik nu toegedeeld aan Andrea die de verwarming nog regelmatig op 25 graden zet in onze kamer. Zondag gaat ze weg en na de kerst moet ook ik mijn kamer afstaan aan anderen. Dan moet ik gaan verhuizen naar de oude kamer van Andrea, wat nu omgebouwd is tot de 'zolder'. Maar als ik bedenk dat ik na kerst en oud en nieuw hier nog maar drie weken zit krijg ik daar toch wel de rillingen van over mijn lijf. Het gaat snel en zo meteen zit ik in mijn eentje het land door te reizen! HELP! Als ik mijn innerlijke zelf maar blijf aanmoedigen dat het allemaal wel goed komt, dan zal dat vast ook wel goed komen. Eerst nog maar terugdenken aan mijn vorige avontuur in Marokko. Op de vroege morgen vertrok de groene bus richting Gibraltar. Een groep van bijna 80 had zich ingeschreven om dat weekend gezellig naar Marokko te gaan. Het was een totaal georganiseerde reis en ik hoefde geen een moment na te denken hoe we moesten lopen en wat we hierna wilden gaan doen. Op zich was ik daar blij mee. Je kon gewoon instappen en gaan met die banaan. Ik ging er heen met nog vier andere Nederlandse meisjes en Duits/Turkse jongen en bij het verzamelpunt had de Duitse jongen Alex zich ook nog gemeld. Er ging ook een groep mee met jongeren uit de VS die mij in eerste instantie niet zo super leken toen ze begonnen te schreeuwen en hard te lachen. De cultuurverschillen in westerse landen bestaat zeker wel, ook als je de oceaan overvliegt.
We hadden een reis inclusief hotel, eten, gids en reisleiding en af en toe was er ook nog beveiliging aanwezig. Het begon allemaal in Gibraltar. Een raar stukje land dat nergens toe doet maar waar wel pubs en English people de overhand hebben. Er stonden kleine busjes klaar met chauffeur die een bandje afdraaide en af en toe een leuke opmerking maakte. We reden de berg een beetje op en stopten langs de kant van de weg om apen te kijken. Ik heb er 5 geteld die allemaal aan het vlooien waren. Zodra we het busje uit konden stormden de groep van 20 Amerikanen op de apen af en poseerde lachend naast de boos kijkende aap. Ik stond te bibberen naast het hysterische gedoe en voor ik het wist werden we het busje weer ingeroepen. We gingen meer aapjes kijken werd er beloofd. Vijf minuten later stopten we op een soort gelijke plek met het zelfde soort tafereel. Apen, Amerikanen en selfies. Ik dacht: Ik wacht mijn beurt rustig af en waarschijnlijk is dit niet het hoogtepunt van de tour.

Ik zat dus weer helemaal fout met die gedachte. Dat was dus wel het hoogtepunt. Dus helaas, geen spectaculaire selfie van mij met chagrijnige aapjes. Terwijl de rest van mijn groepje hun best deed om er tussen te proppen heb ik nog wat foto's van het uitzicht gemaakt. Na de tour hebben we nog wat vrije tijd gekregen. We dachten eraan om bij een pub te gaan zitten maar aangezien alles gewoon in Pond is daar heb ik het maar bij een dikke wafel met karamelsaus gehouden. We moesten weer de 'grens' over om op Spaans grondgebied te komen. De Turkse jongen die met ons mee was had bij de overgang Gibraltar in, zijn Turkse paspoort laten zien en kwam door zijn nationaliteit het landje niet in. Onzin, maar waar. Maar ik geloof dat hij zichzelf wel vermaakt heeft in de tussentijd. Door naar Tetuan. Ons hotel lag 20 minuten rijden van het plaatsje. Ik deelde de kamer met Merel en Laura in het eenvoudige hotel, maar ja, we waren de komende dagen toch alleen maar onderweg. Om 6.53 uur ging de wekker de volgende dag. We kregen een ontbijtbuffet en meteen door naar de bus want we gingen naar Tanger, een vermoeiend lang ritje weer. We stopten ergens om het uitzicht te bewonderen en zoals altijd in Marokko op plaatsen waar veel toeristen komen staan er ook verkopers precies in het beeld dat je wilt fotograferen. De meest onzinnige dingen werden verkocht en gekocht door mensen van onze groep. Eventjes verderop was het kamelen spektakel te beleven. Er waren zes dromedarissen, wat natuurlijk betekende dat je lang moest wachten voordat je eindelijk aan de beurt kwam. Zoals je kan raden waren de geduldige Hollandse meisjes de laatste van bus Groen die een rondje op het

strand mochten maken. Het beest hobbelde achter de ander aan terwijl ze aan elkaar vast zaten met een touw. Ook al was het niet een ideale omstandigheid, toch was het ritje dit keer een van de betere ervaringen.....
De bus vertrok na ons ritje richting Chefchouen. Een immens stuk als ik het zo zie op de kaart van Google Maps (mijn grote vriend). In de tussentijd konden we genieten van onze gids die wat vertelde over de islam en de sexy pakjes van de vrouwen in Marokko binnenshuis in het Spaans en Engels. Als hij wilde kon hij hierover ook nog in het Frans, Arabisch en Duits praten, maar dat sloeg hij maar over. Het was tenslotte niet de cruise over de Guadalquivir van een aantal weken geleden.
Chefchouen is een klein plaatsje waar we lunch kregen in het beste restaurant van de omgeving. Ze hadden weer heerlijke bietjes en lokale soep. Het stadje staat bekent om de blauwe huizen en straatjes. Terwijl onze gids van alles vertelde over het plaatsje sjokte

we van straatje naar straatje en bezochten we een weverij. Op een kussentje op de grond kon ik luisteren naar de producten die ze verkochten en van welk materiaal. Mijn voornemen was om daar niks te kopen. Ik had toch niks nodig. Maar ja wel. Een stoffen tas trok mijn aandacht en na goedkeuring van Myrte heb ik hem gekocht. We kregen nog twee uurtjes vrije tijd in het plaatsje en bij het eerste winkeltje dat we bezochten heb ik ook nog een oversized jas gekocht. Daar gingen ál mijn voornemens en geld. Ondertussen hadden veel van de groep er al een gekocht en als we ergens liepen leek het net een invasie van Berbers die zich verzameld hadden. We gingen door naar de Fantacy show met Tajine, trommels en dansende mannen met vuur. Na een gesloopte dag hadden we een uurtje rust om vervolgens nog naar de disco te gaan naast het hotel. Zeker naar mijn zin gehad zonder bier voor €5. Daar had mijn budget namelijk niet op gerekend.
Op de zondag mochten we uitslapen tot 8.00 uur. We gingen met al onze spullen met de bus naar Tetuan om daar in de medina een rondleiding te krijgen van onze gids. We kwamen uit op een marktje waar de verkopers geen uitzondering waren dan in de rest van Marokko. We hadden daar eventjes vrije tijd maar bedachten dat we niks meer nodig hadden dat we wilden hebben. We zijn neergestreken op een terras met rammelende stoelen zonder wc en heb ik voor de laatste keer Marokkaanse thee besteld voor €0,30. De uren erna leken wel alsof we een wereldreis aan het maken waren. Voor we thuis waren hadden we er zes uur op zitten.

Ondertussen ben ik alweer twee keer uit eten geweest en toch maar weer een maand abonnement genomen op bachata les. Bij het eerste restaurant was alles gericht op vis en schaaldieren. We hebben dus lekker klunzig onze crab uit zitten pulken, terwijl de obers met mooie ogen alsmaar op ons tafeltje zaten te letten waarom wij in godsnaam crab hadden besteld. Gisteren was meer casual. Een tapas restaurant met alle soorten keukens ter afscheid van Merel en Sasja.
Vanmiddag heb ik ook even een kijkje genomen bij de 'kerststalletjes-markt'. Ze maken er hier een hobby van om de mooiste en grootste kerststal van allemaal te hebben met honderden prulletjes die je elk jaar weer kan toevoegen. Ik heb zelfs een ding gezien wat je in je kerststal kan zetten waar regen uit komt. Ik moest er hardop van lachen, want dat klote ding kostte ook nog eens €60. Wat een dure hobby moet je daar voor hebben. Er bestaat hier dat je je eigen huis kan openstellen om mensen te laten kijken naar jouw fantastische kerststal. Daar ga ik zeker gebruik van maken!

Foto credits naar Myrte, die de mooiste foto's van allemaal heeft gemaakt!