Oude vrienden, nieuwe vrienden

Ik zit in hostel nummer vier in de gemeenschappelijke ruimte mijn blog te schrijven. Mijn wallen worden met de dag erger en dat is niet zo gek als je een kamer deelt met vijf andere meisjes die speciaal naar Granada zijn gekomen om een zaterdagavond party te houden met een glitter stereosysteem naast mijn bed. En nee, ik was niet assertief genoeg. Ik denk dat ik sommige dingen deze reis niet kan veranderen. Maar niet alleen om deze ene nacht zijn mijn ogen half

dicht, de afgelopen week hebben we al zo veel gedaan en gereisd, dat het bijna onmogelijk was om te kunnen slapen. Eerst zat ik in Jerez de la Frontera, bij een Airbnb vrouw die een boekenverzamelaar was en zich opsloot in haar kamertje waar de tv haar vermaak van de dag was. Ik vond het best, ik had mijn eigen kamertje met koelkast en magnetron. In Jerez ben ik naar Bodega Tío Pepe geweest, wat een must is om te doen als je naar Jerez gaat, want verder is het een beetje een dood stadje. Ik betaalde €15 en werd in een truttig treintje gezet met een Spaanse vrouw die Engels sprak voorin. Voor de rest zat ik tussen de bejaarden sherry te drinken, die we op het eind ingeschonken kregen. De vrouw legde ook het proces uit van de sherry en ze lieten een film van een half uur zien. De bodega viel niet per se tegen maar het was gewoon leuk om een keer gezien te hebben. Part of the experience. Woensdag nam ik de bus van 07.00 uur 's ochtends. Met bezweet

hoofd (en eigenlijk overal bezweet), kwam ik bij de bus om 06.55 uur aan, niet helemaal zoals gepland en ook maar goed dat ik nog 'zo vroeg' was want toen de radio in de bus een deuntje ging spelen voor het journaal van 07.00 uur deed de chauffeur de deuren dicht. Ik had problemen met de sleutel van mijn Airbnb vrouw en raakte volledig in de stress. Maar het was gelukt om in Málaga aan te komen! Na een busreis van 4½ uur zonder te hebben ontbeten, want in de bus stond een briefje dat je niet mocht eten in de bus en ik wilde een voorbeeldig Spaans sprekend meisje zijn die wel degelijk kon lezen wat er op het briefje stond en daarbij zat ik recht voor de neus van de chauffeur, er was geen uitweg.
Ik kwam aan in Málaga met een veel en veel te zware rugzak en elke keer dat ik dat ding moest verslepen kreeg ik steeds meer tegenzin. Google Maps zei me dat ik 15 minuten moest lopen naar het hostel en mijn rug zei 'nee dat gaan we niet doen', dus ik nam de taxi in mijn eentje, voor het eerst in mijn leven. Voordat Zehra en Romee

aankwamen, ben ik eerst naar een museum geweest: het ouderlijk huis van Picasso. Terwijl ik heerlijk in het zonnetje op het dakterras van het hostel zat, kwamen Zehra en Romee op me afgevlogen en zijn we bijna meteen naar een tapasbar gegaan om te gaan lunchen. Het ding waar we zaten schonk ons gratis zoete drank en op het eind ook nog champagne voor ons in. Heel vreemd haha, maar wel lekker gegeten. Eigenlijk waren we allemaal heel moe maar we wilden wel de georganiseerde Pub Crawl doen van het hostel. En zeker met gratis sangria kregen ze ons zover. Met weinig slaap en vroeg uitchecken in de ochtend gingen we verder Málaga ontdekken. Kerkje bezocht, een Alcazar en de hele dag verlangd naar pad thai, wat we ook in de avond in een semi afhaaltent hebben gegeten. Het was de duurste maaltijd van de hele vakantie, ook omdat domme ik weer niet had gezegd dat ik allergisch ben voor noten en toen ik mijn bord vol met verkruimelde pinda kreeg de vrouw bijna bozig werd, dat we het als to go hebben meegekregen en ik een nieuwe zonder pinda kreeg. We hebben het zakje lang meegesleept en het uiteindelijk als lunch gegeten. Nou ja, ik het overgebleven deel van mijn gerechtje omdat het abnormale porties waren. We kwamen laat aan in Granada en namen weer de taxi naar het hostel, want dit keer was het 30 minuten lopen. Een leuk hostel waar we maar een nacht konden blijven helaas. De eerste ochtend in Granada ging een beetje fout. We moesten ons om 08.30 uur bij de ingang van El Nazarin paleis melden, maar in plaats daarvan stonden we om 08.30

nog in de badkamer van het hostel. Haast, haast, haast. Maar uiteindelijk waren we om 09.15 voor het paleis waar we moesten zijn. Ook waren we even vergeten dat we om 11.30 uur moesten uitchecken bij ons hostel en nog een nieuw hostel voor de volgende nacht moesten zoeken. Wel fijn was dat onze kaartjes voor de Alhambra tot 18.00 uur geldig waren en dus konden terugkeren na al dat geregel tussendoor, en dat hebben we ook gedaan. Met een audiotour in het Nederlands hebben we nog 2,5 uur door de tuinen gewandeld. En alsof we nog niet genoeg geld hadden uitgegeven zijn we in de avond naar het beste restaurant van Tripadvisor gegaan, waar we heerlijke fles rode wijn hebben gedronken en ook nog eens heerlijk hebben gegeten. Het was een en al top! Zodra we de volgende morgen het daglicht zagen, zaten we alweer op het terras een spelletje te spelen zonder jas aan een sapje dit keer. We hebben ook nog even de toerist uitgehangen en de oude wijk van Granada bezocht met allemaal smalle straatjes met trappen die uiteindelijk leden naar een uitkijkpunt waar alle toeristen zich verzamelden om op de foto te gaan met als uitzicht de Alhambra én de besneeuwde Sierra Nevada. En dat deden wij natuurlijk ook. Om goed af te sluiten zijn we op maar weer op het terras gaan zitten met dit keer Alhambra uitzicht.
Toen ging ik met mezelf op pad. Weer inchecken in een nieuw hostel en meteen ook de ergste ervaring tot nu toe gehad toen vier Spaanse meisjes de kamer binnen kwamen met in hun hand een glitterspeaker die ze die avond/nacht ook op volume 100 hebben gebruikt. Elke keer weer hoorde ik dezelfde nummers voorbij komen. Gelukkig gingen ze om 01.00 uur weg en kwamen ze om 06.00 uur weer thuis. Dat weet ik omdat het licht werd aangedaan toen ze de kamer weer binnenvielen. Toen ik om 11.00 moest uitchecken en daarvoor dus mijn spullen in moest pakken heb ik heel gemeen ook niet heel zuinig gedaan met een lichtje aandoen en heen en weer lopen. Er lag nog wel een ander Braziliaans meisje onder mij te

slapen die heel lief was waar ik mijn Spaans weer mee kon oefenen. Ze heeft me tips gegeven over Salamanca, waar ze nu al vanaf september studeert en vroeg me aan het eind van de middag mee om mee te gaan naar een Tetería (een Marokkaans thee/shisha ding) waar blijkbaar Granada ook om bekent staat. Ik nodigde mijn nieuwe kamergenootje Joshua uit Duitsland uit en zo zaten we thee met 3 suikerklontjes te drinken en zijn we naar een bar gegaan waar de tapas gratis was (!) en ook nog eens heerlijk! Wel alleen met een drankje erbij is de regel in Granada. De nieuwe vriend Joshua woont tegen de grens van Nederland aan en sprak gewoon Nederlands! Soms wat gebrekkig maar ik had nog nooit een niet native Nederlands horen praten. Hij zat zelfs op de HAN in Nijmegen!

Inmiddels ben ik in Córdoba, een stad waar ik in oktober al eens een dagje naartoe ben geweest. De verhalen daarover volgen dus nog maar het zou kunnen dat je dezelfde foto's de komende blog wel zult herkennen.