Familie compleet

Vandaag hou ik mijn ultieme pyjama dag. Nog nooit was ik zo gemotiveerd om de hele dag in mijn (nu nog) tweepersoonsbed te blijven liggen lezen, Flikken Maastricht te kijken en natuurlijk mijn blog weer eens een update te geven. Terwijl de batterij van mijn camera hangt op te laden aan een vreselijk onhandig hoog stopcontact en mijn backpack alweer leeg is geruimd, maak ik me op voor een nieuw lang verhaal. En wat hebben we het leuk gehad! Een kerst als nooit te voren met dik 21 graden en heel, heel, heel veel zon de hele tijd!
Mijn Spaanse moeder had voor ons een tafeltje gereserveerd bij San Marco voor 24 december met een vast kerstmenu die niet misselijk was. Het menu was als volgt: Schaaldierensoep (dat nogal naar zee smaakte), ravioli met champignonsaus, eend met wat sla dingetjes, een dikmakende ijscoupe met chocoladesaus en wat koekjes na. Ik kon geen pap meer zeggen. Na die ravioli waren alle organen al aan het protesteren dat het zo wel genoeg geweest was, maar zodra je bord weg was en je naar de wc was geweest, stond het volgende gerecht alweer op tafel + nieuw glas wijn. Wel heerlijk allemaal, behalve

de soep. Tanne en ik lagen in bed bijna te kermen van al het eten dat verteerd moest worden in onze magen. Want familie de Jong-de Vries laat geen hapje staan! En dat heeft zo'n zijn nadelen.
Kerstochtend: de Top 2000 werd om 09.10 uur aangezet en de kleinigheidjes van sinterklaas/kerst werden op de salontafel uitgestald. Zoals een echte kerst hebben we er lekker lang over gedaan voordat we naar buiten gingen. Met zijn vieren op de Sevici's gingen we richting Plaza de España en later naar Metropol Parasol, waar de opgravingen van de Romeinen onder het gebouw gesloten waren. We hebben drie pogingen gedaan om die stenen te kunnen bekijken: de poging daarop stonden we vijf minuten na sluiting voor de deur en die daarna was het op mysterieuze wijze toch dicht. Stom ding. Na het moderne ding moesten we snel naar huis om de rollade klaar te maken in de pan! We hadden een traditionele kerst in Sevilla met aardappels, vlees, groenten en kaasjes en chocotoetje toe.

Hmm heerlijk! Kerstdag 2 voelde niet meer als kerstdag. We hadden al twee dikke maaltijden achter de rug en wilde wel weer wat actiefs gaan doen. Stipt op openingstijd stonden we voor Real Alcázar. Het paleis van de koning dat eruit ziet alsof je in Marokko bent beland. In september was ik er al eens geweest, maar ja waar ben ik ondertussen in deze stad niet al geweest? Er waren (tenminste in het begin) minder Chinezen te vinden dan toen. En omdat het nog steeds erg mooi weer was, zijn we in mijn lievelingspark gaan zitten: Parque Maria Luisa. Gewoon hup in mijn hemdje op het kleedje een beetje lezen op Tweede Kerstdag. Gebeurt niet vaak toch?
Dinsdags zijn we hard opzoek gegaan naar een geschikte kapper. Tanne wilde nog blonder haar met highlights en ik moest alles vertalen. Een kapper met op het raam: "tinte €5" zag er gunstig uit. Ze deden werkelijk alles: knippen, verven, pedicure, manicure, botox... En dat allemaal in een kapperszaakje van niet eens mijn hele kelder. Verder een prima prijs om je haren te knippen en te verven. Van mijn verjaardagsgeld ging ik mijn voetjes laten schrobben. Ik dacht ik doe dat terwijl Tanne nog met de haren in de folie zit maar het ging anders, want het meisje dat haar behandelde was de enige pedicure in het pand, dus moest ik toch nog lang wachten. De hele familie kwam bijeen in de kapperszaak. Papa

kwam ook even voor €5 zijn haar doen, waar ik niks van gezien heb omdat ik ongezellig met de rug naar iedereen toe werd neergezet. We moesten nog opschieten ook want de Bachata les begon om 19.30 uur. Met wel 3 mannen plus de dansleraar en met 8 vrouwen kwamen we niet lekker uit. Gelukje voor Tanne, die mee ging met mijn wekelijkse activiteit, die hoefde tenminste niet met elke keer met een partner te dansen, omdat we in een rondje wisselen van danspartner. De tegenvaller was alleen dat nou net de slechtste dansers wél op kwamen dagen. Met geen woord te kunnen zeggen heeft Tanne het er wel goed vanaf gebracht. We kwamen weer thuis en gingen meteen door uit eten, waar we de lekkerste geitenkaas ooit hebben gegeten.
Woensdag was ik jarig! Om het er een te laten worden die ik nooit meer zou vergeten gingen we naar het strand in Cádiz. Eigenlijk wilde ik heel graag een duikje nemen in de zee maar toen ik met mijn pootjes het water aanvoelde, daalde mijn motivatie onder het nulpunt en mijn voeten ook. De wolken zeiden ook 'nee, doe maar niet' en de beslissing was gemaakt. We waren nog geen meter van het strand verwijderd toen de wolken verdwenen. Heel flauw wel, maar ik had het toch niet gedaan. Een tapas lunch in een pittoresk straat je dan maar. Ook niet verkeerd. Elke minuut dat de zon scheen moest benut worden, daarom de foto dat we op de grond zaten tegen een gebouwtje aan, uit de wind, het spreekwoordenspel te spelen. Als diner thuis curry eten. Het kon toch echt niet beter. Na al die inspanning hadden we weer een dagje rust nodig. Nouja rust in de zin van uitslapen tot 9.00 uur en om 11.00 uur bij de kathedraal in de rij staan. Het ging toch even anders. Nog nooit had ik zulke lange rijen gezien voor de ingang van Real Alcázar (wat ernaast zit) en de kathedraal. Marktjes kijken was het back-upplan. Eigenlijk had ik afgesproken met mijn Spaanse moeder dat we die dag langs zouden komen om mijn huis te laten zien, maar dat ging ook weer even anders. De dag zat vol met verassingen. Alleen weer niet zo'n leuke.

Ik had het weer verkeerd begrepen, eerst was het om 12.30 uur, toen dacht ik dat ze het over 1 januari had en toen we in de buurt liepen om toch mijn wijk te laten zien, kreeg ik een appje waar we nou eigenlijk bleven. Ze bedoelde om 13.00 uur. Ze hadden haast want met deze dagen hadden ze van alles te doen. Uiteindelijk hebben we er een half uurtje gezeten, wat voor mij prima was aangezien het vertalen vermoeiender was dan ik had gedacht. Niemand spreekt hier goed Engels en misschien kunnen ze het wel, maar durven ze het niet te spreken omdat het gewoon bar slecht is. Behalve in de horeca, daar doen ze meer hun best. In het restaurant waar Tanne graag heen wilde dan weer niet. Daar gingen we de donderdag eten, maar liep ook niet heel soepel. Eerst geen fietsplekken in de buurt, toen bleek alles gereserveerd en werden we naar de buren gestuurd 'want die hoorden er ook bij'. "Op welke naam heeft u gereserveerd" was de volgende vraag. Uuh niet, "oké hiernaast hebben ze nog wel tafeltjes vrij, want die hoort er ook bij" en zo zaten we 20 meter verderop van het restaurant waar we die avond wilden gaan eten in een drukke tent met heerlijk eten. 'Nieuwe tapas', gerechtjes die niet per se Spaans zijn. Moet ik vaker gaan doen.
De vrijdag was een opgesloten-in-de-huurauto-dag. En wel om 8 uur 's ochtends bij de autoverhuur om naar vrienden in Portugal te gaan die nog net niet bij de zee wonen. Met het kleurboek voor volwassenen en staren uit het raam en een beetje slapen heb

ik mij op de heenweg vier uur kunnen vermaken. Terug was wat moeilijker want toen was het net iets meer dan vier uur op de billen zitten met ruzie in de auto. But we made it! Een heerlijke zonnige dag hadden we, we konden daar buiten zitten met een glas wijn en een lunch die ze hadden gemaakt. Geitjes, hondje, konijntje en caviaatje aaien en de dag was weer goed. De volgende dag was ook lekker warm maar toch moesten Tanne en ik gaan SCHAATSEN! Met alle palmbomen om ons heen en verplichte handschoenen was het een gek gezicht. Zeker omdat het wel gewoon 19 graden was en we de moord stikten. Op die lompe dingen deden we een sukkelrondje maar beetje bij beetje ging het een stuk beter en deden we zomaar hand in hand een paar rondjes, tot het niet meer leuk was. We konden nog meer kraampjes kijken en een Kindersuprise ei eten zoals echte kleine kindjes. 's avonds heb ik traditiegetrouw oliebollen staan bakken met de Top 2000 aan. Alleen dit keer niet in de schuur

met het krukje maar gewoon in de pan met meegenomen oliebollenmix. We hebben spelletjes gespeeld en zijn vroeg genoeg naar het plein gelopen waar 'het zou gaan gebeuren'. Dat ging het niet. Totaal niet. Drie pijlen gezien, geen klokslag en geen aftelmoment. We stonden te wachten en eigenlijk deed iedereen dat. Een heel ander nieuwjaar dan dat ik mij had voorgesteld. Met Laura, een meisje van mijn school, had ik afgesproken dat we daarna met haar bezoek ook nog een café in zouden gaan of uit, maar ze was ziek en ging het niet wild maken. We zochten naar tentjes die open waren, aan het einde van de straat dachten we laat maar zitten en zijn Tanne en ik ook gewoon naar huis gegaan. Nog nooit was Oud&Nieuw zo rustig, maar eigenlijk vond ik het niet zo erg, ik ben tenslotte nu een oud wijf met mijn 20 jaar, haha! De volgende dag moesten we er om 12.00 uur uit en ons vermaken tot een uur of 18.00. Wat nogal moeilijk bleek aangezien het 1 januari was ze ook hier van die vrije dag profiteren. En ik nu dus ook, want in Spanje zijn ze zo slim geweest om vrije dagen die op zondag vallen, te verschuiven naar maandag. Heerlijk dus zo'n pyjama dag na mijn vakantie. Maar wel een nadeel: morgen van 9.00 tot 16.00 uur les en de komende drie dagen, want vrijdag weer vrij!

Zo, hè, hè dat was me wat. Hopelijk heb ik jullie niet verveeld met mijn en toen en toen. Eigenlijk heb ik er een hekel aan om verslag uit te brengen van dag tot dag, maar het blijft een klein dagboekje die ik moet bijhouden. Toen ik begon te schrijven was het nog ochtend, inmiddels avond, dus kun je nagaan (hé, hé).