Tweede thuis

Vandaag is mijn aller aller aller laatste dag van mijn reis. Ook mijn eerste dag dat ik in bikini op het strand bijna lag te verbranden van de over 20 graden zon. Dit keer met de verroeste iPod in mijn oren met alleen maar muziek tot max. uit het jaar 2012. Toch was het nog genieten. Met de laatste dingetjes regelen met al mijn zooi die ik ondertussen, na een week in hostel te hebben gezeten, overal verspreid had liggen. Mijn laatste week was net als de eerste week, een van de leukste. Ik had echt geluk met het hostel, waar elke avond wel 10 potjes 'shit head' kaartspel wordt gespeeld met de jonge vrijwilligers en de gasten die binnendruppelen tot 01.00 uur 's nachts. Het weekend heb ik met vrienden uit het hostel doorgebracht. Op zondag was het moeilijk om te verzinnen wat we konden doen. Ik ben naar de toeristen info gegaan waar de vrouw mij in twee seconden uitleg gaf over de stad, alsof ze hier zelf ook niet wilde zijn. Had ik dus niks aan maar onderweg kwam ik langs een oude auto tentoonstelling met barbecue. Daar heb ik de jongens mee naartoe gesleept. Ik werd weer omgedoopt tot gids en gingen daarna richting het strand, waar

we weer langs een kinderparadijs kwamen waar Edward, een Engelse hilarische jongen, helemaal wild van werd, dus volgde Freddy, de andere Duitse jongen, en ik hem. Veel bordjes zeiden 'tot 12 jaar', behalve de minigolf. Je hoeft niet te raden of we dat met zij drieën gedaan hebben of niet. Ik was de verliezer zoals gewoonlijk, terwijl Edward elke keer in 3 keer zijn balletje in het putje kreeg, zat ik te hannesen met 6 keer die bal in de goede richting te krijgen. Omdat we zo laat op gang waren gekomen, waren de restaurants voor lunch niet meer open. We maakten een hele zak pasta met rode saus die ik nog twee keer opgewarmd heb als avondeten. Maandag wilde ik weer iets actiefs doen. Freddy en ik hebben een scooter gehuurd en zijn op missie gegaan. Niet heel ver, want hij moest op tijd terug zijn om zijn vliegtuig te halen. Wat nog wel een dingetje was. We konden het ding pas om 17.00 uur terugbrengen omdat toen pas de winkel weer na de siesta open ging. Wij stonden daar keurig om 18.55 uur en er kwam maar niemand. Na drie kwartier wachten is hij toch maar zijn spullen gaan halen en naar het vliegveld gesjeesd. Stond ik daar met een scooter die ik niet kan besturen en net weet hoe je hem op slot moet doen. Om 18.00 uur dacht ik ook, ik ga even alvast boodschappen doen en toen ik terugkwam kreeg ik een hartverzakking; de scooter stond niet meer op zijn plek, van wat ik kon zien vanuit de verte. De man was eindelijk gestationeerd in zijn scootershop wat niet alleen scooterverhuur maar ook een schoenenwinkel was. Best handig

toch? Dinsdag kon ik mijn plannen voortzetten, bestemming: Benidorm. De gemiddelde wandelsnelheid op de boulevard lag ongeveer rond de 2 km per uur waar de schaakspellen stonden met klapstoeltjes uitgestald. Alles wat je verwacht van Benidorm is gewoon waar. Oudjes, zwarte huiden, ordinaire souvenir winkels en heel veel flatgebouwen. Toen er weer een man met me ging kletsen op het strand en zei dat hij het heerlijk vond in Benidorm en alles veel beter was dan in Alicante, wist ik even niet wat ik hoorde. Voor precies vijf uurtjes vond ik het prima om daar te zijn, inclusief twee uur slaap op het strand. De dag erna werd het Elx, wat je uitspreekt als Elche. Veel palmbomen daar, dat kan ik je zeggen. Ze hadden een bijna net zo mooi park als in Sevilla. Ik heb daar de toren beklommen, ben naar een botanische tuin met eendjes gegaan en voor het laatst een menu van de dag genomen. In de bus terug zag ik het regenen, voordat ik in slaap viel.
Ik dacht deze week rust te nemen, maar in plaats daarvan ben ik alleen maar meer moe geworden. Ach, thuis komt alles goed. Ik heb een wekker geregeld via mijn onderbuurman in het stapelbed. Morgen stap ik vroeg het vliegtuig in om mijn geweldige onvergetelijke reis voor altijd achter me te laten.