Uppie

Het is raar om te bedenken dat ik nu al een week alleen op reis ben. Het bevalt me best prima eigenlijk. Tot nu toe ben ik nog wel veel alleen maar ik raak gewend aan mijn eigen verwen etentjes en opwarmbakjes voor 's avonds in de magnetron. In Mérida zat ik in een Airbnb bij een studente, daar heb ik fanatiek staan koken en wel sinds vijf maanden niet gekookt te hebben voor mezelf, heb ik het er aardig vanaf weten te brengen. In de Airbnb waar ik nu zit stond er op de keukenkastjes een briefje dat ik de huisregels vast wel ken dus alleen de magnetron, oven en tosti-ijzer mag gebruiken, beetje jammer van mijn overgebleven ingrediënten. Die kan ik vast wel weer in Salamanca gebruiken, waar ik morgen naartoe verhuis. Hopelijk staat de uitnodiging van het Braziliaanse meisje Marta nog, dat ik bij haar in het appartement een nachtje mag blijven logeren. Voordat ik op de zaken vooruitloop neem ik jullie eerst mee terug naar afgelopen week. En wel bijna een hele week in Córdoba, althans zo voelde het. De Mezquita en Alcazar had ik in mijn eerdere

tripje al gezien dus daar heb ik even op bespaard. Het is verder wel een fijne stad met allemaal kleine steegjes en nog net Marokkaanse invloeden. De dagen daar heb ik slenterend doorgebracht. Ik heb ook een free walking tour gedaan, die op het eind nooit for free is. Een overenthousiaste geschiedenisstudente die vooral overdreven was, legde bij elk monument op onze 2,5 uur durende route door de stad uit hoe en wat. Ze probeerde een hechte groep te vormen door ons al 'familie' te noemen voor de komende uren, dat lukte echt totaal niet want alle stelletjes - totaal 3 plus ik - die er waren, negeerde elkaar compleet. Gezellige sfeer is anders, maar de informatie was interessant. Zo vertelde ze dat elke keer als er iets gebouwd wordt in Córdoba de bouw altijd wordt stilgezet omdat er weer een Romeinse resten worden gevonden.
In het hostel sliep ik weer in een dorm met zes bedden die niet elke dag gevuld waren. Ook daar waren niet echt mijn vrienden te vinden en ben ik eigenlijk te lang in het krakkemikkige hostel gebleven die elke nacht die ik bijboekte een euro duurder werd. Het voelde dan ook een hemel om een eigen tweepersoonsbed met nachtkastje te hebben in de Airbnb en dat je het licht gewoon aan kan doen wanneer je 's ochtends vroeg weg moet! In Mérida had ik mijn

wekker gezet zodat ik 09.00 uur stipt als eerst bij de Romeinse monument kon staan. Zo gezegd zo gedaan en zelfs voor 09.00 uur. Ik had het rijk voor mij alleen in de miezerige ochtend. Omdat er niemand was kon ik mezelf weer voor de gek zetten door mijn telefoon op timer te zetten en te poseren voor de camera. Ik kom er alleen nu achter dat het halve monument erop staat. Ik had een combi ticket gekocht zodat ik alle Romeinse stenen in de stad kon bekijken in mijn eerste halve dag in Mérida. De eerste die ik had gehad, het theater en amfitheater, waren dan ook het mooiste. De rest was meer: 'oke, leuk, nu heb ik dit ook gezien.' Rond 15.00 uur ging ik met de trein naar Cáceres. De conducteur had me een laatste kans gegeven omdat ik mijn treinticket niet had uitgeprint. Spanje is niet zo modern als het lijkt........
Vanochtend raakte ik lichtelijk in paniek. Ik had bedacht dat ik onderweg naar het informatiepunt wel op het terras ergens kon gaan ontbijten maar ik zag nergens terrassen of horeca. Eenmaal gevonden liet ik mij het typische gerecht uit de streek aanbevelen. Ik keek nog eens goed op de kaart wat het eigenlijk precies was; broodkruim met chorizo en knoflook. Oh shit, die heb ik al eens gehad en toen dacht ik al 'dat ga ik nooit meer nemen'. Jep, ik heb het opgegeten met lange tanden. Met de verse jus kon ik het wel wegspoelen, maar wat was ik verdrietig dat ik niet gewoon een geroosterd broodje met jam had genomen. Gelukkig heb ik het goed weten te maken met Robo de Toro (stierenstaart, wat eigenlijk gewoon smaakt naar draadjesvlees) en een dikke chocoladecakeje met warme gesmolten chocoladesaus van binnen. Hemels.

Tijdens het schrijven van deze blog, had ik eigenlijk bedacht een gezellig muziekje op te zetten maar dat is niet meer nodig; de bovenbuur(jongen) van mijn host heeft al een half uur hetzelfde deuntje opstaan. En daarbij kan ik met muziek op helemaal niet van zulke leuke stukjes schrijven zoals nu.