Toerist in eigen stad

Een hele week niet schrijven hou ik blijkbaar niet vol. Maar dit keer valt er wel veel te vertellen van het afgelopen weekend. Het lijkt nu alweer lang geleden dat mama vertrokken is, maar het is nog niet eens 48 uur geleden. En wat een pech hadden we met het weer, ik heb het hier nog nooit zo hard zien regenen en morgen wordt het gewoon weer 28 graden met zon...
We hadden het wel leuk! Toen ze de deur openende van haar kamer in het pension, leek het alsof ik haar gister nog had gezien (wat nu natuurlijk waar is). We Skypen nog wel regelmatig maar het is toch anders als de liefste mama ineens voor je staat. We hebben bijna alle leuke plekken bezocht. Op vrijdag was het nog mooi weer dus liet ik het grootste en beroemdste park zien van de stad. Er is hier een soort foodfestival over nationaliteiten met prulletjes en kraampjes met eten. Ik zag Venezuela staan en ging kijken wat voor eten ze daar dan weer hebben, want op zich, wie weet er nou iets van Venezuela af behalve de mensen daar? We aten een vette hap en lekker dat het was! Ze hebben me meteen overgehaald om daar naartoe te gaan alleen al om die gefrituurde banaan. Zelfs mama kon het niet meer schelen dat het wel heel erg vet was. We zouden de komende dagen toch wel moddervet worden door al dat uit eten gaan.
Het eerste wat we hebben gedaan

op zaterdag was een paraplu kopen. Nouja na het ontbijt dan, want de winkels gingen echt niet voor 10.00 uur open als je dat soms dacht. Het plan was om zo vroeg mogelijk bij de kathedraal te zijn zodat we niet zo lang hoefden te wachten. Om 11.00 uur stipt stonden we voor de Giralda (de toren van de kathedraal), onder onze gloednieuwe paraplu in de verkeerde rij te wachten. We dachten natuurlijk heel naïef dat het allemaal wel mee zou vallen, maar het viel helemaal niet mee. Sinds ik hier ben moet ik elke dag langs de kathedraal fietsen om naar school te gaan en de stupid toeristen aanzien die allemaal in de rij staan voor een kathedraal die je op plaatjes natuurlijk allang gezien hebt van buiten en binnen. Maar dit keer, toen wij gingen, was er een rij die ik nog nooit gezien had. Daar gingen we met die regendouche dus echt niet instaan. Dus zijn we eerst maar naar mijn school gelopen en Archivos de Indias bezocht. Na een uur hebben we het toch maar gewaagd om in de rij te gaan staan die toch niet minder was geworden. Ondertussen stroomde er een rivier naast ons van de regen en stonden mams en ik knus onder onze nieuwe beste vriend de paraplu. Conclusie van ons bezoek in de kathedraal + Giralda: leuk om geweest te zijn, wel veel Jezus en theatrale afbeeldingen en het uitzicht vanaf de Giralda was wel leuk. Waarschijnlijk ga ik alles nog een keer doen in december met de rest van de fam.
We hebben ook nog luxe gegeten bij San Marco, een restaurant in een voormalig Arabisch badhuis zo heb ik mij

laten vertellen. Super lekker hebben we gegeten, ook al moesten we opschieten omdat we om 22.00 uur klaar moesten zitten voor de flamencoshow! Wat ook leuk was in een kleine ruimte waar je de gezichtsuitdrukkingen van de dansers tenminste goed kon zien. Zondag een museumpje gepakt en weer een dikke taart gegeten in een markthal zoals in Rotterdam, maar dan een stuk kleiner. Nog maar een kerk bezocht en weer uitgerust in onze bezemkast. Om 18.00 uur moesten we op visite in mijn eigen huis. Met de kachel aan en koffie op de tafel hebben we daar ongeveer 1½ uur gezeten met de hele familie. Mama kon niet veel begrijpen en meepraten maar ik heb toch aardig wat dingen kunnen uitleggen in het Spaans. Ik was best trots. Rond etenstijd gingen we weer weg en eten op de hoek van de straat. In een leuk restaurantje waar ze heeeerlijke wijn en een bladerdeeg hapje hadden. Én we hebben een stierenstraart op. Wat eigenlijk gewoon als draadjesvlees smaakt. Maandag vertrok ze weer en ik heb al uitgerekend dat het over 8 weken kerst is. Dan weten jullie dat ook meteen.

Oma is gearriveerd en heel lief. Ik heb het idee dat ze vaak in zichzelf praat, en als het journaal aan staat hebben we een persoonlijke

commentator. Nog opvallend nieuws: vannacht praatte Andrea weer in haar slaap en dit keer in het Spaans. Ze kon het zelf niet eens geloven dat het waar was. Ik heb dus nog een lange weg te gaan wat dat betreft. Nog een leuk feitje, mijn haar heb ik laten wassen en knippen dit weekend. Helaas was de kapster te druk bezig met kletsen en bukken om mijn haar te knippen dat ze na mijn vraag of het nog wat korter kon, een kant is vergeten. Ik loop de komende maanden met scheef haar, maar wat kan mij het schelen voor die €8.

Ik heb ook nog een montón aan foto's voor jullie klaarstaan.